Mooi van C&A

Mannen en kleding. Een kommervolle combi. Een onuitputtelijke onbedaarlijke bron van zinloos vermaak. Daarom een op maat gesneden diep tragische tragedie. Hebben mannen smaak? Nee, kledinglabiliteit in optima forma. Ja, alleen wanneer het gaat om de kwaliteit van Aldi- dan wel Lidl-bier. Feitelijk voelt een beetje vent zich alleen prettig in een uniform. Daarbij s.v.p. het formaat hoofddeksel in de grootte die vroeger in het Oostblok gangbaar was. Schouders op grootte gebracht middels schuimplastic. Uniforme dracht behoort meestal bij hiërarchische organisaties. Aan een uniform kan een expert (lees: man) zien welke rang en/of welke functie de drager ervan binnen de club bekleedt. Vinden mannen héérlijk! Likken naar boven, schijten naar benee. Betere redenen voor het dragen van kleding is: bescherming bij bepaalde beroepsuitoefening. Te denken valt aan een hoofdconducteur bij de NS. Wel zo plezierig zo’n uniform wanneer je doorlopend tegen groene rochels oploopt. Waarom hun textiel dan toch blauw is houdt vele wetenschappers bezig. Antwoord: beursgeslagen tronies harmoniëren dan beter. Kleding (leert een uitgebreide literatuurstudie) geeft uitdrukking aan status en onderscheiding van anderen. Echt? Een auto die in geen enkel opzicht gelijke tred houdt met de grootte van de lul die het voertuig bestuurt dient daar toch toe? Kleding schijnt mannen aantrekkelijk te maken voor het andere geslacht. Werkelijk?

Waarom dan de bemanning van een oorlogsbodem in een buitenlandse haven kaal geplukt wordt door de hoeren blijft een mysterie. Tot slot. Katoen, linnen, wol, leer, polyester, acryl, PVC, latex en rubber moeten lichaamsdelen ‘onzichtbaar’ maken die misvormd, beschadigd of seksueel opwindend kunnen zijn. Ten aanzien van het laatste: vreemd dat in dit verband zo weinig mannen een jute zak over hun hoofd draperen. De ‘jongens’ om mij heen worden zonder uitzondering door hun vrouwelijk maatje van stof voorzien. Een Zeemannetje of Wibraatje veelal. Kost niks want het interesseert de toekomstige bezitter nog minder. Geen garantie dat het ergens op lijkt, maar de kansen stijgen aanmerkelijk. Wanneer je manvolk hun gang laat gaan verschijnen ze in de meest wonderlijke outfits ten tonele. Clinic Clowns zonder kleurenpaspoort in de overtreffende trap. Maar niet zeuren, dames. Je schat neemt toch zijn verantwoordelijkheid in de huishouding, slaat het kroost niet doorlopend en laat de hond aangelijnd schijten. Als Opzij-vrouw kun je niet alles hebben. Grappig is het gretig graaien van de vrouw des huizes in kledingrekken terwijl de aangetrouwde inactieve ‘paspop’ vooral nonchalance en desinteresse uitstraalt. Op gepaste afstand: “Waar is de roltrap naar buiten?”

Schaamrood op de kaken omdat hij door een ander in een hansopje moet worden gehesen. Lul. Ja, aan de toog heeft hij meer babbels. Wanneer moeders haar keuze gemaakt heeft verdwijnt het paar in de paskamer. Gevolg: wapperende gordijnen en walmende rookpluimen. Oorzaak: kinky C&A-seks. Maar niet heus! Daverende onenigheid. Nog leuker: sommige heren laten zich ongelukkig in een scherp gesneden Italiaans kostuum hijsen. De echtgenote wordt namelijk alleen al bij het zien van Al Pacino klam van lustgevoelens. “Kleren maken de man”. Zeker. Maar: “Al draagt een mannelijke aap een gouden ring, het is en disfunctioneert blijvend als een lelijk ding”. En Al Pacino blijft dus gewoon Woody Allen in een Neckermann-pak. Twee voor de prijs van 1. Het sluitstuk vormt de dramatiek aan de kassa. Even terug naar de basis. De prutser betaalt ná moeders bepaalt. Een initiatiefloze stakker geeft opeens zijn visitekaartje af. Meneer trekt zijn portefeuille en haalt zijn pas door de gleuf. En rondt het kledingceremonieel af met het intoetsen van de code 0000. Overigens: lichaamsluis houdt zich schuil in kleding…