On Bewust Zijn

Sinds een aantal weken is er op een site voor coaches een uitwisseling op gang gekomen over de rol van het onderbewuste in coaching. Nou is dat niet iets wat ik dagelijks doe, snuien op het internet naar ieders uitingen. Dit onderwerp boeit me al jaren. Ik ben erin gestapt en geniet. Allereerst is er natuurlijk een zoeken naar wat begrippen als onderbewust, bewust, onbewust nu eigenlijk aanduiden. In dat kader heb ik de autobiografie “Dromen , Herinneringen en Gedachten” van Jung er weer eens bij gepakt, ervan overtuigd dat hij daarin spreekt over het onderbewuste. Ik las het ooit met rode oortjes. Nou nee dus, nergens in dat hele boek is dat woord te bekennen. Hoe kan dat nu, dat we ervan overtuigd zijn dat we weten hoe de wereld in elkaar zit, terwijl de realiteit toch anders blijkt te zijn. Mijn antwoord van nu ligt in een herinnering aan een komische en bijzondere ervaring.

In ons dorp stappen we uit de auto voor de deur van de opticien. Het is rondom carnavalstijd. We stappen bijna op de tenen van moeder met een zoon van ongeveer vier jaar oud. Zoon heeft een GROTE bril op, waarvan de glazen fantastisch versierd en helemaal dichtgeplakt zijn met allerlei mooie plaatjes. Ik zeg: “Wat heb jij een mooie bril op.” ’t Jochie glundert en beaamt dat zeer tevreden. Wij vervolgen onze weg. Terugkerend naar de auto vanaf de andere kant van de straat zien we moeder en zoon midden op de weg met elkaar ‘worstelen’. Moeder roept geergerd: “Kijk uit waar je loopt!” Zoon antwoord verbolgen, zich heftig vastklampend aan moeders hand: “Dat kan toch niet, ik heb mijn bril op! “

Bij de ontdekking van het afwezig zijn van het woord ‘onderbewuste’ in Jung’s autobiografie voelde ik me net als dit jochie. Ik heb ook een bril op, met glazen erin, die ook mooi versierd zijn met mijn eigen plaatjes, die zo het zicht op de wereld bepalen. Waardering voor deze ervaring geeft Jung wat mij betreft in zijn openingszin. “Mijn leven is de geschiedenis van zelfverwerkelijking van het onbewuste. Alles wat in het onbewuste ligt wil verwezenlijkt worden, ook de persoonlijkheid wil zich ontplooien vanuit haar onbewuste toestand en zichzelf als totaliteit beleven.” Wanneer dat zo’n mooi versierde bril oplevert, is dat natuurlijk nooit weg. Alleen.. als je vier bent is Moeder’s hand nog beschikbaar is, zodat je lekker je eigen wereld in stand kunt houden en veilig de straat van het leven over kunt steken. Er is dan (nog) geen noodzaak voor het afzetten van die bril. Zou het kunnen, dat je later in je leven gaat ontdekken, dat je je beter overeind kunt houden wanneer je bril niet zo dichtgeplakt zit met mooie plaatjes?

Volgens mij is de essentie en uitdaging van alle ontmoetingen, hetzij aan de koffietafel, in een keurig volgens een offerte gestructureerde coaching, een aurareading, weer eens bijpratend met een opdrachtgever of een bijzondere vriend; durven we onze bril op te houden én af te zetten? Kunnen we er een plaatje bij plakken, er een af halen? Met Jung zeg ik: “Of ze -zijn verhalen, mijn plaatjes op mijn bril- waar zijn, dát is niet het probleem. De vraag is alleen: is het mijn verhaal, mijn waarheid…. Ik ben een mens.. .. een psychisch proces, dat ik niet, of maar ten dele beheer. Daarom kan ik geen vaststaand oordeel hebben over mezelf en mijn leven. “

Veel plezier met het ontdekken van al die prachtige ‘beweeglijke’ plaatjes-brillen van jezelf en anderen op je levensweg.

©Greetje de Goede