Melaats verklaard

Een dierbare collega-columnist is behoorlijk ziek. Zijn galblaas moet eruit, en hij heeft erg veel pijn. Ik wens hem vanaf deze plaats veel sterkte. Ik ben overigens wel nieuwsgierig of ‘ie zijn galblaas in een potje als aandenken mee naar huis krijgt. Of ingelijst, wellicht. Voor naast het paardenhoofdstel aan de muur. Maar hem wacht hoe dan ook een zware operatie. Net als de (in)formatie. Ook een zware operatie. Ik koester voor de heer Rosenthal een combinatie van bewondering en medelijden. Twee weken lang met allerlei idioten om de tafel, en dan maar serieus blijven kijken. Ik vind het knap. Wat zou die Rosenthal nou krijgen voor de moeite? Een salaris? Smartengeld? Nou ja, ik heb in ieder geval zitten smullen van het fraais dat mij werd getoond op de buis en via het internet. Ik heb zo nu en dan zitten gieren van de lach. Dus de aanslag voor de Vermakelijkheidsbelasting zal binnenkort wel in de brievenbus ploffen. Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik mij, dat de term ‘buis’ als synoniem voor ‘televisietoestel’ een stille dood aan het sterven is. De TV wordt steeds platter, zowel meetkundig als inhoudelijk. Maar dat terzijde.

Maar laten we eens even een paar van die grapjassen die bij Rosenthal aanschoven langsgaan.

Eerst maar die Verhagen. Nieuw boegbeeld van het CDA. Niet omdat dat nou zo’n talentvolle vent is, maar ja, volgens het christendemocratische bloedgroepenschema was er nu een katholiek aan de beurt om de kar te trekken, en Eurlings heeft het te druk met de voortplantingsdrift en de nesteldrang van zijn vriendin en met oriënterende bezoeken aan de babykamerhoek van de Ikea. Verhagen dus. Heeft op een oneerlijke manier de PVV buitenspel gezet. Dat is zijn goed recht. Maar zég dat dan. Roep dan “Wij wensen niet met de PVV te regeren”. Nee, wat doet Verhagen: wat neuzelen over dat VVD en PVV er eerst samen moeten zien uit te komen, voordat het CDA aanschuift. Les 1 in het standaardwerk ‘Effectief Onderhandelen Voor Dummies’: “Zorg dat je meteen aan het begin meepraat, want als zaken al min of meer zijn beklonken, is je inbreng nog slechts marginaal.” Zie je wel? Het CDA heeft er écht geen zin in, om op een serieuze manier met de PVV samen te werken. Maar zég dat dan. Dat is eerlijk.

Dan Job Cohen. Heel erg de weg kwijt. De lage manier waarop hij door NOVA-bloedhond Twan Huys van zijn vermoedelijke verkiezingswinst is beroofd, is hij nog steeds niet te boven, zo te zien. Mij is het een raadsel, waarom hij zich zo wanhopig aan een of ander instabiel Paars Plus-kabinet wil vastklampen. Om volstrekt onduidelijke redenen wil hij met alle geweld GroenLinks in het landsbestuur. Ten eerste kun je daar inhoudelijk wel wat vragen bij hebben. GroenLinks wil een hervorming van de sociale zekerheid. Leuk voor die grachtengordeltypes uit hun achterban, die redden zich wel in Ellebogenland, maar de gewone arbeider heeft het nakijken. Die verliest zijn ontslagbescherming en nog wat van dat soort zaken, als het aan GroenLinks ligt. Dus op welke inhoudelijke gronden een sociale arbeiderspartij in vredesnaam GroenLinks met alle geweld erbij wil hebben? Mij een raadsel. En ten tweede: onderhandelen en regeren moet gebeuren op basis van vertrouwen. De kluit belazeren is funest voor de samenwerking. Daarom viel het laatste kabinet-Balkenende ook. De kluit werd belazerd en het vertrouwen geschonden. Waarom wil Cohen dan met alle geweld een aartsleugenares als die Halsema in het landsbestuurlijke zadel helpen? Die Halsema, daar is zelfs Verhagen nog een heilige bij.

Tot slot Mark Rutte. De pechvogel in het gezelschap. Hij won de verkiezingen, maar wordt geteisterd door zijn beoogde coalitiegenoten die maar blijven laveren tussen onwil en het vasthouden aan belachelijke eisen. Onwil zoals het CDA dat niet met de PVV in zee wil, belachelijke eisen, zoals van Job Cohen die eerst een instabiel vierpartijenkabinet wenste, en daarna suggereerde dat een mogelijk heel stabiele en verstandige coalitie van VVD, PvdA en CDA moest worden versierd met onnodige toevoegingen in de vorm van D66 en GroenLinks. Cohen heeft dus liever een instabiel zooitje. Voor het evenwicht. Hij zei het echt. Voor het evenwicht. Van een stabiele optie maak je een instabiel vehikel. Voor het evenwicht. En die arme Mark Rutte zit met de ellende. Steeds weer ontboden bij Rosenthal om de volgende idiote suggestie te bespreken. Hoe dan ook: de VVD zal niet deelnemen aan een regering die een écht warm plekje in Ruttes hart heeft. Mag ik een nieuw woord aan de Nederlandse taal toevoegen? Langetandencoalitie. Want dat wordt het: hoogstens een soort langetandencoalitie. Het moet, maar is eigenlijk niet te vreten.

