Of misschien een pen?

Eigenlijk is het pedofiele leven nog helemaal zo gek nog niet. Zeg nu zelf, je hebt geen last van schaamhaar welke overal tussen je tanden gaat zitten, je hebt niet elke maand het gezever aan je hoofd van een bebloedde vagina en ze kost je minder geld dan een volwassen vrouw. En als kers op de appelflap krijg ook nog kindertoeslag erbij. Of wat dacht je van een leven als dierenneuker? Maar dan krijg je continu de vraag: ‘God, welk dier zal ik nu eens de mijne maken?’. Waarop God wijselijk antwoord: ‘Fuck yourself you idiot’. Nee, een dierenneuker zal daarom logischerwijze in de hel belanden, omdat hij ze besluiteloosheid zelve is en daarom onnodig onze lieve God lastig valt met zijn onnozele levensvragen.

Of misschien een leven als mens? Je kruipt uit de baarmoeder van een vrouwelijk wezen waarna je na enige jaren van verkenning, in een isoleerbuis wordt gestopt en je wordt verveelt met de meest idiote schepselen die je maar kunt verzinnen. Je werpt een blik in de spiegel, schrikt je een hartverlamming en komt erachter dat jij ook één van hen bent. Jij kan ook huilen, lachen, zingen, neuken, kliederen, lopen, ademen en zeuren tot je een ons weegt. En tot slot leg je je er doodgewoon bij neer, schiet je iedereen in je onuitputtelijke fantastie neer en pak je een pen en begint met zeuren. Net zolang totdat je een toevallige lezer treft die zegt: ‘en nu hou je op met doelloos, slap ouwehoeren of ik steek die pen in een plaats waar de zon nooit zal schijnen..’.

En toen gaf hij me ineens frisse inspiratie voor een nieuwe bruisende alinea..
‘Of wat dacht je van pennenneukers? Ik kwam laatst nog een toevallige lezer tegen die graag pennen in zijn …’