In een tergend langzaam tempo komen de wielrenners de berg op, de berg gelegen in een prachtig natuurlandschap is een afzichtelijk ding zo tussen al dat schoon. Door de harde wind is al het leven letterlijk van deze bonk graniet afgeblazen. In het maanlandschap komen de renners langzaam maar zeker dichter bij de finish aan de top van de berg. Ik zie mijn helden, Schleck, Contador en vroeger ook Armstrong, ze vechten, ze stoempen, ze zien zien af voor dat ene doel: winnen.
Wielrennen is hoe dan ook een prachtige sport, maar als eens in de zoveel jaar de ronde van Frankrijk de Mont Ventouw aandoet wordt het opeens magisch. Dan bestaat er even niks anders meer dan die vermadelijde berg. Dan draait alles in de wereld even om die puist in het landschap. Het contrast tussen de pracht van de sport en de lelijkheid van de berg is groter dan dat tussen dag en nacht. Dit is echte sport, geen scheidsrechters, geen buitenspel, gewoon: wie is er het eerst. Op deze momenten is het leven weer even zoals het hoort te zijn.
Dan ben ik gelukkig.
8 reacties
phoebe · 22 juni 2011 op 11:26
Ik herken mijn vriend in jouw stukje, een fanatieke (amateur) wielrenner..
Echter, is het nou Ventouw of Ventoux?
Chris · 22 juni 2011 op 11:28
Vermaledijde. Ik heb ook weer zin in de tour. Voor een sfeerimpressie (en meer), zie ook mijn oudere column Een Olympisch trauma.
RikdeJong · 22 juni 2011 op 14:33
het is ventoux, maar de tweede keer is een typefout, sorry
Mien · 22 juni 2011 op 14:50
RikdeJong klinkt als een wielernaam.
[quote]Dit is echte sport, geen scheidsrechters, geen buitenspel, gewoon: wie is er het eerst. [/quote]
Met een slag om de arm dan, want na het zoet der overwinning volgt altijd nog het (mogelijke) zout van de dopingtest …
Mien Galibier
sylvia1 · 22 juni 2011 op 15:28
Als kind woonde ik in het centrum waar heel regelmatig wielerwedstrijden werden gehouden op straat, een hoop geschreeuw, gerochel, gespuug en geduw. Ik heb de schoonheid of romantiek van het wielrennen daarom nooit zo gezien, maar als ik dit zo lees begin ik het een beetje te snappen…
LouisP · 22 juni 2011 op 16:22
Ook deze ex-amateur krijgt weer goesting in de Tour. Vermadelijde vind ik trouwens mooier dan vermaledijde..
Die laatste twee zinnen zijn over de top, vind ik. Die maken de indruk van je stukje minder. Het stukje heeft wél iets…
Spherios · 23 juni 2011 op 09:05
één van de weinige punten die ik zelf ook altijd kijk. En ik heb helemaal niets met wielrennen. Mooi beschreven. De oerstrijd tussen natuur en mens, want dat is het in mijn ogen eigenlijk.
Neuskleuter · 23 juni 2011 op 13:00
Aaah, kijk, dit is een hele verbetering vergeleken met je vorige inzending! Mooie beschrijvingen, maar van mij mag je er nog zeker 4 van zulke alinea’s aan vastplakken. Hoeft natuurlijk niet; er bestaan genoeg korte columns, kijk maar eens naar de NRC Next 🙂