Lonsdalers

Dit stukje tekst gaat over het type mens dat Lonsdale kleren draagt. Het heeft geen zin om mijn excuses aan te bieden aan Lonsdale dragende lezers aangezien men toch eerst zal moet kunnen lezen alvorens bezwaar te maken op mijn opgeschreven gedachtegang. Wat moet het leven toch moeilijk zijn voor tuig. Altijd maar doen alsof je die 5 Marrokanen echt in je eentje in elkaar hebt geslagen en vervolgens door 5 Marrokanen die dat verhaaltje zat waren in elkaar worden geslagen. Die nadelen van je sociale onvaardigheiden elke dag weer ondervinden en bovendien ook nog eens die brieven die je ouders van school krijgen uitleggen.
Honderden euro’s neerleggen voor Lonsdale kleding omdat je weet dat je nooit in je leven meer gaat verdienen dan wat je nu van je ouders krijgt. En dan kom je er ook nog eens achter dat het op zich respectabele merk Lonsdale van plan is “Lonsdale loves all colours” in de labeltjes van hun kleding te schrijven. Nu moet je ook de labeltjes van je kleren er uit gaan knippen. Het moet de schrik van elke hang racist zijn.
En dan natuurlijk de scooters. Wat is een Lonsdaler zonder scooter? Vooral zo’n 2000 euro rijker (dit is slechts de aanschafprijs van een redelijke scooter, hier komen dingen zoals helm, verzekering en brandstof nog eens bij(jullie allerliefste schrijver vergat even dat de meeste Lonsdalers niet veel om een helm en/of verzekering geven, pas als ze nu 2 dagen plotseling stilstaan merken ze dat brandstof geen verplichting van de overheid is maar eentje van de wetenschap)). Deze voorwerpen dienen als vervoer voor de Lonsdaler. Ze zijn echter vaker dan zelden ook dienend als muziek installatie (lees: MOH blazen ouwe!!!) of gewoon om te laten zien hoe vloeibaar uitlaatgas eigenlijk wel niet kan zijn. Verder zijn boetes natuurlijk een doorn in het oog van elke Lonsdaler, we hebben het nu niet over de economische toestand van deze groep mensen (dat zou immers discriminatie zijn of in ieder geval bevooroordeeld) of over hoe ver ze hun scooter wel niet “getuned” hebben maar vooral over het invullen van het papierwerk wat erbij hoort.
Het zal menigeen van jullie lezers opgevallen zijn dat ik niet een warm plekje in mijn hart over heb gehouden voor Lonsdalers. Diegenen hebben dat buitengewoon goed gezien. Als ik bij Lonsdalers in de buurt ben heb ik altijd de neiging iets naars te zeggen. Ik weet me altijd weer in te houden, wetend dat dit volk door een gebrek aan functionerende hersencellen geweld zal moeten gebruiken om tijdens een conflict met mij het hoofd boven water te houden. Ik ben hier mijzelf niet aan het loven maar vooral Lonsdalers aan het beledigen. Ik geef ze trouwens helemaal gelijk als ze geweld willen gebruiken, want “wie niet slim is moet sterk zijn, maar allebei is eigenlijk ook wel fijn.”