Nou lekker dan. Liefje wilde een nieuw mobieltje, want met de huidige kon ze veel te weinig foto’s maken, ze kon er geen sms’jes mee sturen, ze kon niet genoeg muziek downloaden. Dus gewoon dat ding was niet goed meer. Doch het mobieltje is net 9 maanden geleden geboren, dus echt nieuw, want zoveel belde zij er niet mee. Ik daarentegen, ach ik had mijn mobiel al ruim 2 jaar en begon hopeloos ouderwets te worden vergeleken met al die andere snufijzers. Ik noem het lulijzer, mobbie, feun, lokomokiplulpraatding, kortom, het mobieltje heeft eigenlijk een beetje voor mij afgedaan. Ik persoonlijk vind het hoogst irritant als ik ergens lekker zit te relaxen op een terrasje, of bios, of supermarkt, of waar dan ook altijd gaat er zo’n kolere ding af. En altijd gaat het over de boodschap die niet vergeten moet worden en o ja neem nog even suiker mee.

Hoogst interessant zo’n lullomobiel, zo’n tokkelijzer, zo’n zoekmachine. Want raak dat ding maar kwijt, pak je gewone telefoon en bel je eigen mobiel, geheid dat je dan weet waar je het ding gelaten hebt.

En dan heb ik het nog niet eens over de kosten. Maar dat schijnt er tegenwoordig in te sluipen, dat hoort bij de vaste lasten van het huishouden. Nou niet hier hoor. Kom op zeg. Wij zijn nog een van de laatste der Mohikanen met een normaal telefoonnummer. Er zijn nog enkele mensen om ons heen die ook zo bijdehand zijn, maar de meeste adressen die wij hebben gaan gepaard met een 06 nummer.

Dus bellen wij niet zoveel. En worden natuurlijk ook niet gebeld. Want je ziet, het een lokt het ander uit. Logisch.
Dus nu heb ik maar een nieuw mobieltje bestelt voor mijn vrouw en als je nagaat dat ze er verleden jaar totaal nog niks van wist, zij kan mij nu vertellen zonder instructieboekje hoe een mobieltje werkt. Ik bedoel maar. Dus een nieuw mobieltje, met mms, sms, mp3 speler, camera, video, enzovoort.

Ik denk dat ik de mijne ook maar inruil, zij krijgt een abonnement, ik wil dat ook en ik heb een goeie gezien van Nokia. Maar die ontploffen weer aan je oor. Tja, de twijfel slaat toe. Maar ik denk dat ik er maar een neem die niet te traceren valt, gewoon eentje kopen en dan gewoon niet bellen. Lekker uitzetten dat ding, alleen aan wanneer vrouwlief op de weg zit, je weet maar nooit. Als men je echt nodig hebt dan weten ze mij wel te vinden hoor. De hype over de nieuwste snufjes van zo een tokkeldoos vergeet de mens weleens dat het gewoon een ding is waardoor je kunt kakelen, waar die eigenlijk voor uitgevonden is. Maar met de nieuwste technieken wil de fabrikant gewoon een extra centje uit de zak van de consument kloppen die er heerlijk intrappen.

Verrek ben ik nu dus ook de klos met mijn mobiel die van alles kan maar waar ik niets mee doe dan alleen oppakken wanneer vrouwlief belt dat ze aangekomen is op de plaats van bestemming.


klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

6 reacties

DACS1973 · 7 oktober 2009 op 14:04

Ik krijg de indruk dat dit stuk in één keer is geschreven en zonder herlezing opgestuurd. Er staan nogal wat taal- en grammaticafouten in en sommige zinnen, zoals de slotzin, rammelen behoorlijk. Het is niet de bedoeling dat je de uitsmijter van een column drie keer moet overlezen om te snappen wat er staat.

Verder vind ik het verhaal niet bijster origineel. Dat je mobieltjes overal hoort overgaan en mensen er de meest onbenullige gesprekken mee voeren, tja dat weten we allemaal wel. Veel gemopper, maar ik mis de onverwachte, verfrissende [i]twist[/i] die een column tot een goede column maakt.

Chucky · 7 oktober 2009 op 14:11

Ik heb hier een beetje het gevoel bij : wat wil je ons nu eigenlijk zeggen? Beetje vlees noch vis gehalte mijns inziens.

Macx · 7 oktober 2009 op 17:00

Ik ben het grotendeels eens met de inhoud van deze tekst maar de structuur is wat rommelig en je lijkt jezelf tegen te spreken.

klapdoos · 7 oktober 2009 op 17:21

Juist Macx jij hebt het door, ik spreek mijzelf natuurlijk tegen, want zonder mobieltje schijn je er niet bij te horen, houd niet in dat ik dat ding altijd en eeuwig uit heb staan hoor. Bedankt voor jullie reacties,
groet van leny

pally · 7 oktober 2009 op 19:39

Leny, ik heb betere columns van je gelezen, maar ach, ik denk niet werkelijk jouw ding, zo’n ding 😀

groet van Pally

Momera · 10 oktober 2009 op 09:42

Hahaa, duidelijk hoor. Zo heb ik dat net zo met mijn mobieltje. Ik kan er van alles mee, maar vraag me niet wat. Ik heb dat ding nodig omdat ik wil weten hoe het met mijn kinderen gaat als ze weg zijn. Ik moet veel ’s avonds werken en dan is het prettig als we allemaal bereikbaar zijn aangezien ik door het donker door en langs het bos moet fietsen.

Mijn indruk is dat je dit hebt geschreven op de manier zoals je erover spreekt en dus vind ik het duidelijk en herkenbaar geschreven. :wave:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder