Gisteravond wezen stappen en moet zeggen: de wijn smaakte heel lekker. Iets te lekker eigenlijk! Want na een paar glazen begin ik altijd een beetje babbels te krijgen die ik normaal nooit uit zou kramen. Zo ook nu weer en voor ik het weet heb ik gezelschap van een – in mijn ogen – niet onaantrekkelijke man. Dat hij nu juist datgene heeft waar ik van walg, een snor en hij rookt, vervalt spontaan.

Na een tijdje te hebben gedanst en een leuk gesprek te hebben gehad, besluit ik mijn grens van fatsoen te verleggen, wat nu juist niets voor mij is. Zo gezegd, zo gedaan en deze man heeft de eer binnen te mogen treden in mijn domein. Op dat moment beseft hij nog niet wat dat precies inhoudt.

De oppas kijkt mij verbaasd aan maar zorgt dat ze binnen 30 seconden buiten staat. Omdat de drank aardig zijn werk doet en mijn verstand het laat afweten, belanden we binnen de kortste keren in mijn slaapkamer. Nu geef ik toe, hij had een lekker lijf en van zijn kontje was ik toch wel onder de indruk. Dat wil niet zeggen dat ik meteen als een blok voor hem viel, plus dat we in mijn territorium waren waardoor mijn eisen aangescherpt waren.

Toch lukt het mij niet in slaap te vallen naast dit Goddelijke schepsel en er begint een klein gevoel van irritatie naar boven te komen. Hij heeft, wat mij betreft, wel lang genoeg in mijn bed gelegen, neemt teveel plaats in en begint zachtjes te snurken. Kortom, het wordt tijd dat hij gaat. Nu kan ik als een vreselijke botte boer uit de hoek komen en daardoor zeer kort van stof zijn.

Net als hij denkt in te kunnen slapen kom ik meteen ter zake: ”Het wordt tijd dat je gaat” .
Verschrikt kijkt hij mij aan maar ik negeer zijn ogen. Zonder nog wat te zeggen kleed hij zich aan en loopt hij naar beneden. Drie minuten later hoor ik de deur dichtvallen.

Gelukkig, die is weg. Eindelijk weer alleen.
Snel spring ik nog even onder de douche om daarna verrast wat aan te treffen in mijn bed.
Het is mijn huidige en vaste bedgenoot, die mijn eisen kent en daar geen problemen mee heeft.
Tevreden stap ik in bed en kruip hier lekker tegenaan.

Dan wordt er zachtjes over mijn rug gewreven en zegt ze zachtjes: “Hoi mam, ben je weer thuis?”
Inderdaad, het is mijn eigen kleine meisje van 4..


1 reactie

Martijn · 17 augustus 2003 op 18:58

[quote]Zo ook nu weer en voor ik het weet heb ik gezelschap van een – in mijn ogen – niet onaantrekkelijke man[/quote]

Die ogen waren toen al wat troebel natuurlijk.
Dan is Woody Allen nog een Adonis – in mijn ogen –
[img]http://news.bbc.co.uk/olmedia/1985000/images/_1989315_woody_girls300.jpg[/img]

Leuke column Dinah!!

***TIP***
Neem de volgende keer gezamelijk een koude douche, dan hoef je hem die erna niet meer te geven..

Groet Martijn 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder