Laatst was hier iemand op bezoek. Ze was op de spontane uitnodiging in gegaan, om na een middagconcert met ons mee te gaan en te blijven eten.’ Eigenlijk komt onverwacht bezoek steeds minder voor, zo jammer’, zei ze met een spijtig gezicht boven haar glas wijn. ‘Mensen trekken tegenwoordig altijd meteen hun agenda als je het over bezoek hebt’. Ja, ik ervaar het ook: alles wordt gepland. Kijken of het er nog tussen kan. Kijken welke data nog open staan. Tja, dan durf je toch ook niet zomaar bij iemand aan te gaan? En andersom: Hoe vaak komt het nog voor dat er een kennis , vriend of familielid zomaar spontaan bij je aanbelt? Volgens mij is dat helemaal niet meer van deze tijd
.
Dit is het tijdperk van agenda’s trekken en inpassen. Vaak duurt het een hele tijd voor je ergens terecht kan. En de tijd wordt bijna exact afgesproken. En ja, als je komt, dan trekt men wel alle registers open. Het huis is helemaal aan kant. De tafel prachtig gedekt. Want zonder heel uitgebreid eten kan het sowieso al helemaal niet meer. De kaarsjes branden, iedereen is opgetut. Er is op je gerekend. Een soort bezoek-kerstmis, maar dan het hele jaar door. Nou ja, dat is heus niet allemaal negatief, want het ziet er zeker feestelijk uit en je voelt je ook echt heel welkom. En ik moet bekennen, met schaamrood op de wangen: ik doe het zelf ook meestal zo.
Maar dat onverwachte, zomaar binnen vallen en dan maar wat aanklooien of iemand tegen komen en mee naar huis vragen en lekker improviseren met het eten. Dat is toch eigenlijk veel leuker?
Zou het een idee zijn om met een paar vrienden het onverwachte weer eens vaker aan te gaan? Als ze niet al te ver weg wonen, natuurlijk. Gewoon opbellen:
’Ik heb stamppot klaar, komen jullie mee-eten vanavond? Als het niet genoeg is eten we er gewoon wat brood bij. Sta je net worstjes te braden? Wat zeg je: Ja, meebrengen is ook goed, kijk maar hoor. Ik zet er gewoon een paar borden bij. Leuk!’
Niks agenda’s. Verrassingen en improvisaties, daar praat je vaak nog jaren over.
Wat vertel je over je vakanties? De onverwachte dingen, zaken die misgaan en hoe je moest improviseren. Dat zijn de verhalen, toch? Zou er nog iets van terug te halen zijn?
Ik ben er helemaal voor in…
15 reacties
Meralixe · 11 december 2015 op 07:26
Grrr Pally, dit is een thema dat al lang op het tipje van mijn tong ligt. Bij mij zit het nog hoger. Het competitieve in de zin van wat maken we klaar en het niet met lege handen mogen binnen komen van de bezoeker zijn niet aan bod gekomen. Op die manier vriendschappen onderhouden is een ware gruwel. De consumptiemaatschappij heeft ons ook op dit vlak grondig bij ons pietje. Wat een opsteker voor de komende (feest)dagen.
pally · 11 december 2015 op 11:16
Haha, Meralixe, een gruwel noem je het zelfs… Ja, dan zit het hoog. Ik bedoel vooral dat het wel een onsje minder mag aan alle kanten Beetje meer spontaniteit.. Gewoon wat makkelijker. Dank voor je reactie.
Harrie · 11 december 2015 op 08:18
Had hem al gelezen op FB. Goede column Pally. Het is veel leuker om spontaan bij iemand op bezoek te gaan. Ook al schrikken ze daar wel eens van. 😉
pally · 11 december 2015 op 11:14
Ach, een beetje schrikken is toch niet erg? En daarna lekker improviseren… Dank, Harry.
miepske · 11 december 2015 op 08:28
Zo herkenbaar! Maar ook: hoe schuldig kun je je voelen als je wel een keer zo maar -onverwacht- ergens aanbelt en je aan alles ziet en voelt dat dit geen goede actie was..
Of, er wordt aangebeld, terwijl jij op het punt staat het pand te verlaten. Als je dan eerlijk zegt: ‘Leuk dat je komt, maar ik moet echt weg’ voel je vaak ook al aan dat dat niet in goede aarde valt bij de onaangekondigde bezoeker.. Dus dan toch maar weer ‘agenda’s trekken’?
pally · 11 december 2015 op 11:13
Het heeft zeker ook de nadelen die jij noemt, Miepske. Maar dat risicoloze is ook wel een beetje saai. Misschien is een beetje afwisselen leuk. Dank voor je reactie.
troubadour · 11 december 2015 op 08:54
Je hebt een punt Pally! De leukste dingen die mij zijn overkomen waren onverwacht. Ik ga de draad weer oppakken. Nu eerst eens vrienden maken..
pally · 11 december 2015 op 11:18
Zoek dan vooral ‘makkelijke’ vrienden uit, Troub, met gevoel voor humor en improvisatietalent, ha, ha!
trawant · 11 december 2015 op 14:11
Sta ik toch net worstjes te braden, denk ik zal ik even bij Pally en echtgenoot …
Nou tot over een kwartiertje dan, gezellie koude witte wijn en toastjes
brie graag en een lekker deuntje bebop..;-)
pally · 11 december 2015 op 16:26
Kom maar . hoor, Trawant!
Mosje · 11 december 2015 op 22:43
Ik wilde eigenlijk een keer volkomen onverwachts bij je langskomen, maar ja, na jouw stukje en mijn reactie nu, is dat niet meer mogelijk. 😉
pally · 13 december 2015 op 16:39
We doen net alsof, Mosje…
Esther Suzanna · 12 december 2015 op 18:24
Wat een leuk stukje Pally, en zo waar. Ik word de laatste tijd regelmatig vroeg in de morgen overvallen qua bezoek, vaak nog in duster en met ontploft haar! Soms is dat dan wel weer jammer omdat ik inmiddels de bijnaam ‘ma Flodder’ kan aannemen. In de middag ben ik meestal iets ‘verzorgder’, :-))
pally · 13 december 2015 op 16:40
Ach, een onverwachte bezoeker is al zo blij dat je thuis bent, dat ze daar wel doorheen kijken, Esther!
arta · 16 december 2015 op 20:06
Heerlijk, onverwacht bezoek!
Het is zó waar wat je schrijft… Maar in een druk leven is elkaar mislopen zó groot, dat agenda’s trekken (Ik heb er overigens geen, ook geen app) wel zo gemakkelijk is…
Mooi onderwerp!
Mooi uitgewerkt!