Onbereikbaar

Was ik maar Mr. Bean, dan kon ik het onhandig aanpakken.
Dan was niemand bewust wat voor fouten ik zou maken, doordat een ieder het accepteerde zo als ik was en zou zijn.
Maar ik ben mezelf niet, of al die jaren nooit geweest. Niet dat ik mr. Bean ben of was, maar dat ik soms mezelf niet ben, dat is een feit.
Ach, ik ben over het algemeen natuurlijk wel mezelf, maar op de woensdagavond en sommige zaterdagavonden voel ik me iets anders dan voorheen.
Vroeger was het gevoel nog erger, dan werd ik er elke dag mee geconfronteerd.
Soms zat ik boven op de slaapkamer uit het raam te kijken of ik stiekem een glimpje op kon vangen.
Gespannen met een peukje wachtte ik totdat ik iets kon zien.
En wanneer ik wat zag, al was het maar een paar seconden dan gebeurde er bij mij van binnen iets wat met geen pen te beschrijven viel.
Vooral ’s zomers was het spannend, dan bloeiden de bloemen en was de conifeer achter de bijkeuken zo hoog dat je er bijna niet overheen kon kijken.
Ik was dan blij dat de buurman over dezelfde gedachte beschikte en de conifeer snoeide tot een hoogte wat voor mij acceptabel leek.
Waar ik altijd naar uit zag, was het moment dat de buren op vakantie gingen.
Op een gegeven moment gingen de buren samen naar een hotel of appartement in Stadskanaal.
Het moet voor Hollanders ontzettend mooi zijn om naar het stille, ongerepte gebied in Groningen te gaan kamperen.
Ik heb besloten om jegens de buren geen vooroordelen te creëren en ze in hun waarde te laten.
Inmiddels had ik dus wel vrij uitzicht en daar was ik me niet alleen van bewust.
De zon scheen, het was warm en waar ik op had gehoopt kwam tot uiting.
Ik zag mijn buurmeid uit het huis lopen met een T-shirtje aan en haar andere buurman vroeg nog terloops of hij haar in mocht smeren.
Zij wees dit af met de woorden, “dat kan ik zelf wel” en ging zitten.
Het daarop volgende moment vergeet ik nooit meer, het tijdstip dat ze haar shirtje uittrok en zomaar in volle glorie ging liggen op haar Hartman tuinstoel.
Hartman deed bij mij, op dat moment zijn naam eer aan.
Toen plotseling mijn vriendin de kamer binnenkwam, was mijn stoute droom vervlogen of in ieder geval uitgesteld.
Ik belande terug in de realiteit, ze begreep het gelukkig en die avond bedreven we luid de liefde.
Als de buren het maar niet gehoord hebben.

Cees Tabak.