Twee partijen met een substantieel aantal kamerzetels zijn nu dus melaats verklaard. De PVV na slechts een halfslachtige poging van Mark Rutte om ze te laten meeregeren, en de SP al van meet af aan. De PVV omdat de gevestigde politieke orde toch een tikje bang is voor de gepeperde uitspraken waarmee Wilders en de zijnen de maatschappelijke oogkleppen van de laatste decennia aan de orde stellen. De SP omdat die partij een solide rijksbegroting en een goed draaiende economie in de weg staat met achterhaalde opvattingen over arbeiderszelfbestuur, maatregelen om te zorgen dat het toptalent huilend ons land verlaat en veel te hoge uitkeringen voor iedereen. En het CDA zit met een soort van pruillipje bescheiden te doen. Het mooiste muurbloempje van het land. Zoiets.

Terwijl ons land snakt naar een stevige aanpak van de heersende problemen. Met de economie schijnt de ellende nog wel wat mee te vallen: we boeken nog steeds een economische groei, en de werkloosheidscijfers zijn minder beroerd dan ze eerder door de koffiedikkijkers van het Centraal Planbureau werden voorspeld. Maar het leven op straat wordt steeds erger verpest door de bevolkingsgroep waarover ik al vaker mijn gal spuwde. Marokkanen.

Graag ga ik in op de vraag, in hoeverre lastig gedrag wordt veroorzaakt door het oprechte ontbreken van kennis, en wanneer door gewoon hufterig gedrag. Bij mij om de hoek zit een snackbar. De uitbater, van Marokkaanse komaf, had van zijn voorganger de gewoonte overgenomen, nadat hij zijn zaak had schoongemaakt, de emmer heet sop over de stoep te gooien, en ook dat stukje straat nog even te schrobben. Top! Totdat het winter werd, en de vorst in de grond zat. Toen de snackman als altijd zijn emmer over de straat leegkieperde, bevroor het hete water tot zijn verbazing in een fractie van een seconde, en ontstond er een gevaarlijke ijsbaan. Ik snap dat wel. Die man had nog nooit temperaturen onder het vriespunt meegemaakt, dus was die vergissing ook begrijpelijk. Op mijn aanraden heeft hij toen een pak zout uit zijn winkel gepakt en dat uitgestrooid, en daarmee was het probleem weer opgelost. Dit verhaal gaat volgens mij over het oprecht ontbreken van kennis. De effecten van het winterweer zijn ze dus vreemd, maar waar Marokkanen van oudsher wél ervaring mee hebben, is lekkere zomerse warmte. Zoals gisteren, toen ik aan het begin van de avond even onderweg was om een boodschap te doen. Langs de stoep stond een scooter stil, met een kortgerokt tienermeisje erop. Ze kletste even met een vriendin. Opeens een andere scooter, met een Marokkaans rotjoch erop. Die stopte bij het meisje. Dat joch deed een greep, en tilde het rokje van het meisje omhoog. Daarna ging de Marokkaanse etterbak er snel vandoor. Kijk, dat heeft niets, maar dan ook niets te maken met een oprecht gebrek aan kennis. Dat is gewoon hufterig gedrag van een seksueel getormenteerde berberaap. Kan iemand mij uitleggen, waarom wél in Den Haag de mening van anderhalf miljoen PVV-stemmers terzijde wordt geschoven, maar het niet is toegestaan om te stellen dat ons land er echt heel veel beter van wordt door een paar honderdduizend barbaren terug te exporteren richting Rif-gebergte?

En stevige maatregelen? Die blijven uit. Een enorme anticlimax is wel de aanpak in Rotterdam. Daar heeft de gemeente nu borden opgehangen. In gezellige kleuterschoolkleurtjes. Met teksten als “We gooien ons afval niet op de stoep” en “Op straat groeten wij elkaar”. Ik heb erg het idee, dat het probleem hiermee toch niet helemáál zal zijn opgelost. Sterker nog, elders in Nederland beging een postbode de stommiteit, inderdaad op straat iemand te groeten. Zo’n Marokkaans joch. De postbode werd vervolgens half in mekaar geschopt. Want hij had de jongen aangekeken. Tijd voor een nieuw bord. Met teksten als “Op straat groeten wij elkaar en kijken wij elkaar aan” en “Wangedrag leidt tot woninguitzetting zonder recht op vervangende woonruimte in deze gemeente of elders in ons land”. Maar ja, dat gaat niet gebeuren. Want roep zoiets, en je wordt door het politiek-correcte linkse oogkleppencomité melaats verklaard. Net als Wilders is overkomen…

Nog een paar dagen, en dan is het 1 juli. De dag waarop Rutte had gehoopt, zijn eerste kabinet te kunnen presenteren. Gaat niet lukken. Rosenthal heeft zijn werk beëindigd en verslag uitgebracht aan onze vorstin. En Herman Tjeenk Willink is nu aan het werk gezet met een opdracht die volkomen onduidelijk is. Hij gaat gesprekken voeren, maar nog niet aansturen op een bepaalde coalitie. Voor het eerst hebben we geen formateur, geen informateur maar een ininformateur, als ik het goed begrijp. Hoewel? Ininformateur? Tjeenk Willink gaat dus niet praten met de PVV en de SP. Die staan buitenspel. Is Tjeenk Willink dus een desinformateur? Een ontformateur? Ik vind het eerlijk gezegd maar een verwarrende zomer…