Malade du printemps

[b]Malade du printemps[/b]

Het is slecht weer in mijn donker slapend bos. De maan smijt vaal maanlicht door de vochtige ochtendlucht. De bomen en struiken vegen de winter uit hun oksels. Grauwe knoppen gedrenkt in natte dauw bezwijken onder het gewicht. Met diep gefrons laten ze zien dat de natuur nog wat wil rusten.

Ieder jaar weer hetzelfde verhaal. Ook voor de beesten. De rosse eekhoorn krult van ellende zijn plumostaart en wrijft zijn handjes zenuwachtig en bozig over elkaar. Hij is nog lang niet klaar voor grote schoonmaak en drammerig seksueel gestoei. Poetsen, neuken, beukennootjes eten, bah. Het leven is verschrikkelijk.

Vroeg in de ochtend piept de roodborst zijn keel aan gort en voert strijd in brem en forsythia. Hij jaagt dofzwarte merels en grijsbruine mussen uit hun wollig winterpak, de veren rechtop in de nek. Kop op jongens, griss mich nich, bewaar voor eventjes de vrede, de lente moet nog komen.

De poes van de achterburen beziet haar nieuwe territorium met strakke ogen. Zij is klaar voor de vogeljacht. Nonchalant likt ze haar poezenvacht. Gapend strekt de eik al zijn takken loom en grieperig in de zware lentelucht. Zijn schrale schorst kreunt hard van droogte. De wind waait alle bomenpelzen koud. De kat hikt een musje binnen.

Mijn bos schudt de laatste sporen van de winter uit haar ledematen. Het stemt mij triest. Ik ijl wat koortsig en fluit fugain met getuite lippen naar de stervende maan. Wintermoe voel ik mij. Zwaar, lui en mahlerig. Mijn voeten staan in brand. Ik dool en dans in driekwartsmaat een macabere dans. Malade du printemps. Brizzl djeu, het is nog lang niet licht.

[b]Ballade du printemps[/b]

Het is mooi weer in mijn groen ontluikend bos. De zon strooit witgele zonnestralen door de vochtige ochtendlucht. De bomen en struiken vegen de winter uit hun oksels. Groene knoppen gedrenkt in natte dauw twinkelen van plezier. Met brede glimlach laten ze zien dat de natuur op barsten staat.

Ieder jaar is het weer lentefeest. Ook voor de beesten. De rosse eekhoorn krult van plezier zijn plumostaart en wrijft zijn handjes zenuwachtig en gretig over elkaar. Hij is klaar voor grote schoonmaak en wat seksueel plezier. Poetsen, neuken en beukennootjes eten. Wat is het leven toch verrukkelijk.

De roodborst piept zijn keel aan gort en voert zoete oorlog in brem en forsythia. Hij jaagt dofzwarte merels en grijsbruine mussen uit hun wollige winterpak, de veren rechtop in de nek. Kop op jongens, griss mich nich, bewaar voor heel even de lieve vrede, de lente is weer in het land.

De poes van de achterburen beziet haar nieuwe territorium met dromerige ogen. Zij is nog veel te traag voor vogeljacht. Loom likt ze haar poezenvacht. Kijk wat schattig, ietwat gapend strekt de eik al zijn takken lui en lijzig in de zoele lentelucht. Zijn schrale schorst kreunt zachtjes van geil genot. De wind waait alle bomenpelzen weldadig warm.

Mijn bos schudt de laatste sporen van de winter uit al haar ledematen. Het stemt mij oppervrolijk. Ik fluit spontaan, met getuite lippen, blinkend in de felle zon, goedgemutst en olijk, vivalderig en fugain, ‘printemps’, favoriet klassiek. Ik dans op blote voeten, tenen gekruld in het natte mos, in driekwartsmaat, een lieflijk lentewalsje. Merveilleux, la ballade du printemps.