Zo af en toe ben ik zo mobiel als een deur. Niet dus. Helemaal niet. Wat ik in mijn kop heb, moet dan ook gebeuren. Ik heb het idiote idee opgevat om te reorganiseren. En niet aan de oppervlakte nee, rigoureus. Van boven tot onder alles gaat op de schop. Geen heilig huisje is meer heilig. Heftig en onverschrokken begin ik aan de klus. Ik heb er zin in. Die zin duurt nog enige tijd en kan er al mijn energie in kwijt. Daar heb ik zo nu en dan scheepsladingen van in huis. Ondertussen orden ik mijn gedachten en frustraties. Ik ga mijlen ver weg, naar gisteren en terug naar toen. Een zooitje is het. Pauze gun ik mezelf niet, ik heb zelden zo’n aanval, zo goed ken ik mezelf nu wel. Dus door buffelen. Eten even geen tijd voor, eten halen ook niet. Opschonen die handel.
Dan hoor ik het gepiep van mijn mobiel. O ja, die heb ik ergens neer gelegd, maar waar. Ik probeer me te oriënteren tussen de puinhopen van wat eens de heilige huisjes waren. Geen idee waar het geluid vandaan komt. Ik val over de stang van de stofzuiger, verplaats daardoor een stapel rotzooi en heb mijn mobiel in het vizier. Met een rood hoofd van de inspanning grijp ik naar mijn lifeline. Hallo, kan ik nog net uitbrengen. Stilte aan de andere kant. Hallo! Roep ik, alsof dat de ander tot bezinning brengt. Opgehangen, te laat!
Het beroerde van zo’n mobiel is, dat iedereen verwacht dat je dan ook direct online bent. Je alles uit je handen laat vallen en opgewekt je meldt. En altijd vergeet ik hem uit te zetten op de meest kritische momenten. Het ding wat ik nu heb is zo klein en handzaam, dat ik weleens tijdens een gesprek waarin ik boos werd de neiging had om hem weg te gooien. Alsof ik daarmee mijn gesprekspartner een oplaaiwaaier kon verkopen. En dan de sms berichtjes, die zo nu en dan met drie tegelijk binnenkomen. Waardoor ik weer een tijdje bezig ben om te wissen, want anders loopt de berichtgeving weer vast.
Toch hebben we een overeenkomst, de mobiel gaat weer piepen, hij heeft het in zijn kop blijkbaar. Ik sta er nu mee in mijn handen en druk de knop in. Hallo! Roep ik opgewekt. Niets, weer niets, ik kijk nog eens naar het handzame apparaat. Ik heb op het rode hoorntje gedrukt! Verkeerde knopje dus. Met een woest gebaar gooi ik het ding weg. Einde mobiel.
11 reacties
melady · 21 augustus 2005 op 17:22
Puntje van kritiek:
[quote] de meest kritische momenten.[/quote]
Wel een leuk verhaaltje maar ik stoor me een beetje aan de hoofdletters, komma’s en punten- fouten.
Je ging je huis opschonen…is dat nog gelukt?
prikkels · 21 augustus 2005 op 17:40
K hei flink gelache jah
Leuk hé die moderne dingen en altijd op een moment dat je het nou net niet wil. Hoe’st overigens met het buffelen gegaan? Gelukt?
Domicela · 21 augustus 2005 op 20:01
[quote]Wat ik in mijn kop heb, moet dan ook gebeuren[/quote]
Tsja, daar kunnen ze hier in huis ook over meepraten: afgelopen vrijdag had ik ook een vlaag van poetswoede (gelukkig kwam de werkster ook), en zaterdag heb ik in de wc beneden doorgebracht omdat het daar ter plekke “opgeleukt” moest worden. Resultaat is wel een blinkend huis, een leuke plee en een goed gevoel. Blij te lezen dat meer mensen er af en toe last van hebben …. 😀
Groetjes,
Mila
Domicela · 21 augustus 2005 op 20:01
sorry, 2x op plaats gedrukt …
klungel · 21 augustus 2005 op 20:02
Leuk geschreven.
‘k Heb dat ding altijd in mijn zak zitten dus ik mis hem nooit. Tenzij de herrie om mij heen het ding overstemd.
Stanislaus · 21 augustus 2005 op 22:32
Juist toen ik eens in mijn auto van huis weg ging zag ik iemand op de parkeerplaats tegenover mijn huis die zat te bellen in zijn auto.
Na 200 m reed ik de grote weg ( A-2 ) op en daar zat ook iemand te bellen op de vluchtstrook.
4 uur later kwam ik thuis. Boel opengebroken en al mijn apparatuur weg! Voor sommige mensen is een mobieltje écht onmisbaar!
Troy · 21 augustus 2005 op 23:51
🙂 Ik heb ook wel eens een mobieltje tegen de muur gepleurd hoor. Wel vaker. Het enige probleem is dan inderdaad dat mijn gesprekspartner onbeschadigd is en mijn mobieltjes altijd met een gebroken beeldscherm zitten.
Wat betreft die punten, komma’s etc. Het probleem zit em meer in de komma’s denk ik. Ik denk dat je misschien eens moet proberen om je zinnen eerder op te breken. Dus maak waar je een komma wilt plaatsen een nieuwe zin. In sommige zinnen zijn de komma’s ook overbodig waardoor je de vaart uit de zin haalt. Misschien helpt het om de boel eens hardop te lezen of om iemand anders te vragen om je tekst voor te lezen. Dat doe ik meestal wel. Misschien helpt het.
Wat beteft je schrijfstijl: die vond ik vanaf het begin al erg mooi. Ik vond deze column weer leuk, maar wel ietsje slordiger geschreven dan je vorige columns.
Hoop dat je iets hebt aan mijn kritiek:-)
Grt Troy
KawaSutra · 22 augustus 2005 op 00:57
Ik ben hem nu al een paar maanden kwijt en ik mis hem niet. Eerlijk gezegd heb ik ook niet wanhopig gezocht.
Leuk geschreven.
Louise · 22 augustus 2005 op 09:01
Ik vind vooral je manier van schrijven erg lekker; kort, snel en raak 😉
Li · 22 augustus 2005 op 09:27
Je mist er weinig aan.
Zelf heb ik nog een koelvriescombinatie uit de oertijd en in geval van nood doet-ie het nog prima (zo’n één keer per jaar). 😀
De column begint wat rommelig maar daarna zit er een lekker vaartje in.
Li
Geertje · 22 augustus 2005 op 09:36
Dank weer voor de opmerkingen. Ik zal ze ter harte nemen. Huis is opgeschoond, nu mijn teksten nog. 😕 In de tussen tijd mobiel niet te bereiken, maar dat spreekt voor zich. 😀