Misselijkmakende commercie

We hebben net Valentijn achter de rug. De dag van (anonieme) geliefden. Valentijn. Mij kun je niet misselijker krijgen. Suprises met Sinterklaas. Vrede op aarde met Kerst. Het oudejaar uitwuiven. Eieren zoeken met de pasen. Moederdag. Vaderdag. Wereldkinderendag. Dierendag. JAK!!! Ho even, ik vind de Kerst hartstikke gezellig en leuk. Ben meestal al maanden van tevoren bezit met cadeaus voor dierbaren, het menu en de kleur van de boom. GEzellig samenzijn met familie of vrienden. Neen, het is de commercie eromheen die mij misselijk maakt. Het heilig moeten, wat gedicteerd wordt door allerhande winkeliers. Ik houd van mijn partner en ik verras hem graag. Alleen niet wanneer ik moet. Daar word ik tegendraads van. Als ik vrede wil, dan wens ik dat het hele jaar. Moederdag, verrast worden door mijn uk, die met een stralend snoetje naast mijn bed staat met een frummel dat ze op school heeft gemaakt. Meestal spuuglelijk, maar de gedachte en de liefde die ervan uitgaat. Dat wil ik ook wel het hele jaar.

Of ben ik gewoon jaloers. Jaloers op al die mannen die hun vrouwen, vriendinnen of minaressen verwennen met een lingerieset, een prachtig sieraad, een lieve kaart, een etentje of prachtige blommen. Mijn partner weet niet eens wanneer het Valentijn is. Of hij is er Oost Indisch doof en blind voor.

Neen, neen, neen. Ik wil niet verrast worden omdat het moet. Ik wil niet overspoeld worden met blommen, een sieraad of een lieve kaart omdat de commercie dat gebied. Tuurlijk stiekempjes hoop ik dat ie het niet vergeet. Maar teleurgesteld ben ik allerminst als het wel gebeurt. En neem ik wraak als mijn partner me vergeet met Valentijn? Nou neen, dat komt echt niet in me op. Ik zweer het, hand op mijn hart. Geen teleurstelling en geen wraak. Ik zweer het, hand op mijn hart. Geen teleurstelling en geen wraak.

Ik aan de andere kant, shop het hele jaar door voor mijn dierbaren. Als ik wat leuks zie koop ik het. Verstop het en vergeet vervolgens vrolijk waar ik het gelaten heb. Ons huis zit dan ook tot de nok toe vol met lievigheidjes, verrassinkjes en cadeautjes. Die vaak zielig, vergeten en vol stof in een donker hoekje liggen te wachten om eens verwachtingsvol uitgepakt te mogen worden.

Af en toe heb ik last van opruimwoede en kom ik ze vervolgens weer tegen. Stof ze af, verstop ze en vergeet meestal weer waar ik ze gelaten heb. Tegen de tijd dat Sinterklaas, Kerst, verjaardag of Valentijn aangebroken is schiet ik vol in de stress. Want ik wist toch 100% zeker dat ik dat en dat had gekocht voor die en die. Maar waar oh waar heb ik het in godsnaam gelaten. Mijn partner weet meestal wel waar ik alles laat. Maar ja, die kan ik moeilijk vragen waar ik verrassinkjes of cadeautjes heb verstopt. Want dan is het geen verrassing meer hé? Meewarig kijkt hij me af en toe aan als ik het weer eens op een verwoede speurtocht zet. Net zoiets als vind de schat. Alleen ik vind de schat zelden op tijd.

Als we ooit gaan verhuizen, zullen we containers aan verrassinkjes, lievigheidjes en cadeautjes tegenkomen. Die ik waarschijnlijk weer net ze degelijk verstop in een nieuw onderkomen.

Misschien moet ik toch een beetje meer mijn partner worden. Die verwent me op de meest onverwachte momenten. Een lief boeket, een prachtige ring. Een avondje uit eten in mijn lievelingsrestaurant. Sexy kousen met een kanten band. Gewoon wanneer het in hem opkomt. Alleen niet met Valentijn. Het mooiste is dat hij nooit zijn cadeautjes kwijtraakt.