23 april 1972. De Engelse acteur George Sanders werd op 65-jarige leeftijd dood gevonden in een hotel in Spanje. Hij liet een briefje achter:
“Dear World, I am leaving because I am bored. I feel I have lived long enough. I am leaving you with your worries in this sweet cesspool. Good luck.”
Ook had hij vrienden verteld dat hij absoluut geen zin had om ouder te worden, om hulpeloos aan de zijlijn te staan terwijl zijn lichaam langzaam uit elkaar viel.
Ik was toen nog geen twintig jaar oud, een filmfan en erg geschrokken. Maar nu, veertig jaar later, bevind ik mij in dezelfde positie. Op 19 mei word ik zestig. Ik leef al meer dan dertien jaar met HIV, de helft van mijn leven met depressies en sinds 2001 met ernstige rugproblemen. Afgezien daarvan ben ik redelijk fit voor mijn leeftijd en zie ik er nog uitstekend uit. Daarom heb ik nu definitief besloten om nog zo’n vijf tot tien jaar door te gaan en dan de knoop door te hakken.
Waarom dan nog vijf tot tien jaar? Wie weet, misschien wordt het iets minder of iets meer. Als volgend jaar blijkt dat mijn lichaam ook uit elkaar gaat vallen, dan wordt het minder. Als ik zo door kan gaan zonder verdere gezondheidsproblemen, dan wordt het natuurlijk een beetje meer. En dan is er nog een reden.
Bijna mijn hele leven leef ik ‘in the closet’. Ik ben namelijk bisexueel en dit heb ik tot nu toe voor mijn familie en vrienden verborgen gehouden. Nu ben ik van plan mezelf te uiten en mijn laatste jaren te leven zonder de hele tijd over mijn schouder te moeten kijken wanneer ik mijn homoneigingen wil bevredigen. Ik wil graag nog een paar jaren hebben waarin ik zonder een slecht geweten volop kan genieten van de vrijheid mezelf te zijn.
Voetnoot: op dit moment lijd ik niet aan een depressie. Dit is een weloverwogen beslissing die in de loop der jaren in mijn gedachten gegroeid is.. Ik ben er bijna klaar voor – alleen nog die jaren van genot en dan – floep weg!
19 reacties
Yfs · 11 mei 2013 op 09:21
Leaving the world….Lijkt me makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer me voor te stellen hoe je zo iets kunt plannen. Lijkt me vreselijk moeilijk. Plan je het te vroeg, gebeuren er misschien nog een heleboel dingen die je absoluut niet had willen missen. Wacht je er te lang mee….. dan vergeet je het misschien! Een aangrijpend stukje schrijven Mooi Mens in Kenia met als eindconclusie dat het leven een recht is en geen plicht. Ik wens je veel wijsheid en weinig ‘kweldagen’ toe. Ik hoop je toch zeker nog minstens twintig jaar te mogen lezen…!!! 😉
datmensinkenia · 13 mei 2013 op 17:25
Moeilijk? 60 paracetamol en een fles goedkope wodka… wat is daar nou zo moeilijk aan? En ongeacht wanneer het gebeurt, zal ik altijd iets missen, daar kan ik niet omheen.
Meralixe · 11 mei 2013 op 09:48
‘Ik leef al meer dan dertien jaar met HIV, de helft van mijn leven met depressies en sinds 2001 met ernstige rugproblemen. Afgezien daarvan ben ik redelijk fit voor mijn leeftijd en zie ik er nog uitstekend uit.’
Daar stel ik me wel vragen bij.
En dan verder, twee levensvragen voor de prijs van één! ?:-)
Ik durf het aan deze column aandachtzoekerij te noemen, wel met het nodige respect voor de ook voor mij onbekende persoon die er achter deze, dat mens in Kenia, schuilt. Schiet ik hier een kemel, ik zal het zeker wel horen.
Ik heb ook eens wat zitten grasduinen in uw vorige columns. Daar valt alles best mee. Die V.E.C. over het tot stand komen van een column is voor mij zeeeer erkenbaar.
datmensinkenia · 13 mei 2013 op 17:28
Aandachtzoekerij? Hmm, zou kunnen, maar ik kan je verzekeren dat dat nooit mijn bedoeling was. Ennuh… ondanks het feit dat ik bijna 24 jaar Nederlands spreek, heb ik geen flauw idee wat “een kemel schieten” is?? :-((
Meralixe · 13 mei 2013 op 19:24
kemel, ~ schieten
(uitdr.)
een fout begaan, flateren
Hij kreeg er rode kaken (kaken, rode ~ krijgen) van. De kemel die hij geschoten had, was niet meer goed te maken.
Ik heb tijdens mijn examen van statistiek 2 ferme kemels geschoten
Met dank aan Google… 🙂
datmensinkenia · 14 mei 2013 op 16:34
Ik heb er verder over nagedacht. Als je meerdere onoplosbare problemen hebt die dagelijks rollen spelen in je leven, wordt het uiteindelijk zeer vermoeiend. Soms krijg je het gevoel van: ik heb er schoon genoeg van. Ik zoek geen speciale aandacht.
Spencer · 11 mei 2013 op 09:53
Aan welke methode denk je?
datmensinkenia · 13 mei 2013 op 17:28
Zie reactie hierboven…
SIMBA · 11 mei 2013 op 10:40
Fijn weer iets van je te lezen Mens! Ik hoop dat je inderdaad nog enige mooie jaren hebt waarin je jezelf kunt zijn.
