Op een te vroeg tijdstip op een maandagochtend zit ik weer met m’n suffe kop in de sneltrein richting Nijmegen.
Ik..heb..nodig… zzzzlaap…
Een man loopt de trein binnen. Hij heeft een Gaastra jas aan, waarschijnlijk in de hoop mee te kunnen doen met de mode van tegenwoordig. De man gaat, blijkbaar niet gewend aan een gebeurtenis genaamd spitsuur, uitgebreid in het drukke gangpad zijn rode Gaastrajas uittrekken. Dit doet hij met veel ‘om zich heen gekijk’ of men wel ziet wat voor jas hij aanheeft en of men ook wel zijn mooie, bijdejaspassende aktetas ziet bungelen aan zijn schouder. Helaas is hij zo druk bezig met zichzelf, dat hij geen aandacht heeft voor de boze blikken van de mensen die hopeloos vast staan in het gangpad achter hem, voor hem en naast hem.

Gelukkig voor mij had ik al een plaatsje ingenomen bij het raam. Ik was blij dat de man ging zitten want ik irriteerde mij mateloos aan zo´n stumper op de vroege ochtend. Eigenlijk zou er een verbod moeten zijn voor mensen, die niet gewend zijn met de trein te reizen, om in de spits te reizen. Het hele protocol van ´opschieten, niet zeiken, gaan zitten want het is maandag en vroeg´, gaat deze mensen dan ook volledig voorbij. Daar zou de NS eens een boete voor moeten instellen!

Anyway…

De man kwam natuurlijk tegenover mij zitten. Hij ging rustig verder met uitpakken, hoewel hij er vast en zeker bij Elst of Nijmegen alweer uitmoest. (En dat is na 15 minuten). De jas ging aan het haakje.
Nadat hij de vrouw naast hem minstens 10 keer aangestoten had lukte het hem de tas op de grond te plaatsen. Net toen die daar eindelijk op de grond stond moest de tas weer op schoot. Na de vrouw weer minstens 6x aangestoten te hebben, kwam op tafel. De man pakte er een Financieel Dagblad uit. De tas belande daarna weer op de grond. Deze keer zag de vrouw het al aankomen en schoof alvast een meter op.
Ik aanschouwde dit alles, diep ineengedoken achter mijn sjaal.
Toen de man om zich heen keek zag hij.. mij uiteraard.. maar ook iets belangrijker, namelijk De Metro.
Ik zag aan zijn gezicht dat hij nu een dilemma had. Hij had zijn eigen Financiële dagblad EN een gratis Metro vol veel leukere verhalen en een Scribbly. Maar om nou weer helemaal de tas te pakken en zijn Financiële dagblad op te ruimen om vervolgens de Metro te pakken was wel weer erg veel werk. En mocht hij dat doen, was er een kans dat iemand anders ondertussen natuurlijk de Metro zou pakken en deze zou gaan lezen. (iemand als ik bijvoorbeeld, om de man eens goed te pesten).
Maar als de man de Metro zou gaan lezen.. waar moest hij dan zijn eigen Financiële Dagblad laten?? Die was natuurlijk wel van hem.. maar als er een krant op een tafel ligt in de trein wordt die plots van iedereen.. Dit alles las ik in een aantal seconde van de man zijn gezicht af (dat is waarschijnlijk een vrouweniets…)

De conclusie volgde..

Het Financiële Dagblad werd toch maar op het tafeltje gelegd en helemaal bezitterig naar zich toe gedraaid. Hij plette de krant bijna. Ik kon nog net de begintitel lezen. De rest van het Dagblad zat vastgeklemd tussen hem en het tafeltje.. zodat niemand deze kon jatten! (alsof iemand ook op dit tijdstip het **ffing Financiële Dagblad wil lezen!!)

Vol trots keek de man eens om zich heen om te kijken of iemand zag dat hij nu 2 kranten geheel voor zichzelf had! Tot zijn teleurstelling keek er een aantal van 0,000 mensen zijn kant op.

`Station Nijmegen` wordt er even later omgeroepen. En jawel, da man ruimt zijn Financiële Dagblad weer op in zijn aktetas.
De man staat als eerste weer op, want hij moet volgens hem natuurlijk als eerste uit de trein. Hij pakt zijn Gaastra jas en doet deze aan, waarbij hij de vrouw nogmaals een keer aanstoot. Hij pakt zijn aktetas en wil weglopen. Helaas voor hem, staat de vrouw nèt iets eerder op, waardoor hij niet door kan lopen. De vrouw blijft voor me in de 4zits ruimte staan. De man wacht ongeduldig achter haar.
De vrouw heeft ruimte zat om naar de deur te lopen want zoveel mensen staan nog niet op.
Maar ze wacht. Het kan niet anders als dat ze het doet om de ongeduldige Financiëlekrantman achter haar te pestten.

Achter mijn sjaal ontstaat een brede lach. Eindelijk eens een lach op de vroege maandagochtend. Uiteindelijk loopt de vrouw richting deur.
Ook ik geef de aanleiding om op te staan.
Weer zie je de man twijfelen… zou hij me voor laten??Hij staat toch nou toch al lang te wachtten..
Als je het Financieel Dagblad leest, moet je wel redelijk slim zijn. Misschien was hij ook wel slim genoeg om in de tijd dat hij achter de vrouw stond te wachtten, te beseffen dat hij stom bezig is…

Of misschien ook niet, want sommige mensen hebben gewoon letterlijk een bord voor hun kop, of in dit geval een complete koelkast voor hun kop! De man besluit om mij niet voor te laten gaan, en haast zichzelf richting deur.
Hij zal wel erg gehecht zijn aan zijn koelkast…

Categorieën: Diversen

6 reacties

DriekOplopers · 12 december 2005 op 11:08

Erg herkenbaar verhaal, Matty. Ik word ook niet goed van allerlei sukkels, van wie je bijna zou denken dat ze het met moedwil doen: alles en iedereen tot last zijn onderweg. Als ik jouw column lees, zie ik het als het ware voor mijn neus gebeuren. Bij de volgende idioot onderweg denk ik met een glimlach aan jouw column.

Enne… Welkom bij de club!

Driek

Outsider · 12 december 2005 op 11:20

Inderdaad een zeer irritante man, ik sluit me dan ook helemaal aan bij de reactie van Driek en het stuk is lang niet slecht geschreven ook.
Toch een puntje van kritiek: ik vind dat je die man wel heel erg zit te observeren. Iedere beweging van hem wordt gadegeslagen en van commentaar voorzien. Als ik die man was zou ik me daarbij verdomd ongemakkelijk voelen.

Shitonya · 12 december 2005 op 15:12

anyway…véél te langdradig verteld. Dit zou je minstens kunnen halveren. Verder is het aardig saai, maar dat wist je vast wel 🙂
Welkom in ieder geval hier.

Mup · 12 december 2005 op 16:41

Welkom, was al bijna vergeten hoe het was om met de trein de spits in te moeten, ga weer naar die vergeet-toestand toe.

Ben het met Shit eens dat het korter had gekund, maar saai vond ik je verhaal zeker niet.
De man had vast niet door dat hij geobserveerd werd, en als hij het door had, genoot hij er waarschijnlijk van, brrr.

Groet Mup.

Trukie · 12 december 2005 op 17:56

Leuke column. Inderdaad herkenbaar.

Chantal · 14 december 2005 op 10:41

Heel leuk 🙂 De alinea’s kunnen soms wel ietsje anders… maar ik ben zelf voorstander van de korte alinea.. kwestie van smaak 😉

Welkom en schrijf-ze 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder