Mijn schoonmoeder

Mijn schoonmoeder is de gaafste die je je voor kunt stellen. Ik vond “verkering krijgen” wel leuk, maar mijn eigen thuissituatie is belabberd. Hierdoor zag ik er zwaar tegenop om zijn bloedverwanten te leren kennen. Bloedverwanten en bloedvergieten zijn in onze familiekringen namelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik was dus eigenlijk gewoon bàng. Bang voor weer zoveel ellende, strijd, verdriet, frustratie. Zij heeft mij laten zien hoe het ook kan gaan. Dat mens is echt gek. Ging ze laatst ‘s nachts, met een borrel op, met de buuf rolschaatsen op de snelweg! Ja, later hoorde ik pas dat ze wist dat de A4 was afgesloten die nacht. “Gelukkig heeft niemand je gezien” zei ik. “Hoezo?” vroeg ze argwanend. “Nou ma, je rijdt voor lul op rolschaatsen, als je dan nog skates aangehad had…” grapte ik en ja hoor, lagen we weer in een deuk. Zo gaat dat maar door. Een grote bek kan je ook krijgen hoor, net zo makkelijk. Als ik ter harte zou nemen hoe ze tegen en over me praat tijdens een potje kaarten, dan had ik allang psychologische hulptroepen aan moeten laten rukken. De switch van kolder naar goeie gesprekken is ook weer zo gemaakt, echt uniek.

Hij, haar zoon, paste me al vanaf het begin als een jas. Ongelofelijk, hoe die kriebels en onzekerheden in balans waren met absolute geborgenheid. Zonder die irritante kriebels en blooskoppen zou het te saai zijn geweest. Teveel van dat, had echter teveel spanningen en ongemak met zich meegebracht. We kennen elkaar nog steeds niet zo gek lang hoor, maar allebei weten en voelen we, dat wij elkaars relationele eindstation zijn.

Ik ga niet dramatisch doen over mijn verleden, maar vind het wel heerlijk om je nu oprecht te kunnen zeggen dat ik zo gelukkig ben. Met hem, met haar, met de rest er omheen. Er is alleen één dingetje:

Mijn schoonmoeder heeft geen kinderen!