Misschien hadden ze er nooit aan moeten beginnen. Keer na keer werd het duurder en de kwaliteit kelderde omgekeerd evenredig met inpompen van financiële middelen.
CITO uitslagen, wat betekenen ze? Ieder jaar komt het gemiddelde van basisonderwijs uit op 535 punten, wat er ook aan veranderingen wordt doorgevoerd. Betekent dit dat de kwaliteit en het niveau hetzelfde blijven? Dan kun je bezuinigen, want het niveau stijgt niet evenredig met de geldinjecties. Want de doelstelling is uiteindelijk dat de leerlingen hoger scoren, slimmer worden en betere resultaten halen. Niets daarvan. Bij de overgang naar de middelbare school blijkt hetzelfde: geen verhoging van het niveau. Toch gaan er meer kinderen naar de Havo en het Vwo. Zegt dat iets? Ja, dat is veelzeggend want het eindpeil van deze kinderen is lager, jaar in, jaar uit. De aansluiting naar het WO wordt moeilijker geacht, ze missen de link van leerling naar student die iets kan uitzoeken op wetenschappelijk niveau. Ook hier dus geen kwaliteitsverbetering.
Waar kan ik die dan verwachten na zoveel miljoenentreintjes die wagons vol geld naar scholen transporteren? Waar wordt dat geld aan gespendeerd? Blijkbaar niet ten gunste van leerlingen.
Klassenverkleining? Nee, het tegenovergestelde is waar. Ja, maar… maar… eh, dat geld zou toch voor leerlingen zijn bedoeld?
Nee. Dat geld wordt gestoken in riskante beleggingen door fusies aan te gaan. Grote megastallen met leerlingen, opgehokt in kleine ruimtes. Met dieren doe je dat niet eens meer in deze tijd.
Niet te overziene aantallen leerlingen die les willen hebben. Die in het begin nog willen leren maar de weg kwijtraken in de doolhoven van lange gangen in nieuwe grote gebouwen.
En wie is de rector, de directeur? Die puzzel moet eerst opgelost zijn voordat je weet bij wie je terecht kunt want samen met die fusie, zijn de directieleden van de scholen meeverhuisd.
Natuurlijk kun je geen vijf directeuren hebben dus die worden ‘manager’ of ‘coördinator’. Daar hangt een prijskaartje aan. Daarop staat vermeld: 10% extra. Salarisschaalverhoging.
Al die managers hebben leiding nodig. Boven die groep staat dan ook een super manager, of een Raad van Bestuur. Raad en besturen, dat betekent vergaderen, vergaderen, overleggen, papieren bestuderen, aanbesteden van lesmateriaal? Pardon? Materiaal?

Daal af naar de werkvloer, daar waar docenten begeleiders zijn geworden. Degenen die het uitvoerende werk geacht worden te doen. Hebben zij lesmateriaal of moeten ze dat zelf samenstellen om aan de einddoelen te voldoen? De einddoelen zijn opgesteld door het ministerie. Daar werkt men ook niet gratis, ieder uurtje een factuurtje.
Stop met geld rondpompen en waar het in de zakken verdwijnt of op de plank blijft liggen. Met evenveel, of weinig, geld een andere koers varen met evenveel inzet. Dat is mijn advies en ik zit niet in de raad.
Geef docenten een 38-urige werkweek die ze op school, ter plekke moeten invullen. Dan is er tijd voor leerlingen die extra begeleiding nodig hebben. Zoals de leerlingen die hun rugzakje kwijtraken. Zij krijgen extra aandacht en begeleiding, daar is dan tijd voor. Verder is er tijd voor vergaderingen binnen het aantal uren dat men aanwezig geacht wordt te zijn.

Besteed het geld onder aan de keten, niet boven aan de te zware top. De top weet van toeten noch blazen. Onder op de werkvloer is men wijs.

Categorieën: Maatschappij

Suma

Een oud-docent Gezondheidskunde en Huishoudkunde, Mbo scholen, maar helaas nu in de WAO. Mijn hobby is: schrijven, ik werk aan drie manussen tegelijk. Af en toe een gedicht er tussendoor, heerlijk. Als ik maar op een stoel kan zitten, mijn vingers nog kan gebruiken, blijft mijn hoofd wel werken.

8 reacties

Meralixe · 20 januari 2012 op 11:38

Met dergelijke column ‘s, zoals ook de vorige (Therapie voor homo) gaat het met column x zeker de verkeerde kant op!!!
Ik heb het hier al lang niet meer over gelijk of ongelijk in de onderwerpen en verder ook niet over één of andere schrijffout.
Voor mij, voor mij, is column x er om te leren hoe men verhalen kan vertellen. Toegegeven, het verhaal kan saai zijn maar het is net dan dat de schrijver iets kan bewijzen.
Wie sensatiegericht schrijft zoekt steun in het onderwerp en krijgt geregeld bijval maar dan enkel door het onderwerp. (voor of tegen) Het is zelfs zo dat, hoe bruter men het onderwerp aanpakt, hoe beter het lijkt geschreven te zijn maar dat is maar schijn. Ook ik kan, ik zeg maar wat onverbloemd schrijven dat onze koning vroeger een beetje te veel naast de pot gepist heeft. Dat klinkt lekker lomp naar het Koningshuis toe en jaagt meteen koningsgezinden (misschien) in de gordijnen maar of het dan ook goed geschreven is, is nog maar de vraag.

Geef mij maar de “kalme” onderwerpen zoals over de verbouwing van een huis waar de lezer naar de onderste regel van de column gezogen wordt.

Na het lezen van deze column had ik zo een beetje het gevoel van “oef, dat ligt er ook uit.” :hammer:

Ontwikkeling · 20 januari 2012 op 13:15

[quote]Geef mij maar de “kalme” onderwerpen zoals over de verbouwing van een huis waar de lezer naar de onderste regel van de column gezogen wordt.[/quote]
😀
(sorry)

pally · 20 januari 2012 op 14:04

Deze column boeit mij niet zo, Suma.
Over het onderwerp heb je uitgebreid geschreven, ik denk veel te uitgebreid, zonder een kern te raken en zonder mij als lezer te raken. Als ik zie dat er hier van jou een column vlak boven staat, vermoed ik dat je enthousiast aan het schrijven bent geslagen, maar de kwaliteit niet zo goed in de gaten houdt.
Minder is meer ; cliché dat nog altijd opgaat…
succes, Pally

Suma · 20 januari 2012 op 14:35

Goed, jullie gezamenlijke punt is duidelijk en ik zal er iets aan doen. dank je voor de opmerkingen, daar heb ik wat aan. 😉

Yuri · 20 januari 2012 op 23:49

Op een of andere manier raken beide columns geen gevoelige snaar.

(bij mij persoonlijk bedoel ik dan)

arta · 21 januari 2012 op 11:54

Beetje kort-door-bocht, deze…

Dees · 21 januari 2012 op 12:10

Hi Suma,

Ik lees het enthousiasme en ik vind het leuk dat je échte columns probeert te schrijven (wat voor mij dan echte columns stiekem zijn). Ik houd van de opinie en de overdrijving, van geldig nu, versus altijd geldig. Het is nog wat rommelig en wat opgestapeld. Even laten liggen, opnieuw oppakken, kritisch doorlezen, darlings morsdood slaan… En dan wordt het ws samenhangender, wat rustiger en beter. Maar kom maar door. Zowel in enthousiasme als in onderwerpkeuze. Want met beiden is mi helemaal niets mis. De uitwerking verbeter je mettertijd.

Yuri · 21 januari 2012 op 21:47

Oke, daar heb je wel een punt. Ik zal het wat beter onderbouwen.

Wat ik belangrijk vind aan een column is dat het gevoel van de schrijver overkomt. Door te lezen wil ik voelen wat de schrijver voelde toen hij/zij het schreef.

Dit bereik je soms door te schrappen en te herschrijven. Ik heb niet het idee dat dit is gebeurd bij deze columns.

Just my 2 cents

Geef een reactie

Avatar plaatshouder