Soms kan ik aan een stukje van mij zien wat ik toen aan het lezen was. Dan lijkt mijn schrijven op mijn lezen. Ik weet, dat klinkt heel fout, want een schrijver moet zijn eigen stijl hebben. Hoor je vaak. Maar schilders dan? Als je naar een overzichtstentoonstelling van een schilder gaat, dan zie je duidelijk de verschillende periodes, de invloeden van groepen, stromingen, kunstbewegingen. Periodes, wordt die term ook gebruikt bij recensies van schrijvers? ‘In zijn nadagen zat hij in zijn expressionistische periode, daarvoor waren realistische invloeden te onderscheiden, terwijl hij in zijn vroegere cxtijd introvert nostalgisch was.’ Misschien, maar klinkt toch vreemd. Terwijl het, als je erbij stil staat, nog vreemder is als iemand jarenlang in dezelfde stijl blijft schrijven. Je hoort en ziet zo veel. Beelden, gesprekken. Andermans woorden, zinnen en verhalen.

Zo lees ik nu Bruiloft aan Zee van Abdelkader Benali. Ik ben er nog niet uit wat ik van het boek vind, ik heb het boek zelf ook nog niet uit, maar ik ben er wel al zeker van dat ik zijn stijl heerlijk fris vind. Neem nu deze zin, zomaar willekeurig gekozen uit de pagina waar mijn biebbonnetjesboekenwijzer gestoken is:
“Een van de meest opvallende kenmerken van de streek is dat het er altijd hek-o-hek is; zo noemde de taxichauffeur het als hij het weer eens op zijn heupen kreeg in de cafés, als ook hij verloren had van de manke, die steeds beter ging spelen – en van wie de hand de vorm van een dobbelsteen begon aan te nemen (op de vingers waren kleine rechthoekjes afgesleten) – dan schoot Chalid wel eens uit zijn slof, vooral na de tweede trek aan zijn derde wonderkruid…” enz. enz.

Daar kan een hoop over gezegd worden, over zo’n fragment. Lange zin, chaotisch, rommelig. Allemaal waar, maar dat er een schoonheid in zit, dat kun je ook niet ontkennen, het smaakt naar iets, het maakt nieuwsgierig, en eigenlijk zou ik zo wel eens willen schrijven, gewoon lekker door – de boel de boel – op mijn laptopje in gedachten mijn gedachten achterna en maar tikken, associaties, herinneringen, met hier een komma, daar een verbindingswoordje maar vooral niet denken of dit mag, of dit klopt, of dit ik is of jij, nog minder denken aan hem, aan haar, goed of slecht, voelt dit lekker – ja dit voelt goed – mijn stijl of geen stijl, straks, later, ooit, in een andere wereld totdat – tadadada! – ik ‘m instuur.

Categorieën: Algemeen

15 reacties

Mup · 16 mei 2011 op 07:23

De titel maakt al nieuwsgierig, die kan van alles ‘beloven’ voor de lezer.
Ik ben blij dat je hem ingestuurd hebt. En dat de-boel-de boel-schrijven ‘moet’ je zeker eens doen, da’s heerlijk, freewriten. Teruglezend kom je er pareltjes in tegen. Pen op papier of vingers op je toetsenboord en zonder rem schrijven!

Groet Mup

Fem · 16 mei 2011 op 08:00

Ik vind hem heel bijzonder!

Naast groei en ontwikkeling, zie ik bij mezelf ook duidelijk veranderingen, qua stijl, al naar gelang de situatie. Dat is volgens mij niet meer dan normaal. Goeie overdenking!

Meralixe · 16 mei 2011 op 08:01

Goed, het is nog vroeg en maandagmogen.
Helaas, die tekst van Benali krijg ik niet gelezen. Anders is uw column en de gedachte er achter wel O.K. Het zware Hollandse dialect dat bij verschillende andere columns op deze Column X sterk aanwezig is is hier niet te merken. Daarvoor alleen al een 10 op 10.
Probeer maar eens te prutsen aan uw stijl, als het te gortig wordt is er nog altijd een delete-knop of een papierversnipperaar.

SIMBA · 16 mei 2011 op 09:07

Goed zo Silvia! Stijlen proberen, doe eens gek kom maar op joh!

Mien · 16 mei 2011 op 10:30

Geheel in stijl of stijlloos?
Tot dat je hem instuurt.

Mien

LouisP · 16 mei 2011 op 11:17

“maar vooral niet denken of dit mag, of dit klopt, of dit ik is of jij, nog minder denken aan hem, aan haar, goed of slecht, voelt dit lekker – ja dit voelt goed – mijn stijl of geen stijl, straks, later, ooit, in een andere wereld totdat – tadadada!”

Fris, vernieuwend, afvragend, twijfelend, rakend, genietend, denkend, willen, schilderend schrijvend..
Jongens, wat een bijzonder einde..

RobertH · 16 mei 2011 op 14:11

[quote]…en eigenlijk zou ik zo wel eens willen schrijven,[/quote]

Waarschijnlijk is het niet geschreven zoals het leest. Hoe simpeler het lijkt, hoe moeilijker het was om te schrijven, toch? Niet dat ik er verstand van heb, want “Bruiloft aan Zee” is ook niet [i]mijn stijl[/i]. Trouwens je hebt ook eens een column geschreven over “jezelf zijn”, hoe kun je dat nou niet zijn? En zo zal jouw stijl toch ook altijd jouw stijl zijn? 😉

Boukje · 16 mei 2011 op 14:43

[quote]biebbonnetjesboekenwijzer[/quote]

Hééééééééééééérlijk woord!
En een leuk stukje.

:lach:

Dees · 16 mei 2011 op 17:57

Leuk die laatste alinea, maar als je er dan toch aan begint, doe liever een column die in vrijheid de kust komt oprollen, dan komt de schoonheid er misschien meer door. Verder een clever stukje column.

Ps. Biebbonnetjesboekenwijzervind ik ook een heerlijk woord!

DreamOn · 16 mei 2011 op 19:22

Ik vind het een mooie, filosofische column.
Er is zelfs een soort mode, qua schrijven. Nu zijn de Scandinavische schrijvers heel erg in, zij schrijven thrillers vanuit verschillende personen. De Milenniumtrilogie loopt voorop, maar er zijn heel veel schrijvers die zo’n stijl dan proberen na te doen.

Ik denk, dat je niet te veel moet nadenken over je stijl. Dan wordt het geforceerd.
Ik ben wel meer op de opbouw en zo gaan letten de afgelopen jaren, maar volgens mij schrijf ik nog net zo als tien jaar geleden.
Vooral heel uitgebreid! 😀

Kwiezel · 16 mei 2011 op 23:14

Sylvia!

Goed om je eigen stijl te analyseren. Zo kun je leren te herkennen waar je kracht zit. Maar teveel nadenken bij het schrijven werkt belemmerend vind ik. Je laatste zin vind ik briljant, geheel in stijl 🙂

Deze is minder geslaagd naar mijn smaak: [quote]Ik ben er nog niet uit wat ik van het boek vind, ik heb het boek zelf ook nog niet uit, maar ik ben er wel al zeker van dat ik zijn stijl heerlijk fris vind.[/quote] Twee keer ‘vind’ in een zin, het bekt niet echt lekker bij het uitspreken.

arta · 17 mei 2011 op 13:03

Ik ben het er mee eens dat teveel nadenken over een stuk de spontaniteit eruit kan halen.
In dit stuk zit wel spontaniteit, al vind ik de quote in het stuk, eerlijk gezegd, helemaal niks 😀

Frans · 17 mei 2011 op 21:11

Ik vind dat wel wat hebben om te schrijven waarom je schrijft. Schrijven hoort net als dromen tot de werkelijheid maar stapt er ook uit. Dat heeft wel wat vind ik.

sylvia1 · 18 mei 2011 op 18:37

Net op tijd nog om te bedanken voor de reacties, tips, aanbevelingen, opmerkingen, beschouwingen, feedback en vooral ook voor het lezen. Dankjewel!

pepe · 18 mei 2011 op 20:42

:wave:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder