Vandaag zag ik Arnon Grunberg in het programma RAM zeggen dat er een zekere bevrediging schuilt in het ontsporen. Het is de aantrekkingskracht van veel boeken – is misschien wel dè reden om ze te lezen. Misschien heeft hij een punt. Maar wat is ontsporen? Leven in afwijking met de algemene mores? Waar iedereen die je kent een keurige baan, een verzorgd huisje en een betrouwbare partner heeft of ambieert, leef jij van geleend geld, in hotelkamers, met mensen in je omgeving die vooral alles hebben wat een betrouwbare partner niet heeft?
Goed, dan ben je dus ontspoord. En je verzamelt dan wellicht mensen om je heen die dat ook zijn. Allemaal ondegelijke, dan wel ondeugdelijke types.
Stel je besluit dan om toch een baan, of in ieder geval een min of meer vaste bron van inkomsten te aanvaarden. Misschien ga je ook nog in een net huisje wonen en wie weet trouw je ook nog eens. Ben je dan opnieuw ontspoort ten opzichte van de ontspoorde kringen waar je je in bewoog?
Ach, wat maakt het uit. Het gaat niet om de heersende mores, het gaat niet om het moment van ontsporen. Het gaat om de bereidheid ertoe. Die leidt tot de bereidheid op te gaan in een boek, een film, een theaterstuk. En inderdaad tot een zekere bevrediging.
Misschien is het dan ook een goed idee die bereidheid te cultiveren.
[url=http://www.vpro.nl/programma/ram/]Over RAM[/url]
8 reacties
Ma3anne · 14 maart 2005 op 12:57
Ik denk dat je het TE zwart-wit stelt en daarom komt de vergelijking niet uit de verf.
Ontsporen wil toch echt zeggen dat je naast de rails terecht bent gekomen, of zoals je wilt, op het verkeerde pad.
Afwijken van een ideaalbeeld in bepaalde kringen ligt naar mijn idee toch net effe anders.
Soms is het opsporen van de grens tussen grijs en grijs interessanter dan zwart en wit tegen elkaar af te zetten.
Wright · 14 maart 2005 op 16:03
[quote]het gaat niet om het moment van ontsporen. Het gaat om de bereidheid ertoe. [/quote]
Ik geloof dat ik liever van wissel verander.
(Ontsporen kan altijd nog)
Dees · 14 maart 2005 op 18:08
Grappig, verschillende definities van ontsporen. Voor mij is ontsporen van je eigen pad afraken. Dat kan dan zowel in je rijtjeshuis, als met whiskeyfles in de goot zijn.
En beide kan dan misschien ook wel weer verhelderend blijken.
Raindog · 14 maart 2005 op 18:58
Als je deze column op zijn merites beoordeelt, dan vind ik de reactie van Wright werkelijk geniaal. Want eigenlijk gaat het over keuzes maken natuurlijk of de bereidheid daartoe. En een volgende wissel kan net zo makkelijk bestemming onbekend hebben. Zeker wanneer je zoiets gewoontegetrouw niet placht te doen wat wellicht het gevoel van ontspoord te zijn oproept maar dat allerminst is of hoeft te zijn.
Hou ik van; aan het denken gezet te worden. Allebei bedankt ;-).
Bakema_NL · 14 maart 2005 op 19:29
Ik las Arnon Grunberg en ik had al geen zin meer om door te lezen. Die reklames met die kerel zijn van het ergste soort, wat een debiliteit. Zijn boeken mogen ze ook houden, al is het alleen al vanwege die reklames……..bah.
pepe · 14 maart 2005 op 20:33
Ik heb een beetje moeite met wat je nu precies bedoeld met deze column.
Laat mij op zijn tijd maar lekker ontsporen ook al woon ik in een rijtjeshuis.
Het te rechte pad is mij te saai.
Louise · 14 maart 2005 op 22:29
Dit is echt zo’n stukje waarin het spoor niet duidelijk is. Je kunt er alle kanten mee op.
Als dit bewust is gedaan om het thema te onderstrepen, dan vind ik dat super knap.
sally · 14 maart 2005 op 22:40
Ik ben het spoor bijster…
liefs
Sally