Liever een stapje terug

Wij als mensen zijn superieur op onze Aarde. Wij staan niet bovenaan in de voedselketen, nee wij staan boven de voedselketen. Deze telt voor ons niet. Mensen zijn slimmer dan dieren. De mens kan zijn eigen eten produceren. We kunnen zelfs dieren manipuleren om zo te voorzien in onze behoefte aan vlees. En weet je wat, ze hebben vaak ook een beter leven als ons. Maar wat we vergeten is dat we ook dieren zijn, zoogdieren. Onze evolutie is nu eenmaal anders verlopen dan die van andere dieren. We hebben ons steeds beter aangepast aan onze leefomgeving. Het bewust zijn van het leven zorgde voor ons groot denkvermogen. We werden inderdaad slimmer. We zijn de natuurlijke selectie voorbij gegaan. Onze evolutie gaat gewoon door en zelfs in een hyperbool. Elke nieuwe vinding zorgt ervoor dat men daarmee nog meer nieuwe vindingen doen. En zo blijven we groeiende en dat gaat steeds sneller. Kijk naar de wereldbevolking. In het jaar 1804 waren er 1 miljard mensen op deze aarde. Op 13 februari 2008 werd het gemeten op, afgerond naar boven, 6,7 miljard mensen. Terwijl wij, als de moderne mens, ongeveer 200.000 jaar geleden zijn ontstaan. Dus het heeft ons 198.196 jaar gekost om de miljard te halen en dan 204 jaar later zitten we bijna op 7 miljard. We groeien te hard en te snel.

Het ziet er naar uit dat ons einde toch een keer komen gaat. Het wordt weer tijd voor een verdere fase in de evolutie. Tijd voor een nieuwe soort. Onze beschaving is uit zijn voegen gegroeid. Onze planeet is te klein voor al die mensen. De technologie heeft ons al ver gebracht en zal ons nog verder brengen. Vroeger was een computer een grote kamer die vol stond met robuuste apparatuur die ponskaarten leesten. Tegenwoordig zit alles in een apparaatje die in je broekzak past en ook nog eens een secundaire behoefte is geworden. Een mode item. Vroeger probeerde men te vliegen als vogels en nu zijn we vogelvrij in de ruimte. Genetische manipulatie, stamcelonderzoek, klonen, het implanteren van computerchips, cyber, hyper en noemt het allemaal maar op. Wat vroeger en nu nog steeds wordt aangeduid als sciencefiction, begint nu toch wel realiteit te worden. Maar hoe ver gaan we en waar stopt het?

We zullen als huidige beschaving verdwijnen, zoals het ook met andere beschavingen is gegaan. We zullen toch nieuwe woonruimte moeten zoeken. Nieuwe oplossingen bedenken voor de nieuwe en komende problemen. De sciencefiction van nu laat zien dat we straks in de ruimte leven op zoek naar een nieuwe planeet, op zoek naar nieuw leven. Dat we onze hersenen geleidelijk aan verliezen doordat we ze niet meer nodig hebben vanwege alle chips en elektroden die in je lijf zitten. Dan kijkt men terug op het tijdperk van de Aarde en de Mensheid. Die leefde toen nog op Aarde maar zijn uitgestorven omdat zich niet konden aanpassen aan de omstandigheden. Maar enkele hebben het gewaagd en zijn weggekomen. Toekomstige generaties hebben zich aangepast en zijn geëvolueerd. De moderne mens houdt op met bestaan.

Maar maak je geen zorgen, het gaat hier natuurlijk over een verre toekomst en we dienen ons bezig te houden met onze tijd, nu. Zou het niet heerlijk zijn om gewoon weer als dier te leven samen met de natuur en deel uitmakend van de voedselketen? Sommige technologie die wij ontwikkeld hebben en als gereedschap kunnen gebruiken, zijn voor veel dieren natuurlijke zintuigen. Onze 5 klassieke zintuigen zijn alleen maar voelen, zien, horen, ruiken en proeven. Zou het niet heerlijk zijn om niet die drang te hebben om te presteren en ontwikkelen? Maar gewoon lekker elke dag in de wei staan, een beetje gras eten. Op vaste tijden naar binnen om gemelkt te worden, maar ach dat vind ik wel lekker hoor, dat gefrunnik aan mijn tepels! Of lekker door de zee te zwemmen of in de bomen te klimmen. Niet druk makend over je werk, de waarde van je huis of over oorlogen die bezig zijn en komen gaan. Gewoon op een brede tak liggen en kijken naar de horizon en de zonsondergang en genieten van het simpele bestaan dat je hebt. De wereld delend met alle andere diersoorten en niet de baas willen en kunnen zijn. Gewoon een echt dierenleven op Aarde die blijft bestaan. Met onze kennis en wetenschap zou dit toch mogelijk moeten zijn, toch? En wat zou jij dan willen? Ik wil dan liever een stapje terug.