Onuitgesproken

De wereld lijkt soms aan elkaar te hangen van woorden die niet uitgesproken worden. Woorden die we eigenlijk moeten zeggen, maar op de een of andere manier besluiten toch maar niet te doen. Duizenden scenario’s heb ik om me heen al gezien en ook zelf ervaren. Scenario’s waarin het uitspreken van onze gevoelens en gedachten zeker op zijn plaats was geweest. Wat is dat toch dat zoveel woorden in het luchtledige blijven hangen? Dat we besluiten het toch maar niet te zeggen? Ik kan verschillende oorzaken en redenen bedenken. Oorzaken en redenen die naar mijn idee, nooit een excuus of reden zijn om het te laten. Zijn we bang om de andere partij te kwetsen? Zijn we bang dat de ander ons niet meer aardig vindt? Zijn we bang om te verliezen wat we hebben? Zijn we bang dat als we zeggen wat we vinden alles zal veranderen? Denken voor een ander en afgaan op ons gevoel zijn twee factoren die de basis al ontwrichten. Toch gaan we heel vaak af op onze gevoelens en angsten waardoor woorden andermans oren nooit zullen bereiken. We denken dat het nergens op slaat wat we voelen, denken of vinden. We denken dat we als persoon afgewezen worden als we eerlijk zijn. We denken dat de ander ons compleet neer zal sabelen als we ons hart luchten. We denken dat de ander denkt: Wat is dat voor dom gewauwel als we eindelijk eens zeggen wat we willen zeggen.

Onze opvoeding heeft een groot aandeel in hoe assertief wij ons neerzetten of niet. Hebben we in de basis geleerd van onze ouders om te zeggen wat we vinden of hebben we juist geleerd om onze mond netjes dicht te houden. Zijn onze ouders mensen met een stevige basis of hebben we ouders die zelf al een behoorlijke rugzak hadden. Werden we gecomplimenteerd als we zeiden wat we vonden of werden we juist gestraft als we onze mening gaven. Vele factoren hebben invloed gehad op wie we zijn geworden. Zo zal de een van nature zonder blikken of te blozen zeggen wat hij kwijt wil terwijl de ander al moeite heeft om iemand recht aan te kijken tijdens een gesprek.

Toch is je hart luchten en zeggen wat je vindt de basis voor je eigen geluk. Je mening geven en kritiek uitspreken zorgt ervoor dat je laat zien wie je bent. Het laat zien dat je jezelf de moeite waard vindt. Het laat zien dat jij er mag zijn. Het zorgt ervoor dat andere mensen rekening met je houden. Het zorgt ervoor dat andere mensen je zien staan. Zeggen wat je vindt scheelt een berg energie die je kunt gebruiken voor andere belangrijke dingen. Ervoor kiezen niets te zeggen zorgt voor chaos in je hoofd. Piekeren en nog eens piekeren met uiteindelijk nog steeds geen oplossing. Spreek je uit, ieder mens is het waard om te zijn wie hij is. Respect en gelijkwaardigheid zijn hierbij van groot belang. Val de ander niet aan en blijf bij jezelf. En ook al is de tegen partij een andere mening toegedaan, onthoudt dat jij er mag zijn. Jouw mening is zeker net zo belangrijk als die van een ander.

Het uitspreken van je echte gevoelens en gedachtes kan gevolgen hebben. Het kan betekenen dat je mensen kwijt kunt raken. Vraag jezelf dan af of die persoon wel zo goed in jouw leven paste. Vertegenwoordigd hij of zij waar jij voor wilt staan! Blijf ondanks dat bij jezelf. Verloochen jezelf niet. Jouw mening telt wel degelijk. Je zult het merken, het zal andere deuren openen die je nooit voor mogelijk had gehouden. Je zult jezelf ontplooien en ontwikkelen naar datgene en diegene die je werkelijk wilt zijn. Makkelijk zal het niet altijd zijn. Maar gooi de bijl niet neer bij de eerste tegenslag die je tegen zult komen. Onthoudt dat er net zoals jij vele mensen zijn die met dezelfde gedachten en gevoelend rond lopen. Net zoals jij zijn er vele anderen die strijden om gezien en gehoord te worden. Je bent niet alleen.