Ik moet mijn spijt kwijt. Niet om het een of ander, maar het hangt aan me, kleeft aan me en terwijl ik probeer te doen alsof het er niet is, merk ik dat het me terughoudt en lijk ik maar moeilijk meer vooruit te komen. Natuurlijk nemen gedane zaken geen keer en mijn verantwoording heb ik reeds genomen maar toch, ik wil mijn spijt kwijt. Wie kent ze niet, de situaties waarvan je zegt of denkt: dat zal mij niet overkomen. Of die andere, wanneer je zo je twijfels kent en iets hebt als: ik moet er voor oppassen dat ik daar niet in verzeild raak. En dan zijn er tenslotte nog de aan leedvermaak grenzende gevallen waarbij je lacht en zegt; “Kijk eens waar die sukkel mee bezig is.” Ik kom net uit een situatie waarvan ik altijd had gedacht dat het mij niet zou overkomen. Nu het gebeurd is voel ik me een enorme sukkel en wou ik dat ik beter op had gepast. Tevergeefs.

Het verhaal is zot. In een stapnacht ontmoette ik twee vriendinnen, charmeerde de een, maakte een principeafspraak met haar voor koffie, maar kuste later de ander bij mij thuis. Het was het resultaat van een aaneenschakeling van toevalligheden die niets met mijn bedoelingen te maken hadden. Het gebeurde volledig afzonderlijk van elkaar en het was ronduit onhandig dat zij beiden dit voor elkaar verzwegen hielden. Anders had dit nooit zo uit de hand hoeven lopen zoals nu wel gebeurd is. (Bovendien had ik aan de een stilzwijgen beloofd, terwijl de ander vroeg of ik onlangs nog spannende dingen had meegemaakt.) In plaats daarvan dineerde ik bij de een – op haar uitnodiging – toen gedurende de avond de ander belde en de klucht op dat moment een feit werd. Hoewel er niet gelogen was besloot ik snel zelf de waarheid te laten achterhalen. Dat telefoontje was mijn cue om alles wat er gebeurd was eerlijk te vertellen en ik maakte daar dan ook onmiddellijk en dankbaar gebruik van. “Maar koffie is toch maar koffie?” zei ik na mijn verhaal tot de een, wat voor haar een cue was om mij peinzend en onhandig lachend een nieuwe kop in te schenken. Op dat moment zal ze zich alle implicaties nog niet gerealiseerd hebben. Toen de ander de volgende ochtend verhaal bij haar kwam halen moet dat veranderd zijn.

’s Avonds werd ik door de een via de mail voor rotte vis uitgemaakt. Terecht natuurlijk en ik nam die verantwoording dan ook. Maar ik kon mijn spijt niet kwijt zonder een van beiden tekort te doen naar mijn gevoel. Immers, spijt aan de een zou spijt van de ander betekenen. En dus moest ik mijn spijt beperken tot ‘de ingewikkeldheden’ die dit voor iedereen opgeleverd had. Om zoiets als een gelijkheidsbeginsel zo correct mogelijk toe te passen sms-te ik diezelfde woorden aan de ander. Van beiden heb ik sindsdien niets meer gehoord. Het heeft hun vriendschap niet geschaad weet ik van de een en daar ben ik blij om. Stiekem denk ik dat het hun vriendschap juist wel eens sterker gemaakt kan hebben en dat ze elkaar misschien zelfs wel beloofd hebben om nooit meer iets voor elkaar te verzwijgen.

Een voorspelbaar einde aan een situatie waarin ik nooit verzeild zou raken. Ik beken mijn schuld. Dat de spijtbetuiging zoals ik die bedoel mij niet is vergund accepteer ik als de last die deze schuld eenvoudigweg met zich meebrengt. Ik wil niet meer schaden. Niet de een, noch de ander. In deze column, in de onpersoonlijkheid van waar iedereen en niemand het leest, moest ik mijn spijt kwijt. Mea culpa!

Categorieën: Mannen & Vrouwen

7 reacties

JAB · 13 oktober 2004 op 08:55

Raindog,
Liefde is zo’n beetje de minst begrepen emotie in het menselijk scala aan motieven. Ik denk bij het lezen van jouw verhaal aan Anton Heijboer. De man van de zes vrouwen. Hoe zou hij het hebben gedaan? Zijn vrouwen wisten alles over hem en van elkaar. En die vrouwen waren beslist niet de lelijksten.

Monogamie is een opgelegd item. Enigszins passend in de calvinistische leer en daardoor eigenlijk de basis van de moderne (verwesterste) mens. Er zijn nog steeds culturen waar de man zich van geen schuld bewust is als hij meerdere vrouwen liefheeft. In jouw verhaal lees ik angst en gevoel van schuld. Je bent geen sukkel als je je werkelijke aard toont, je bent pas een sukkel als je geforceerd door het leven gaat.

Overigens een column die aantoont dat er door de generaties heen nog een allerlaatste taboe is: hoe ga je om met je emotie?
mvg
JAB

ignatius · 13 oktober 2004 op 14:26

[quote]Het heeft hun vriendschap niet geschaad weet ik van de een en daar ben ik blij om. Stiekem denk ik dat het hun vriendschap juist wel eens sterker gemaakt kan hebben [/quote]
Nou, prachtig toch. Ze mogen je wel bedanken en een mea culpa aanbieden. Feitelijk ben jij als alleenstaande, enigszins naïeve man die gewoon een pilsje wilde gaan drinken, slachtoffer geworden van het gegeven dat ze zich met zijn 2-en als vampiers op je gestort hebben. En wie komt er uiteindelijk weer beter uit? Dat bedoel ik nou! 😀

sally · 13 oktober 2004 op 21:28

Was er geen triootje uit te slepen? 😀

Ma3anne · 14 oktober 2004 op 07:57

‘Wie van twee walletjes eet, moet op de blaren zitten,’ zegt een oud spreekwoord. 😛

En, lucht het op deze biecht? Als je behoefte hebt aan een ouderwetse penitentie, zeg het maar. Ik ken nog wel een pastoor die je na inlossing van je straf vast wel de absolutie zal willen geven. (Waar haal ik deze Roomsche termen ineens weer vandaan? 😕 )

Louise · 14 oktober 2004 op 08:54

Met plezier gelezen, deze column en ja, ook met leedvermaak.
Het siert je absoluut dat je het maar gewoon opgeschreven hebt.
Wie kent het niet; door eigen toedoen, maar ongewild in een situatie blijken te zitten, waar je niet blij mee bent uiteindelijk.
Lijkt me heel menselijk, toch?

tontheunis · 14 oktober 2004 op 15:30

[quote]Er zijn nog steeds culturen waar de man zich van geen schuld bewust is als hij meerdere vrouwen liefheeft. [/quote]

Amahoela! Daar wordt me de cultuur er weer eens bij gehaald. Kletskoek en onzin. Want in de culturen waar de man meerdere vrouwen ‘lief mag hebben’ hult hij die vrouwen in gewaden met een kap over de kop en een tralievenster voor de neus, zo bang is hij dat die vrouwen ook wel eens meerdere mannen lief zouden kunnen gaan hebben. FlauweCUL, zou ik zo zeggen.

Men richte zich liever op de natuur, alwaar de aap meerdere vrouwen mag, net als de leeuw, omdat hij de sterkste en bloeddorstigste aap of leeuw is en de andere mannen afmaakt die zijn harem willen ‘liefhebben’. Tegelijkertijd zijn er de pinguin en de zwaan die hun hele leven lang met die ene partner samen blijven.

Liefde is een gevoel, JAB. En het is aan iedere mens om zelf te bepalen of hij/zij een geliefde wenst te delen met een ander.

Mij lijkt het niets, maar dat is heel persoonlijk.

[url=www.tontheunis.nl]Meer columns van TT?[/url]

Raindog · 14 oktober 2004 op 15:37

Het is natuurlijk helemaal helder dat ik mijn gemoed moest sussen. Het lijkt te zijn gelukt, ik ervaar in dezen inmiddels weer iets als gemoedsrust. ‘Chicks dig jerks’ zegt een gevleugelde uitspraak maar ik geloof dat ik er maar niet mijn stijl van ga maken; het is me niet echt bevallen.

@JAB; monogamie mag dan misschien opgelegd zijn (zie laatste column Ignatius), ik ben meer dan bereid het daar dan maar mee te doen. En over emoties, daarover willen we het natuurlijk helemaal niet hebben ;-). Misschien moeten we meteen maar afspreken dat dit mijn laatste emo-bullshit is geweest. Ik schrijf die dingen doorgaans ’s avonds en heb daar na de nachtrust vrijwel structureel spijt van. Ik beken sch… HEY! Dat gaan we dus even mooi niet meer doen!

@Ignatius; de kans is reëel dat je de spijker helemaal op zijn kop hebt geslagen. Ik ga meteen op zoek naar een praatgroep en anders bel ik Jambers gewoon! ’t Is niet eerlijk… ik voel me gebruikt… 😉

@Sally; ik heb het niet eens geprobeerd maar die kans lijkt me nihil te zijn geweest. Ik kan altijd nog even terugmailen natuurlijk…. Al was het maar gewoon voor de zekerheid enzo… Ga ik doen! Hoor je nog van me!

@Ma3; deze blaren zijn gezalfd nu :p

@Lou; inderdaad, nu je het zegt, ik lijk wel menselijk goddorie! Moraal van het verhaal is natuurlijk dat dit ‘mij noooooooooit weer zal overkomen’. Tenzij Sally haar tip zoden aan de dijk z… nee…. laat maar gewoon 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder