Na een eeuwenlange slaap ontwaakte KingArthur in een wereld die hij nauwelijks herkende als de zijne. Stalen rossen die hun krachten ontlenen aan een vloeistof? Draakvogels, getemd door de mens om dienst te doen als transportmiddel ! Communiceren op grote afstand met vreemde apparaten waarvoor wij in het verleden Merlijn nog voor gek verklaarden als hij weer over zijn visioenen begon en licht uit de muur!? Onder de noemer vooruitgang worden er nu bijna dagelijks apparaten uitgevonden die het leven makkelijker zouden moeten maken. En ofschoon KingArthur de mogelijkheden ziet die deze apparaten met zich meebrengen, is hij van mening dat ze verkeerd worden aangewend waardoor de maatschappij tot een nog complexer geheel verword.

Met lede ogen aanschouwde hij hoe een vreemdsoortig koning Voetbal een natie in zijn greep hield. Gebruik makend van een oude wijsheid van Nero: geef het volk brood en spelen, had deze koning een medium gevonden, in de vorm van een kijkdoos, om aan een van deze voorwaarden te voldoen. De populariteit van deze koning leek niet meer te stuiten totdat zijn gladiatoren het glansloos moesten afleggen. Het viel KingArthur op hoe snel de populariteit van deze koning tanende was. Bijna ’s anderendaags werd het ‘normale’ leven weer opgepakt. Was het oppervlakkigheid? Of angst voor de tirannie waarmee dit regime de samenleving in haar greep hield? KingArthur zag zijn kans schoon. Nu koning Voetbal ten grave was gedragen, zou hij als een Don Quichotte vechtend tegen die hier talrijk aanwezige windmolens zijn misschien ietwat idealistische ideeen aan een groot publiek te kennen geven.

Volgens zijn visie ontbrak het in deze samenleving aan VUUR en PASSIE en was het geheel verworden tot een leving waarin samen enkel de betekenis had van: niet alleen zijn. Niet geheel verwonderlijk in de waterrijke omgeving van deze natie eindigd hulp meestal in de sloot in plaats van aan wal. Door de onafhankelijkheid van een ieder individu hier is het begrip ‘helpen’ bijna letterlijk verwaterd. Laat de mensen de onderstaande gedachten overpeinzen en mogelijk krijgt dit begrip weer een beetje van zijn oorspronkelijke inhoud terug.

Het raken van de juiste snaar,
En het maken van een goed gebaar,
Laten je beseffen dat je leeft.
Pas dan laat je zien dat je om iemand geeft.
Eenvoudig om hier voor te zorgen?
Nee, want die snaar zit heden ten dage zo goed verborgen.

Guineverre, ik prijs je gelukkig niet te hoeven leven in een samenleving waarin saamhorigheid en broederschap hebben plaats gemaakt voor individualisme en zelfverrijking.


4 reacties

Dees · 7 juli 2004 op 18:49

Gij zijt een moralist, mijn beste koning… En een moeilijk leesbare bovendien, op het rijmpje na dan. Het stukje over (samen)leving vind ik wel leuk gevonden trouwens…

Mosje · 7 juli 2004 op 20:53

Het punt dat je wil maken is me volkomen duidelijk, en stemt tot nadenken.
Maar je stukje is lastig leesbaar, doordat je schakelt tussen schrijven in de tegenwoordige en de verleden tijd (taalkundig gezien dan). Ook is me niet helemaal duidelijk wie nou precies wat denkt. Is het Arthur? De schrijver? (die zichzelf ook nog eens Arthur noemt)
En in de laatste zin schakel je over naar de ik-vorm. Beetje verwarrend allemaal.
Met wat schaafwerk: een goed verhaal.

rrobin · 8 juli 2004 op 00:20

De pen is machtiger dan het zwaard Arthur.. Blijf schrijven met deze passie en hetzelfde vuur, hopenlijk steek je anderen aan!

KingArthur · 8 juli 2004 op 13:49

Lastig leesbaar, ja ik heb de neiging erg veel informatie in 1 zin te willen stoppen. Gaan we aan werken om dat te verbeteren. De schrijver heeft zich een rol aangemeten KingArthur. En KingArhtur is KingArthur is ik dus. En het mixen van tijden taalkundig? Tja, vind je het gek na zo’n lange slaap? 😀

In ieder geval dank voor het commentaar.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder