Het beroemde sterrenrestaurant ‘Minimaal’ wilden wij weleens bezoeken.
Sjiek ingericht, smetteloos witte tafelkleedjes en fluisterende gasten.
Meteen werd ons een halfvol vingerhoedje gebracht op een gigantisch bord. Een oberkapelaan ging stram naast ons staan, hakklikte en zei toonloos zijn gebed: U heeft hier een amuse met aardbeipart, bloesemblad, wortelpunt en gegaarde sperzieboon afgemaakt met een appelstroopmarinade. Hij boog en verdween. De inhoud van de vingerhoed paste net op het minuscule lepeltje, dat er naast lag, slikken was niet nodig.
De bestelde dure wijn lag als een vergeten randje onder in een enorm glas.
Bij elke gang werd opnieuw een litanie van ingrediënten opgesomd door de kapelaan, misschien wel een robot. Die worden zo levensecht gemaakt, tegenwoordig. Sauzen waren stippellijntjes aan de rand van het bord. Groente: een erwt en een dobbelsteen courgette. Het vlees, een vlokje bruin, de vis een vlokje wit, kregen vast pleinvrees. Alles artistiek gerangschikt midden op een enorm bord. Het paste in zijn geheel met gemak op één vork.
Met de loep, die we toevallig bij ons hadden, leken het nog lang geen normale porties. Na de zevende gang barstten we nog steeds van de honger en kregen steeds meer de zenuwen van de robotkapelaan, naar wiens gemurmel we allang niet meer naar luisterden. Hij werd trouwens per gang onverstaanbaarder. Misschien zei hij wel elke keer hetzelfde rijtje op. Het kon ons ook niks meer schelen.
We wilden trouwens alleen nog maar naar huis om daar meteen vier dikke bruine boterhammen met pindakaas naar binnen te schrokken. En chocoladevla met veel slagroom toe. Het water liep ons in de mond bij het idee.
De rekening bedroeg 200 Euro, die we graag betaalden om naar huis te snellen waar die hemelse pindakaaspot ons wachtte, zonder robotkapelaan.
Van harte aanbevolen, dit driesterrenrestaurant:een niet te missen religieuze ervaring
17 reacties
Ferrara · 17 juli 2015 op 11:45
De bestelde dure wijn lag als een vergeten randje onderin een enorm glas. Geweldige vondst, verdient een ster.
pally · 17 juli 2015 op 22:50
Dank je, Ferrara
Meralixe · 17 juli 2015 op 12:41
Door eerder verschenen columns onder de noemer U vd M hier en daar een beetje achterhaald maar dat zal je zelf ook wel weten. Ik voel wel dat je verschrikkelijk hard je best gedaan hebt. :yes:
Vorige maand hadden we met al die spreuken een brede waaier aan thema’s die konden dienen als onderwerp maar nu, zo heb ik het al in ’t café omschreven, is er zo weinig ruimte voor iets nieuws. 😥
pally · 17 juli 2015 op 22:49
Ja, ze lijken allemaal wel een beetje op elkaar, Meralixe. Dat is waar. De eet(lees)lust zou je vergaan…
Pierken · 17 juli 2015 op 16:34
Graag gelezen deze UvdM, Pally. Heerlijk over de top. Inderdaad heeft het wat weg van die van trawant, maar jouw detailbeschrijvingen zijn van een andere orde. Dus at ik voor een deel hetzelfde, maar smaakte het anders. Beetje jammer van de pindakaas. Ik had het gele tonnetje verwacht… 😉
pally · 17 juli 2015 op 22:47
Tja, die van Trawant net te laat gezien…Had hem net weggestuurd.
Dees · 17 juli 2015 op 19:18
De details zijn Pally’s en mooi beschreven. Het frame eromheen doet eigenaardig mechanisch aan voor mij. Het komt er niet helemaal van harte uit. En dat is niet de eerste keer bij de uitdaging, volgens mij heb ik al eerder iets vergelijkbaars gezegd in het commentaar. Op de een of andere manier lijk je de ingang dan minder goed te kunnen vinden. Voor mijn gevoel.
pally · 17 juli 2015 op 22:45
Tja, zou best kunnen Dees. Ik voel me wel ingeperkt door wat ‘moet’, aan de andere kant stimuleert het wel om kort te zijn, maar is het iets minder mezelf. Dat het veel op die van trawant leek is puur toeval. Net nadat ik hem verstuurd had, las ik die van hem…
Bedankt voor je reactie
Esther Suzanna · 18 juli 2015 op 00:31
Tijdens het lezen voelt het ook wat benauwend, zoals het waarschijnlijk zou voelen om daar te eten. Ik zou er de slappe lach van hebben gekregen. Het wijnglas, geniaal! Ik had daar wel wat van gezegd… 😉
LouisP · 18 juli 2015 op 08:48
slikken was niet nodig…
dat vind ik grappig
Esther Suzanna · 18 juli 2015 op 11:14
Pleinvrees ook…het hele stukje is doorregen met smakelijke humor..
🙂
pally · 18 juli 2015 op 12:27
Dank je, Esther
trawant · 18 juli 2015 op 22:13
Hij hing gewoon in de lucht Pally, en we hebben er allebei een stukje van opgevangen.
Wel frappant zelfs dat stukje religie zit in beiden.
Met plezier gelezen!
pally · 18 juli 2015 op 23:08
Bedankt, trawant. Ja, dat zal het geweest zijn…in de lucht. :-)) trouwens ook het vergrootglas ( bij mij loep) zat in beiden.
trawant · 18 juli 2015 op 23:15
Ke je naagaan … Had dus zomaar een telepathische Co-Column kunnen zijn. Mien ook weer tevreden ..;)
pally · 20 juli 2015 op 15:18
Ha ha! Als no-co-columnlover vind ik dit nou juist wel leuk…
Snarf · 1 november 2016 op 15:45
Superleuk om deze column tijdens een zwerftocht door CX tegen te komen. TOP!