Onbewuste Terroristen

Het is me toch een gekke wereld. Nog geen paar weken geleden stortte er een vliegtuig neer ergens in een land, waar ik nooit mijn vakantie naartoe zal boeken. Dit nieuws viel mij ten deel door een nieuwslezeres. Een blondje met boobies, die achteraf toch wel wat infaam en abject bleken. Negentig omgekomen Nederlanders was de schatting. Wat erg, dacht iedereen. Alle tv-programma’s waren aangepast. Wij mochten niet lachen, want daarvoor waren wij niet in de stemming, bedachten de hoge heren in Hilversum. Wij bleken in rouw te zijn. Meestal als je in rouw bent, blijf je daar wel een aantal maanden, zo niet jaren, mee aan de gang. Wij Nederlanders rouwen anders, want nu een aantal weken later hoor je in geen enkele nieuwsuitzending meer iets over de vliegtuigramp. Dat noem ik nog eens een effectieve rouwtherapie. Kan iemand misschien de psychologen uitleggen hoe deze therapie werkt? Of waren we in rouw, omdat de tv-bazen het wel zo nobel vonden om ons in rouw te laten voordoen?

Hoeveel controle hebben deze tv-magnaten wel niet op ons? Negentig procent van de mensen kijkt ’s avonds meer dan twee uur naar de beeldbuis. Het is niet verwonderlijk dat, wat je in die twee uur ziet, ook in je gedachten blijft rondzweven. Dus als je de controle hebt over wat er op televisie komt, heb je de controle over wat er in de loslopende breintjes rondzweeft.

De zogenaamd zinvolle harde werkers in de reclame-business hebben dit ook door. In series wordt vaak Coca Cola gedronken, met het merk duidelijk in beeld of Libresse anti-lekplakjes, die op een onopvallende manier, opvallend in beeld komen. Subliminale reclame noemt men dit. Reclame die in ons onbewuste gaat zitten en naar boven komt als wij door een drukke winkelstraat lopen. Als je daar op zondagmiddag lopend door de Kalverstraat aan gaat denken, wordt het toch wel een eng begrip. De honderden mensen die om je heen lopen, krijgen om de haverklap een onbewust bericht naar boven: “kopen die hap”. Precies zoals de reclame-magnaten het bedoeld hebben.

Maar als de onwetende mens al geen controle heeft over wat voor berichten er in het eigen brein binnenkomen en ook niet over wanneer ze tot uiting komen. Zou het dan niet zo kunnen zijn, dat ons hele leven op een gegeven moment gecontroleerd wordt door deze subliminale terroristen?

Er is in de reclame-business wel een soort reclame-politie. Deze politie controleert of de mannetjes in de reclamebranche wel goed bezig zijn. Dan denk ik, die letten erop dat wij Nederlandse bevolking niet teveel onbewuste troep naar binnen krijgen. Dat blijkt niet zo te zijn. De reclame-politie let er alleen op dat het ene bedrijf het andere bedrijf niet afkraakt. Wat boeit dit de Nederlandse bevolking? Wij willen gewoon tv kijken, zonder dat één of andere geldbeluste debiel een onbewuste reclameboodschap in ons brein plant.