Memento Mori

Een verjaardag wordt altijd gevierd op de dag van de geboorte. Een vreemde gewoonte, vind ik. Een verjaardag zou gevierd moeten worden op de dag van de verwekking, op de dag van de passie en niet de dag van de pijn, de dag van het eerste afscheid van je kind. Ik was op zo’n verjaardag. Mijn beste vriend was jarig. Echte beste vrienden zijn altijd mensen waar je niets van jezelf in ziet, althans niet hetgeen wat je aan jezelf ergert. Mensen zonder beste vrienden zijn te zelfingenomen om hun eigen ergernissen onder ogen te zien.
Mijn beste vriend was jarig, niet volwassen, maar jarig. 18, de leeftijd dat je bij wet meerderjarig bent. De inhoud is beperkt, maar de verworvenheden nemen direct toe. Volwassen ben je wanneer je 21 bent. Wat heb je wanneer je 21 bent meer dan als je 18 bent? Wijsheid, ervaring of is ’t gevoel?
Er waren andere jongens, geen meisjes. Romantiek en feestjes gaan kennelijk niet samen. In het begin was het een inhoudelijk misvormd gesprek, een gesprek dat je je de dag erna niet meer kan herinneren, het uiteindelijke doel van elk gesprek. Gesproken woorden hebben iets definitiefs, niet zoals getypte woorden, die altijd op verandering wachten. Het geschreven woord heeft geen einde, hoe graag de schrijver het ook zou willen. Er bestaat geen gesloten boek.
Gesprekken die je je herinnert zijn vaak gerelateerd aan jezelf, zo ook het nieuwe gespreksonderwerp. ‘Wat is er echt zeker in het leven?’
Volgens de jongen is de enige zekerheid die je als mens, en trouwens als elk leven wezen hebt, de dood. De filosofie van de jongen vond ik wat kort door de bocht. Sowieso klopt zijn theorie niet, wanneer de enige zekerheid in het leven het doodgaan is, dan is het leven an sich ook een zekerheid.
Het leven kent geen enkele zekerheid, is mijn overtuiging, zelfs niet de dood. Wij weten niet wat de dood is, zelfs niet wat het leven is. In materiële zin is de dood botweg gearriveerd wanneer je hart stopt, het doel waar de materiële reis eindigt. Wat is de toekomst van de fantasie wanneer je zo kortzichtig denkt? De toekomst is er dan niet. Het is in dat geval in de wachtrij staan voor de begrafenisondernemer, de wachtrij der onwetende. De dood bestaat bij geen enkele schrijver, zelfs niet in zijn meest abstracte vorm. Daar waar de liefde en emotie eindigen, maakt de dood zijn entree.
De enige zekerheid in het leven is de onzekerheid van het leven.