Zeldzaam, sporadische zus. Zo zou ik eigenlijk mezelf moeten omschrijven, mits het goed Nederlands was. Mijn zus zie ik zelden en andersom ziet zij mij sporadisch. Het lijkt mij heerlijk om een hele tros of bundel zussen te hebben, maar ik heb ze niet, ik heb er maar eentje. Juist dan zul jij van mij verwachten dat ik haar op een voetstuk zal plaatsen, maar niets minder is waar…ik heb een hekel aan mijn zus. Al jaren!! Zij is alles wat ik niet ben en mijn natuurlijke jaloeziestatus springt in haar aanwezigheid dan ook direct op knalrood.
Het ligt aan mezelf, ik weet het…het is mijn onvermogen om haar niet te zien zoals ze is, niet om te kunnen gaan met haar op een quasi nonchalante manier zoals ik het met mijn vriendinnen kan. Begrijp mij niet verkeerd, mijn vriendinnen behandel ik niet nonchalant, maar kan mijzelf wel permitteren heerlijk te genieten van een glaasje wijn samen, zonder dat ik hoef op te springen om iemand weer van een vers Frans kaasje te voorzien. Dat doen zij namelijk zelf wel.
In aanwezigheid van mijn zus verander ik tot een bijna onherkenbaar wezen dat haar uiterste best probeert te doen er na een dag hard werken zo perfect uit te zien als dat zij doet. Probeer net zulke hilarische verhalen te verzinnen, probeer mijn borsten tien keer groter te laten lijken door kaarsrecht te zitten en het verschil niet zo op valt.
Maar het lukt mij nooit! Blijf naast haar in mijn rol van ongelukkig en niet succesvol mens geduwd, want hoe harder ik mijn best doe om haar te laten zien dat ik een leuk mens ben, hoe zieliger het er uit gaat zien voor mij.
Mijn onvermogen om de jaloezieknop definitief uit te zetten is en blijft een feit.
De omschrijving daardoor ook: ik ben en blijf een zeldzaam sporadische zus en als niemand het haar door vertelt, moet ik bekennen dat ik dat graag nog jaren zo blijf!!
13 reacties
bert · 17 juli 2005 op 11:14
Anneroos, wees gewoon jezelf en blijf schrijven, misschien ben je daar wel beter in dan je zus. Ieder mens heeft zijn eigen kwaliteiten. Spiegel jezelf niet te veel aan een ander. Dan verdwijnt die jaloezie op den duur ook wel.
Goeie compacte column. Zelfs wel iets van herkend, maar dan uit het verleden. 🙂
Mosje · 17 juli 2005 op 11:17
Ik zou wel eens een stukje van je zus over dit onderwerp willen lezen. Ze kampt misschien wel met dezelfde problemen als jij. Nou ja, omgekeerd dan, want zij zal wel sparen voor een borstverkleining.
Bakema_NL · 17 juli 2005 op 12:22
Gewoon jezelf blijven. Hoezeer het ook lijkt hoe een ander helemaal gelukkig en perfect is, er is maar al te vaak het geval dat het niet is zoals het lijkt. Aan de oppervlakte is alles ok, het leven, het uiterlijk etc, maar intussen…….dat heb ik al zo vaak gezien en ik prik er dan ook onmiddelijk doorheen. Haal jezelf vooral niet omlaag door je te spiegelen aan een ander.
Mijn vrouw heeft ook een zus en dit komt mij niet geheel onbekend voor. Zus was gewend dat de jongens achter haar aan kwamen, alleen was dat in mijn geval niet zo. Op het eerste gezicht zou je qua uiterlijk achter zus aangaan, dat klopt, maar niet als je even iets verder kijkt, wat ik gelukkig gedaan heb, de echte schoonheid bleek mijn vangst te zijn…….ik heb het niet zo op uiterlijk vertoon met een lelijke inhoud.
champagne · 17 juli 2005 op 12:30
Een eerlijk stukje, mooi om te lezen.
Je hoeft jezelf toch niets te bewijzen, je bent zoals je bent en dat is oke, lijkt me zo…
Blijf schrijven inderdaad want dat gaat je goed af!
😉
Dees · 17 juli 2005 op 13:34
Geinig geschreven. Wedden dat als het er echt op aankomt jullie familie tot op het bot blijken? En die column lezen we hopelijk dan ook weer.
Kees Schilder · 17 juli 2005 op 14:13
[quote]Mijn vrouw heeft ook een zus en dit komt mij niet geheel onbekend voor. Zus was gewend dat de jongens achter haar aan kwamen, alleen was dat in mijn geval niet zo. [/quote]
Je had ze toch ook alletwee kunnen nemen,Bakema?
Ik weet hoe je over vrije sex denkt, so why not? 😀
Over de column:troost je; over vijftig jaar denk je er heel anders over
Bakema_NL · 17 juli 2005 op 14:22
Toen dacht ik er nog niet zo over. En nee, bedankt, die ene is een exemplaar waar ik wat afstand bij wil bewaren, de verplichte bezoekjes ok, maar meer ook niet. 😉
sally · 17 juli 2005 op 15:10
Goh Anneroos, ik vind het gewoon super moedig dat je zoiets durft toe te geven.
Ik zie heel veel herkenning in deze column.
Heb zelf zes zussen.
Waarvan eentje er behagen in schepte om met de pas verworven vriendjes van de anderen onbeschaamd te sjansen.Automatisch neem je dan afstand. Jammer eigenlijk.
Ik denk dat als je haar dit stukje laat lezen, haar houding tegenover jou best wel zal veranderen.Zonde om om deze reden zo weinig contakt te hebben met je enige zus.
liefs
Sally 😉
melady · 17 juli 2005 op 17:37
Een mooie ronde column Anneroos. Ik durf het haast niet te zeggen: HERKENBAAR.
Origineel onderwerp, leuke titel, recht uit je hart, daar hou ik van.
Schrijf es wat vaker, je laatste column was een jaar geleden.
Li · 17 juli 2005 op 18:33
Mijn enige zusje is alles wat ik niet ben. Mooi, slim en jaren jonger. Vroeger was ik mateloos jaloers op haar maar nu vind ik het alleen maar boeiend dat we zo verschillend zijn. Sterker nog: we vullen elkaar aan 😉
Misschien lijkt het nu onvoorstelbaar, maar het kan allemaal goedkomen. 🙂
Li
KawaSutra · 17 juli 2005 op 20:41
Ik vraag me af of dit gevoel voortkomt uit jaloezie of iets anders. Mocht het zo zijn dat je de jongste bent in het gezin dan kan dat ook behoorlijk van invloed zijn op de manier waarop je tegen broers of zussen boven je aankijkt. Je blijft altijd de jongste en dat kan in je beleving een soort ondergeschikte rol betekenen. Dat is voor mij namelijk wel herkenbaar in jouw verhaal.
Goed geschreven bondige column. Ook ik wacht op een vervolg.
Louise · 17 juli 2005 op 22:07
Een lekker bondige column en een moedig onderwerp!
Raindog · 18 juli 2005 op 21:20
Ik heb vier zusters.
Fantastische column!!!!!
😀