We hadden een merelnest in de heg. Ik geef toe dat dit geen wereldschokkend nieuws is maar dat nest zette me wél aan het denken. Gefascineerd volgde ik het bouwproces van papa en mama Merel. Van takjes, aarde en stukjes plastic vormden ze een nestje en voor de sfeer vlochten ze gekleurde draadjes en glimmende lintjes mee. Het nest stond als een huis en was onzichtbaar tussen de bladeren gebouwd. En behalve ik, had niemand iets in de gaten. Op een dag beviel mama Merel van vier prachtige groene eitjes die zij samen met papa Merel warm hield. Soms, als niemand het zag, gingen ze samen uit eten. Onder de struiken, en tussen het gras, was altijd wel een dikke regenworm of een smakelijk insect te vinden. Een paar weken later vloog mama Merel met een snavel vol tegenspartelende piertjes naar het nest; De kleintjes waren geboren! Ik wachtte totdat de kersverse ouders samen een stukje gingen vliegen en nam toen voorzichtig een kijkje in het kraamnest. Vier kale, blinde roze monstertjes lagen dicht tegen elkaar geplakt. Moesten dat vogeltjes worden?

Papa en mama Merel zorgden goed voor hun kroost. Vlogen af en aan met hapklare insectenbrokjes en gaven hun vierling een flinke dosis nestwarmte. En ik volgde het gelukkige gezinnetje op de voet. De merelkindertjes kregen donshaartjes en die groeiden uit tot echte veertjes en vleugeltjes. Grijze bobbeltjes werden fonkelende kraaloogjes. Roze driehoekjes veranderden in eigenwijze snaveltjes die ze bij elk zuchtje wind, en bij iedere beweging van de bladeren wijd opensperden.

En na veertien dagen groeien, zaten ze ineens klem in het nest. Papa en mama Merel hielden het voor te gezien: het werd hoogtijd dat het spul op eigen pootjes ging staan. En na een onzichtbaar seintje floepte het hele stel het nest uit en fladderden wat onwennig rond op de grond. Papa Merel hield vanuit de dakgoot de omgeving in de gaten en mama vanaf een boomtak. Bij onraad loodsten ze hun kroost, onder luid gekrijs, naar een veilige schuilplaats. Soms stopten ze hun kroost wat lekkere hapjes toe, net zolang totdat het fladderen écht uitvliegen werd. Wat een wonder; de periode van een net gelegd ei tot een zelfstandige vogel duurde hooguit vijf weken!

Wat een verschil met mensenkinderen. Mijn nest zit al jaren propvol. Al vijfentwintig jaar vlieg ik dagelijks naar de supermarkt om mijn kroost van eten te drinken te voorzien en nóg sperren ze hun bekken wijdopen. Maar volgende maand fladdert er eentje uit. Zomaar uit zichzelf. Ik denk dat ik hem de eerste tijd nog even in de gaten houd. Net als papa en mama Merel. Af en toe stop ik hem lekker hapjes toe en als er nood aan de man is, bied ik hem een veilige schuilplaats. Net zolang totdat fladderen écht uitvliegen wordt.

Categorieën: Diversen

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

12 reacties

WritersBlocq · 26 augustus 2004 op 13:22

mooi, leuk en knap geschreven! Heerlijk om te lezen! Ik kijk uit naar je volgende stukkie.

ignatius · 26 augustus 2004 op 14:26

Leuke en lekker geschreven metafoor.

archangel · 26 augustus 2004 op 17:35

Ik kreeg éven een [i]deja-vu[/i] toen ik [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=1405]nestwarmte[/url] las…. 😀

Mosje · 26 augustus 2004 op 21:35

[quote]….. fladdert er eentje uit. Zomaar uit zichzelf[/quote]Dat lijkt hier bij mij niet te gebeuren. Zeer binnenkort ga ik er een over de rand van het nest heenduwen.

pepe · 26 augustus 2004 op 21:50

Weer eens een heerlijke Li-column

[quote]Wat een verschil met mensenkinderen. Mijn nest zit al jaren propvol. Al vijfentwintig jaar vlieg ik dagelijks naar de supermarkt om mijn kroost van eten te drinken te voorzien en nóg sperren ze hun bekken wijdopen.[/quote]

Betekent dat nu echt dat ik nog 5 jaar moet zeulen met boodschappen, voor de eerste uitfladdert?
😉 😉 😉

Li · 26 augustus 2004 op 22:40

[quote]Ik kreeg éven een deja-vu toen ik nestwarmte las[/quote]

O, dat noemen wij nestgeur Archangel 😛

[quote]Dat lijkt hier bij mij niet te gebeuren. Zeer binnenkort ga ik er een over de rand van het nest heenduwen[/quote]

Gewoon doen Mosje. Of geef ze wormen te eten!
🙂 🙂 🙂

[quote]Betekent dat nu echt dat ik nog 5 jaar moet zeulen met boodschappen, voor de eerste uitfladdert?[/quote]

Ligt er aan hoe oud hij of zij is Pepe 😮

Het wordt hoogtijd dat mijn oudste Hotel Li uitvliegt. Maar eerlijk is eerlijk, ik zal niet alleen hem maar ook de aanloop van vrienden en vriendinnen heel erg missen. 🙁

Li

Kees Schilder · 26 augustus 2004 op 23:11

Bij mij fladderde er weer een terug in het nest.Erg gezellig.
Je column is weer steengoed

viking · 26 augustus 2004 op 23:50

Pfffffffffrrrrrt!

Louise · 27 augustus 2004 op 07:22

Weet je wat het is, Li? Je hebt gewoon een veel te groot nest en waarschijnlijk veel te veel nestwarmte 😉

Erg leuke vergelijking en erg leuk geschreven!

Mup · 27 augustus 2004 op 14:18

Deze column geeft me weer hoop. Ik ga ze opgeven voor vliegles,

Groet Mup.

Irma · 27 augustus 2004 op 14:36

Prachtige column weer Li! Kan niet anders zeggen…

sally · 27 augustus 2004 op 21:04

weer zeer herkenbaar li. Bij mij staat de tweede op het punt om uit te vliegen.
Gelukkig werken ze allebei bij ons, zodat ik ze toch half onder m`n vleugels houd.
mooie lieve column
liefs sally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder