Molenklap

[i]Chrisje doet haar oogjes langzaam open en kijkt vol verbazing naar de vrouw die naast haar geknield zit. Ze vraagt zich af wat het is dat de vrouw zo verdrietig maakt. De tranen biggelen namelijk over haar wangen.[/i]

Mevrouw, mevrouw, wat is er aan het handje? Waarom huilt u zo hard? Waarom kijkt u mij zo verschrikt aan? Ik ben geen spook hoor? Ik kom van Venus noch van Mars. Ik ben maar een klein prulleke hoor, met zo te zien, een rode jas.

[i]Smiecht kan zijn lach amper inhouden. Wat is er in hemelsnaam aan de hand met Chrisje? Nooit gedacht dat hij, Smiecht de grote smiecht, de reïncarnatie was van een molen. Dat Chrisje een klap van de molen had gehad, dat stond voor Smiecht als een paal boven water. Over paal gesproken. Die stond nog steeds rechtop in het water. Vreemd. Enfin, eerst maar even wachten op de reactie van mams.[/i]

Chrisje, Chrisje, doe niet zo raar, ik ben je mams. Je herkent me toch wel? Toe nou, meissie, ik ben zo blij dat ik je weer gevonden heb. Kijk, kijk, ik heb jouw knuffel bij me. Stinkiebellie, jouw gele hamster. Heb je hem niet gemist?

[i]Chrisje kan het allemaal niet volgen. Wie is dat rare mens? Wie is Chrisje? Nooit van gehoord. En wat moet ze met die maffe hamster? Wat een lelijk beest. Stinkt een uur in de wind. Ze kan de stank amper verdragen. Het spookt in Chrisje’s hoofd. Een licht en vreemd gevoel heeft ze. Daarnaast is ze behoorlijk misselijk. Voordat ze het goed en wel beseft moet ze overgeven.[/i]

Brahhhhhhhhhhhh, brahhhhhhh, … brahhhhhh … Blurp! Oh … oh … wat voel ik me slecht. En wat is dat voor vreselijke groene smurrie die ik hier ophoest? Waar komt dat vandaan? Ik heb toch helemaal niets gegeten? Oh nee, oh nee … sorry … sorry mevrouw. Heb ik u ondergekotst? Ojee … echt sorry hoor. Ja, vies hè? Ik weet ook niet wat het is mevrouw. Bent u al lang hier?

[i]Langzaam komt Smiecht uit het struikgewas geslopen. Hij is beide dames toch wel een verklaring schuldig. Maar hoe gaat hij dat brengen. Aarzelend stapt hij naar de bosvijver. Wetend, beseffend dat hij er niet makkelijk van af zal komen. Maar ja. Hij heeft deze noodsituatie ook in gang gezet. Waren zijn oren maar nooit gaan branden. Had hij maar nooit zo diep nagedacht. Dom, dom, dom. Had hij zijn driften maar onder controle gehouden.[/i]

Ehum … ehe, ehe … ehe …ehum … Geachte dames, mag ik even van deze gelegenheid gebruik maken? Kijk, ziet u, nee, ervaart u ook niet dat de situatie zoals deze zich op dit moment voordoet om een plausibele verklaring vraagt. Ik kan u die geven.