Oma

Haar gerimpelde handen trillen als zij de naald oppakt en het garen voorzichtig in het oog van de naald wil steken om verder te gaan met het borduren van de twee slopen die zij wil geven aan haar kleindochter die snel gaat trouwen. Haar enige kleindochter, haar lieveling. Ze wist geen beter cadeau te bedenken voor die twee, ze hadden alles al en woonden al jaren samen. Geld was geen optie, als zij dood zou gaan was zij toch de enige erfgename van haar oma, dus aan geld zou het haar straks niet ontbreken.

Want als zij nu al alles gaf had zij straks niets meer en ging alles op aan die moderne hebbedingetjes die ze toch al van haar hadden gehad. Een flatscreen, een I-pod. Zij was al te oud voor al die nieuwe snufjes, ondertussen had ze ook al drie mobiele telefoontjes versleten die ze van oma had gehad. Soms dacht zij dat het nooit genoeg was bij die jongelui.

Ze werkten allebei, dus voor het geld hoefden zij het zelf niet te laten, maar het was makkelijker om het oma te vragen, zeg liever te lenen en dan nooit terug te geven, want kleindochter lief wist dat ze toch alles kreeg van oma.

Terwijl ze zo heerlijk rustig haar gedachten laat gaan over haar kleinkind en beseft dat zij eigenlijk de enige levende familie nog is van haar kant, dringt het ook ineens tot haar door dat zij zich een beetje te veel gebruikt voelt. De steken in het sloop worden met ferme druk in de stof gestoten. Oma wordt ineens kribbig en een beetje boos. Plots is daar het gevoel dat zij misbruikt wordt door haar enige kleinkind.

“Verdorie, ze komt alleen als ze iets nodig heeft. Van spontaniteit heeft ze zeker nooit gehoord”, moppert de oude dame voor zich uit. En weer gaat een venijnige steek het sloop in en ineens ziet zij in, dat al die tijd dat zij mijmerde over haar kleinkind alle steken verkeerd geplaatst heeft. Weer alles uithalen!

Zou het niet makkelijker zijn om een setje te kopen? Maar zij bedenkt zich. Perse wil zij iets persoonlijks geven aan hen die elkaar lief hebben en oma als bank van lening zal hun dat geven, al moet zij al haar vingers tot bloedens toe verpesten met al dat gefrutsel met al die steken.
Uit balorigheid laat ze de foute steken zitten en gaat verder met haar naaiwerk, haar handen trillen sterker, ineens is zij zich bewust van het feit dat zij al jaren in de maling wordt genomen door die twee. Een nieuwe auto, oma betaalt, een nieuwe tv, oma betaalt, verleden week kwam ze langs omdat ze een nieuwe spelcomputer had gezien en die vriend van haar, goh hoe heet die jongen nou ook alweer, wilde dat zo graag. En oma je krijgt het volgende maand in één keer terug hoor dat bedrag.

Oma gaf toen niets, vertelde dat haar pasje geblokkeerd was omdat ze drie keer haar pincode verkeerd gebruikt had, waarop kleindochter liefjes sprak dat oma dat maar voortaan dan aan haar over moest laten. Ja ze was me daar van de pot gevallen. Oma was niet dement hoor en zeker nog in staat om zelf te pinnen.

Maar ze had even geen zin om mee te lopen naar de bank, net herstellende van een knellende koppijn. Maar kleindochter had daar totaal geen interesse voor, vroeg niet eens hoe het ging met haar. Viel direct met de deur in huis. Nou ze was gevallen, Oma hield mooi haar knip dicht.

En kleindochter ging onverrichter zake terugwaartse op huis aan, zonder geld en zwaar de pest in.
Maar nu was oma boos. Boos om alles wat haar ineens als oma geliefd maakt. Alleen haar geld dus. “De hebbers, de paria”s , de uitnemers. Ze moesten zich doodschamen om zo een oude dame als ik zo in de maling te nemen en ik, ik trap er iedere keer weer in, het is afgelopen, uit met het feest!”.

Kordaat gooit zij de sloop naast haar op de bank, loopt naar de telefoon en belt haar notaris voor een afspraak zo spoedig mogelijk.
Met een glimlach om de mond gaat ze zitten en fluitend met het liedje op de radio borduurt ze weer heerlijk aan de slopen voor het liefdespaar.

Op de trouwdag is er van alles en nog wat, alles door oma betaald. Maar niemand die dat weet. De gastenlijst is groot, de enveloppen hopen zich op en oma zit als een trotse grootmoeder met haar pakketje te wachten tot iedereen hun cadeau heeft afgegeven. Zij is de enige met een pakketje met cadeaupapier. Maar dat mag de pret niet drukken, het enige wat zij wil is hun gezichten zien als zij het openmaken en de slopen met de enveloppe zien.

Eindelijk is het zover. Oma bied hen het zelfgemaakt cadeau aan en de wenkbrauwen van beider net gelukkig getrouwde gaan omhoog.
“Zelf gemaakt oma”, reageert kleindochter wat schaapachtig.
“Ja kind, ik dacht kom laat ik nou eens zelf iets maken, geld is zo passè glimlacht zij en drukt nog even extra hard het pakket in beider handen, haast dwingend om het nú open te naken.
Kleindochters vingers bibberen, die verwacht misschien obligaties, of een pakket aandelen. Maar als ze de twee geborduurde slopen uitvouwt valt er een enveloppe uit, die pakt ze gelijk op en scheurt die haast open de slopen totaal negerend.
Als de enveloppe geopend is haalt ze er een handgeschreven brief uit , door oma zelf geschreven.

“Lees het maar hardop zodat iedereen kan horen wat je van je lieve om gehad hebt”, jent oma toch nog een. Ze kan het niet laten..
Met een blozend gezicht zit de bruid te kijken naar de bruidegom die verlegen zijn hoofd de andere kant opdraait.
Alsof het doek is gevallen staat de kleindochter op en met een plechtige stem begint ze aan de brief, omdat ze totaal niet weet wat erin staat. Ze hoopt op een flinke som geld, maar dan…
“Beste lieve kleindochter van mij en natuurlijk jouw man niet te vergeten.
Jullie hebben al zoveel van mij gekregen en geleend en geplukt dat ik niets meer terug hoef te hebben, hierbij zijn al jullie geleende schulden gelijk afbetaald. Het restant bij leven en na mijn dood gaat naar diverse goede doelen die ik al in samenwerking met mijn notaris heb vast laten leggen. De villa wordt verkocht en dat geld is voor het dierenasiel in het dorp. Jullie kunnen deze kussenslopen goed gebruiken en dan kan je ook eens dromen hoe het is om rijk te zijn en hopelijk te blijven, Rijk zijn is leuk, maar jezelf rijk te maken over de rug van hen die jou lief zijn is pure liefdes diefstal. Steel elkanders liefde maar, op een kussensloop gaat dat beter dan bij je oma op de bank.
Want ik ben de bank van lening niet meer. Hoop dat je wel blijft komen, want ik ben tenslotte de enige familie die je nog hebt,
Alle liefs van je Oma.

Kleindochter is uitgesproken en je kunt een speld op het kussensloop horen vallen.