Onbereikbaar

Ooit eens meegemaakt? Je ziet iemand met een geweldige glimlach en deze persoon is werkelijk onbereikbaar voor je. Het ligt niet binnen je ‘bereik’ om deze beste kerel aan de haak te slaan. Het gat is te groot en je bent van een hele andere komaf. Een poging wagen is uitgesloten en wachten tot je een ons weegt is de enige mogelijkheid. Je wilt niet de ‘domme blonde gans’ aan zijn zijde zijn. Hoewel je van mannen houd die beschikken over voldoende gezond verstand, vind je het intellect verschil net even iets te groot om zelf de stoute schoenen aan te trekken. Bovendien word je bijna dagelijks aan de hand van een foto geassocieerd met hoertjes of andere ‘mannen-verslinder-praktijken’. In mijn geval niet eens waar, maar het doet er niet toe.
Nee, dit kun je en wil je die persoon niet aan doen. Je houdt je kranig telkens wanneer je deze gabber tegen komt.

Tja, mij overkwam (oftewel overkomt mij) dit dus, met als resultaat: Er is geen enkele vent die kan tippen aan deze persoonlijkheid en ik zal waarschijnlijk een oude vrijster worden om deze zelfde duistere reden.
Mijn moeder begint tijdens telefoongesprekken met derden uit te leggen dat ik mogelijk te veeleisend ben. De vraag of ik een vriendje heb inmiddels werd dan ook gesteld aan de andere zijde van de lijn. Iedereen houd zich bezig met mijn ‘liefdesleven’. Ja, mijn zogenaamde liefdesleven want dit hele gedoe is echt letterlijk in de ‘ijskast’ gezet.
Mijn hart is van ijs, zo niet van steen. Zou er ooit nog iemand mijn hartje kunnen laten smelten of dit gesteente middels zwaar materieel doen verbrokkelen?

Pfff, gedoemd om single te blijven. Ja.. dat is an sich nog niet zo heel erg. Het feit dat je om die reden ook geen kinderen hebt of ‘krijgt’ maakt het geheel slapeloos. Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je nog niet eens weet of je überhaupt kinderen kúnt krijgen, want hier zijn wij kinderloze singles nog niet achter. Het is dus niet altijd rozengeur en maneschijn.
Slapeloze nachten als gevolg van een overmatig hard c.q snel tikkende biologische klok, een ooit geziene uitstraling, kinderloosheid en vragen van derden waarom je nog vrijgezel bent zodat je weer herinnerd wordt aan die ene glimlach. Een vicieuze cirkel.
Nooit gedacht dat ik om zoiets niet zou kunnen slapen. Werkelijk belachelijk. Alle problemen des levens zijn zowaar opgelost en zijn niet langer een reden om niet te kunnen slapen.

Er niet over kunnen praten met anderen, jezelf kranig houden en er niets anders dan grapjes over maken is het enige dat snel in je opkomt. Lachering doe je de vragen met betrekking tot je single-leven af met de stelling: “wanneer ik op mijn 36e nog geen vent heb gevonden, ga ik naar de spermabank en word ik single-mam”.
Alsof dit de oplossing is. Je bekijkt je financiële middelen en vervolgens je bankrekening. Alleenstaande moeder kost bergen met geld en hierover beschik je niet. Wederom een reden om deze nacht wéér niet te kunnen slapen.

Zoals je nu kunt lezen gaat het leven van een vrijwillige single niet over rozen. Ook wij singles worden soms overschaduwd door donkere wolken en proberen met man en macht weer terug op die roze wolk te klimmen. Sommigen van ons proberen die grijze bewolkte hemel te laten verdwijnen door een pintje in te schenken, een valiumpje of oxazepammetje te nemen. Al is het maar om één nachtje door te slapen, één nachtje lekker rusten en even nergens aan denken. Lang leve de apotheek!
Het levensmotto “optimist tot in de kist”, begint langzaam aan gestalte te nemen terwijl de dagen alsmaar grijzer en grijzer worden. Nooit gedacht dat ik dit motto dagelijks tegen mijn spiegelbeeld zou moeten zeggen.
Tijd dat de zomer gaat beginnen omdat dan iedereen lacht. Wij singles dus ook en wederom de kracht hebben gekregen om die vragen over jouw liefdesleven lacherig af te doen en de vrolijke vrijbuiter te zijn.
Op naar de zomer, lange wandelingen met de hond, de heldere blauwe hemel, de geur van het pas gemaaid gras en het zien lekkere venten in zwembroek in een nieuwe poging om die ene geweldige glimlach van mijn netvlies te krijgen!