Dees · 11 mei 2013 op 14:39
Terzijde: lijkt mij een kemel Meralixe, sowieso is het snelle oordelen soms wat snel en vaak overpersoonlijk, waardoor het op mij als veroordelen overkomt. Naar mijn smaak. Met alle respect voor de persoon achter Meralixe.
Na de terzijde en meer on topic:
Mooi stukje, maar ergens ook bevreemdend, in die zin dat ik denk ‘natuurlijk!’ heb je het recht te kiezen.
Eigenlijk zou ‘ik kies om het recht om te kiezen daadwerkelijk in te zetten op het moment dat mijn leven voor mij kwalitatief minder wordt’ (ofzo!) beter zijn. Meer de kern.
Hoe dan ook, het klinkt als de conceptversie. Eea klinkt ook niet of je bored bent. 5 tot 10 jaar is een mooie periode. Ook een waarbinnen heel erg veel kan veranderen zeker als je nog twee pootjes uit de kast gaat steken als lekker ding zijnde en jezelf gaat zijn.
Ik blijf je lezen iig.
datmensinkenia · 13 mei 2013 op 17:31
Maar waar ik nu woon (ondanks mijn screen-name), in Engeland, is het niet “natuurlijk” dat ik het recht heb – precies de tegenovergestelde. Zelfs mensen met ongeeslijke ziektes en onuitsaanbare pijn moeten naar de allerhoogste rechtbank en dan zeggen ze tot nu toe nog altijd Nee. Je moet naar Zwitserland.
Mien · 12 mei 2013 op 00:07
Een hele opgave soms, van geboorte naar dood.
Geen keuze maar een weg met keuzes.
Onderweg zijn valt niet altijd mee.
Zaak is om er van te blijven genieten.
Van zowel het kleine als het grote.
Van bon- en van malheur
For good or for worse.
In alle opzichten.
Komt goed.
Sterkte.
Blanchefort · 12 mei 2013 op 02:04
Depressie is ontzettend zwaar.
Gepaard met manie is het
nog erger. Wetende dat
er nu ook ongeneeslijke
kanker in ons leven is
gekomen kunnen we
alleen maar verder
gaan met leven
en genieten
van de tijd
die we nu
hebben.
Nachtzuster · 12 mei 2013 op 09:59
Vreemd dat ik een heel ander beeld bij jou had, DMIK. Komt deels door de naam en door de foto, denk ik. Ik was in de veronderstelling dat je een 30’er was. Schrijnende column waarin duidelijk wordt dat niets voor eeuwig is. Knap dat jij jezelf bewust bent van jouw ‘beperkingen’ en weet dat je wellicht over een aantal jaren zelf een keuze wilt/ gaat maken. Heel goed dat jij je vanaf nu niet meer laat leiden door de buitenwereld en de keuze maakt om echt te leven! Zonder dubbele bodem!
arta · 12 mei 2013 op 10:24
Een heel leven ‘in de kast’ lijkt mij vreselijk! Kom eruit, Mens, en ga leven zonder vooruit of achterom te kijken…
Ik ben het eens dat het jóuw recht is om keuzes te maken over jóuw leven en ik kan me voorstellen als de weegschaal 90% van de tijd naar het negatieve doorslaat, dat de gedachte ‘waarom moet ik deze hele voorstelling uitzitten, als ik er toch geen bal aan vind?’ met de tijd gaat wortelen in je hoofd, al hoop ik dat jouw openheid naar jouw dierbaren ook dusdanig veel openheid in je leven brengt, dat de last van het leven een stukje lichter wordt.
@Meralixe: Je schiet hier (weer) een kemel, ja! 😉
Ferrara · 12 mei 2013 op 12:59
Nog een goed leven gewenst.
Ik hoop wel dat je niet afhankelijk zult worden van anderen voor jij je besluit tot een gewenst einde kunt brengen.
Te vaak gezien dat het dan anders gaat dan je gedacht/gewild had.
datmensinkenia · 13 mei 2013 op 17:09
Vreemd. Ik had aangegeven dat ik een boodschap zou krijgen bij publicatie en reacties, maar lekker niks! Iig, bedankt allen voor de reacties, ik wil ze graag nog een paar keer doorlezen en erover nadenken voordat ik er zelf op reageer.
Libelle · 13 mei 2013 op 19:25
De knoop doorhakken?
Ach, haal hem niet te strak aan, dan kun je hem eruit halen.
TheVoice · 14 mei 2013 op 14:42
Wij zijn er met zijn allen aan gewend dat het leven zo lang mogelijk moet worden opgerekt. Als iemand aangeeft er eerder uit te willen dan de natuur wellicht in petto had, kan hij rekenen op gemengde reacties. Toch begrijp ik precies wat je bedoeld ook al ben ik nog een stuk jonger. De ene persoon glijdt nu eenmaal soepeltjes door het leven en de ander moet de ene slopende beproeving na de andere ondergaan. Als de weegschaal teveel uit balans is ga je vanzelf verlangen naar de dood. Het gemartel moet een keer klaar zijn en als dat niet zo blijkt te zijn, dan is de dood steeds minder afschrikwekkend. Ik wens je alle sterkte!