A., 18 februari 2003
Mient-Jan,
Het getuigt wel van lef om me meer dan een jaar lang te mijden alsof ik besmet ben met de vliegende builenpest om me vervolgens te bestoken met een ellenlang epistel waar een marathonloper nog van achter adem zou raken. Alle voors en tegens nog eens netjes op een rij, alsof je een kudde doofstomme muilezels achter je aan moet zien te krijgen. Uiterst genuanceerd allemaal, hoor, petje af! Voor de zekerheid heb ik het nog even nagezocht in mijn archief. Jouw laatste brief dateert van 29 december 2001, daarna heb ik je nog vier keer schriftelijk tot een reactie proberen te verleiden en ik kan me herinneren dat ik je voice-mail tot twee keer toe heb ingesproken maar blijkbaar had je geen reden om te antwoorden. Waarom nu wel ineens? Ben je plotseling op zoek naar medestanders? En denk je die in mijn persoon te vinden omdat ik niet meer voorkwam op de sprekerslijst in Paradiso?
Nou, ik zal je uit de droom helpen: dat was zeer tegen mijn zin, en degene die hiervoor verantwoordelijk is zal ik t.z.t. nog een keer een gebroken geweertje om z’n stront vouwen. Als het aan mij gelegen had, dan had ik terplekke een gouden vergelijking laten flonkeren tussen IKV-achtigen en degenen die in ’40-’45 de andere kant opkeken bij de eerste tot en met de laatste treinen die door ons land reden.
En al je nuances ten spijt: in ben inderdaad bezeten door het Hollanditisvirus en het is besmettelijk!
Groet,
B.
0 reacties