Meesterstuk

Toen Mr. Moshavot, kantonrechter in ruste en fervent tegenstander van de gekozen burgemeester, een slokje van zijn koffie nam, betrok zijn gezicht.
“Laura!”
“Ja Meester?”
“De koffie is koud.”
“Ik zet wel even verse.”
“Laat maar. Ga even zitten als je wilt.” Mr. Moshavot keek bedachtzaam naar zijn 25 jaar jongere huishoudster. Ze was niet alleen op intellectueel gebied begaafd, maar ook zeer aantrekkelijk om te zien, en meestal niet te beroerd om hem, meestal tijdens koffietijd, enig erotisch vermaak te bieden.
“Wilt u dat ik mijn rokje optil Meester?
“Mmm, ga je gang.”
Mr. Moshavot zag hoe Laura haar rokje, dat erg kort van stof was, een ietsje verder omhoog schoof en haar rechterhand losjes liet bewegen tussen haar witte dijen.
Uiterlijk bleef hij onbewogen, maar van binnen voelde hij de opwinding die ook wel in hem opkwam als hij in de rechtszaal een vrouwspersoon tot zestig dagen hechtenis veroordeelde.
Toen Laura na een paar minuten haar bewegingen abrupt staakte – onder het slaken van een hooggetoond gilletje – morste Mr. Moshavot de lange askegel die zich aan zijn sigaar had gevormd.
“Wacht maar Meester, ik ruim het wel op.”
Laura klopte de as van de pantalon van Mr. Moshavot, waarbij haar hand op speelse wijze de plek beroerde waar zich zoëven nog een fysieke verandering had voltrokken.
“Dank je wel Laura.”
“Graag gedaan Meester.”
“Zeg Laura, wat vind jij eigenlijk van die Wilders?
“U bedoelt Geert? Nou, mijn moeder vindt het wel een lekker ding.”
Mr. Moshavot zuchtte diep. Vrouwwezens waren toch als geen ander in staat om discussies een geheel eigen wending te geven. Een godswonder dat sommigen van hen het nog zo ver schopten in politiek en bedrijfsleven.
“Weet u Meester, volwassen politieke partijen moeten niet het doorgeefluik van alle maatschappelijke wensen en verlangens zijn. Politici moeten nee durven zeggen en niet uitvoering geven aan iedere wens van het volk. Wanneer de aandacht alleen wordt gericht op wat de mensen willen, dan vervalt de politiek tot oppervlakkige demagogie en wordt afbreuk gedaan aan het algemeen belang.”
Mr. Moshavot keek verrast op. Laura wist het weer keurig te formuleren, maar hij wilde niet te veel van zijn waardering laten blijken. Voor je het weet gaat ze naast haar schoenen lopen en is ze hier gevlogen, zo somberde hij.
“Schenk me eens een glas whisky in Laura.”