Oeps

Soms vergeet ik mijn geheugen. Dat is best lastig. Het ligt dan op tafel of gewoon nog in bed. Het wordt me vaak nagedragen. Door mijn vrouw. Die weet er zich anders geen raad mee. Ze onderkent de ernst van mijn geheugenverlies. Want stel je eens voor? Dat mijn geheugen zo maar op tafel blijft liggen of gewoon in bed. Het zou zich geen raad weten met zichzelf. Een geheugen zonder drager is radeloos en bovendien gevoelig voor diefstal. Verdwaasd en verdwaald zou het na verloop van tijd zelf een weg gaan zoeken. Naar erkenning en herkenning, naar ijkpunten en houvast. Met het gevaar dat mijn geheugen zich volledig verliest in zichzelf. In no time zou grote vertwijfeling ontstaan. Het geheugen vraagt zich dan af. Waar ben ik, wat doe ik hier? Heb ik dit al eens eerder meegemaakt? Het zou zich mee laten slepen in een labyrint van onbestemde gevoelens. Het spoor volledig bijster.

Gelukkig heb ik sinds kort een remedie gevonden tegen mijn onwillekeurig geheugenverlies. Ik heb mezelf getrakteerd op een geheugenbundel. Gekocht bij een obscure provider met gigakorting. Dagelijks wordt mijn geheugen nu gezeefd, zowel in- als extern. Obscene en nietszeggende boodschappen worden eruit gefilterd. Vooraf heb ik een uitgebreide profieltraining moeten ondergaan. De profilering kostte veel moeite en kruim. Het loont, want niets of niemand speelt nog memory met mijn hersencellen. Het geeft lucht, ruimte en vrijheid.

Mijn geheugenschijven draaien nu op volle toeren. Mijn brein is in meervoudige partities georkestreerd. Het klinkt als muziek in mijn oren. Chiel Montagne zou jaloers zijn. Tango, polka, klezmer, cha cha cha. Niemand walst nog over me heen. Alle ruis is verdwenen. En nog mooier. Met moderne multimedia weet mijn geheugen mij blindelings te vinden. Angst voor diefstal is overbodig. Via GPS en RFID technieken weet ik ieder moment van de dag op welke golflengte mijn geheugen zich bevindt.

Mijn geliefkoosd geheugen, het laat me nu nooit meer in de steek. Eigenlijk ook wel jammer. Ik zal de charme en vooral het gemak van mijn vergeetachtigheid missen. De extra aandacht die ik krijg door de na bezorging van mijn geheugen. De herontdekking en herwaardering van verloren gewaande herinnering. Nieuwe herinneringen stapelen zich echter op. Mijn geheugen loopt regelmatig vol. In de huidige informatiemaatschappij is zoveel te onthouden dat ik me dikwijls afvraag, kan ik dat geheugen niet even uitschakelen? Gewoon even vergeten. Parkeren achter mijn oor. Zodat ik even kan bivakkeren in het niets, in het luchtledige, ontraceerbaar kan zijn in een heiig vacuüm.

De vergeetachtige mens wordt in modern times al gauw gezien als een slachtoffer van braindamage. Het geheugen als haperend ventiel. Wat een hersenblamage? Deze boodschap komt hard binnen. Oeps … even vergeten, boter, kaas en eieren. Dan maar terug naar de winkel. Weer een euro voor de orgelman. De economie draait als een tierelier op geheugenverlies en vergeetachtigheid. De bedelaar is mij dankbaar. Voortdurend raak ik sleutels kwijt. Gelukkig niet die naar mijn hart. Die is mij dierbaar. Hebben dieren eigenlijk een geheugen? Ja, onder zekere condities. Vooral die van Pavlov zijn gekend. Ze zijn meestal gebaseerd op honger en verdriet. Die kan je niet vergeten. Niet kort en niet lang.

[url=http://prow.web-log.nl/photos/uncategorized/denk.jpg]Mien Herinnert[/url]

[img align=left]http://common1.csnimages.com/lf/1/hash/1695/492844/1/1.jpg[/img]

Ingezonden als bijdrage aan de Trouw schrijfwedstrijd ‘Wat ik het liefste zou vergeten’ (05-09-2010)

[url=http://www.trouw.nl/opinie/letter-en-geest/vergeten/article3201929.ece/Oeps.html]http://www.trouw.nl/opinie/letter-en-geest/vergeten/article3201929.ece/Oeps.html[/url]