Mijn werk bestaat uit heel veel junkies.
Hecht geen waardeoordeel aan het woord junk, (hard)druggebruiker of, zoals een man die ik eens interviewde zei: ik gebruik psychoactieve stoffen…mooi verpakt, dat wel, maar als het strikje eraf gaat hou je weer gewoon een junk over.
Iemand die te veel zuipt is een alcoholist.
Iemand die te veel harddrugs gebruikt een junk.
Kort door de bocht? Absoluut.
Ik heb recht van spreken als ex. Mijn werk bestaat dus uit junkies.
En wie veel ‘junkt ‘kan veel verhalen.

Als zombies zitten ze tegenover me, Roos en Paul.
De botten met strak vel overspannen. Hun pokdalige afgetrokken junkenkoppies zwaar tussen de schouders. Die magere schoudertjes torsen het leed van een kortstondig doch heftig junkiebestaan. Hun doodse blik weerkaatst de weemoed en de dromen over de dingen die ze niet hebben of verloren zijn.

Ik ken ze van vier jaar geleden.
Toen kwamen ze ook samen, maar er was er ‘niks aan de hand hoor’. ‘Ach we blowen weleens weet je, nou en?’
‘Dikke bullshit en fuck de bemoeizieke familie en vrienden’
Paul: groot en stoer, ondeugende twinkel, handen als kolenschoppen, spieren die als kabeltouwen door zijn lijf leken gevlochten, de natte droom van pubermeisjes.
Yvonne: een lekkere blonde puberende stoot, de natte droom van.
Ze keek met grote verliefde ogen en steelse bewonderende blikken naar haar bink.
Hij was haar leopardtank.
Samen zouden ze de wereld veroveren.

Langzaam maar zeker vertrok Paul naar het oorlogsgebied en sleurde Roos in zijn kielzog mee.
De oorlog was de dope en zij de soldaten.

Nu ziet hij eruit als een leopardtank die gehavend uit oorlogsgebied is vertrokken.
Zij is een schaduw van zichzelf, afgebeuld door de spuit, een leptosoom gemaakt van oude lappen.

Het oorlogsgebied verlaten is een eerste stap.
Maar de oorlog in hun ziel moet nog gestreden worden.

Categorieën: Algemeen

15 reacties

Bakema_NL · 15 september 2004 op 19:01

Toch niet toevallig in de Bijlmer he? Want exact zoals je ze beschreef kende ik er ook 2 daar, was alleen maar wachten tot ze naar de klote gingen.
Ook een jongen in de vulploeg van de winkel waar ik daar werkte heb ik binnen een paar maanden compleet naar de klote zien gaan. Was een Tunesische gast, kon echt goed werken, maar werd steeds onhandelbaarder, beetje te bijdehand af en toe. Daarom hebben we hem helaas moeten ontslaan. Ook ging hij van school af en echt binnen 2 maanden zag ik hem tussen de andere junks schuifelen op de hen typerende wijze, compleet verrot. Hij kwam wel eens aankloppen bij een ex-collega en schoolgenoot, die gaf hem dan maar wat kleding en te eten. Toevallig van de week komen ze beiden binnenwandelen in de winkel waar ik nu werk. De verslaafde van de 2 zag er een stuk beter uit, maar het heeft zeker zijn sporen achtergelaten. Echt zonde van die gozer, want buiten zijn pubergedrag, wat van tijdelijke aard was, was het een joch waar het wel mee goed zou komen……….alleen ging het even anders.
Aan de andere kant heb ik er ook niet zo gek veel medelijden mee, want het is nog altijd je eigen keus om te gebruiken. En al heb je nog zoveel problemen, zo erg dat wij het ons niet kunnen voorstellen, dan nog weet je dat je problemen alleen maar nog groter worden als je gaat gebruiken. Tja, verslaafden, eigenlijk hoorde het niet bij mijn werk, maar ik had er meer dan genoeg mee te maken, kan er ook boeken over vol schrijven. Het leukste waren verslaafden die in een programma zaten en er weer wat van probeerden te maken. Kwamen ze altijd trots vertellen over hun huisje en zo, geen normale tanden meer in de mond, getekend voor het leven, maar die probeerden het tenminste en kwamen altijd even een praatje maken.

vanlidt · 15 september 2004 op 21:39

“Yvonne” kan ik niet plaatsen, dat moet waarschijnlijk “Roos” zijn. Verder is deze column in zijn nakende eenvoud echt briljant. Het zit hem niet in al die spitsvondigheden…. .

pepe · 15 september 2004 op 22:16

Heel boeiend geschreven…
In een adem gelezen, ga vooral door met schrijven 🙂

rrobin · 16 september 2004 op 00:13

Soms denk ik dat die oorlog nooit afloopt..

@Bakema;
Geloof ook maar niet dat er ook maar één enkele junk op je medelijden zit te wachten.

melady · 16 september 2004 op 00:51

‘vanlidt’ik ken je niet maar wat lees je goed…inderdaad…yvonne hoort Roos te zijn.
welkom!!1

en Bakema…je bent eigenlijk geweldig…dank je voor je lieve en leuke commentaar.. klein x (mag dat..ik woon in Grunn)
En pepe…dank je

tontheunis · 16 september 2004 op 08:04

Die oorlog is pas over wanneer de soldaten zelf besluiten om niet meer naar het front te gaan…

Hele mooie column.

TT

Kees Schilder · 16 september 2004 op 09:36

prachtige column. Zelf woon ik al jaren tussen beroepsverslaafden in een stad waar 80% van de jeugd ‘gebruikt’ En niet alleen de jeugd overigens.De gevolgen daarvan zie ik dagelijks om mij heen.Te bizar voor woorden.

Louise · 16 september 2004 op 10:11

Ongelooflijk triest verhaal, maar zo mooi opgeschreven…

ignatius · 16 september 2004 op 15:02

Mooie column.

Heb de problematiek jarenlang bij het station in Heerlen kunnen aanschouwen. Hoe meer je er van ziet, hoe meer je innerlijk verhard t.o.v. deze mensen die zich, hoewel ‘ziek’ (kon helaas geen ander woord hiervoor vinden), in mijn ogen toch bewust zélf buiten de maatschappij plaatsen, met alle gevolgen vandien. In die zin kan ik me dan ook helemaal vinden in Ton’s opvatting dat ze zelf de eerste stap dienen te zetten. In feite moeten deserteren van het front.
Vraag me wel eens af of zo’n dealer niet voor moord met voorbedachte rade aangeklaagd kan worden. Want op de keper beschouwd is het dat wel!

Dees · 16 september 2004 op 19:41

Mooi, en ingetogen geschreven…

Bakema_NL · 16 september 2004 op 20:09

@ Melady….Tuurlijk, klein x-je terug, ik ben niet altijd vervelend hoor. 😛
Ik heb oa 5 jaar in de Bijlmer gewerkt en dus genoeg verslaafden meegemaakt en ik moet zeggen dat we van hen minder last hadden dan de “gewone” klant. Want als het er op aan kwam waren die gewoon veel agressiever. Met de meeste verslaafden hadden we gewoon nog wel aardig contact. Natuurlijk werd er door hen wel eens gestolen en zo, maar wanneer ze aangehouden werden snapten ze donders goed dat ze er gewoon bij waren, dat “het spelletje” zo werkte. De meesten kwamen gewoon wat dingetjes bij ons halen zonder te stelen, er zaten er een aantal bij die je geeneens in de gaten hoefde te houden. Omdat ze allang blij waren dat ze wat boodschapjes bij je mochten halen omdat ze de meeste winkels niet meer in kwamen, dus wilden ze het bij ons niet verpesten, ook nog omdat ze anders weer een eind moesten lopen voor de volgende winkel.

@Rrrobin…….scherpzinnig opgemerkt zeg…ze wachten er waarschijnlijk net zo min op als ik op zo’n nikszeggende opmerking van jou. 🙂

Mosje · 16 september 2004 op 21:32

Mooi verhaal melady.

rrobin · 17 september 2004 op 15:52

@Bakema;
Hmz, als de opmerking nietszeggend is in jou visie zal ik het maar eens netjes toelichten 🙂

[i]Iemand die teveel drinkt is een alcoholist.
Iemand die teveel harddrugs gebruik een junk[/i]
Kort door de bocht? Nee, simpelweg een definitie. Een harde, maar daarom niet minder waar.

Om te beginnen is de junkstatus niet echt iets waar je bewust voor kiest Bakema. Verder is het een stuk moeilijker om het oorlogsgebied te verlaten dan om als “pacifist” hier wat te mekkeren over al die irritante soldaten, en dat het hun eigen schuld is. Last but not least; niet iedere junk hangt op een treinstation, en harddrugs omvat meer dan enkel heroine..

Als er weer een kind overlijdt in de disco door teveel XTC, blijf je dan net zo gevoelloos? Ook als blijkt dat dezelfde puber al jaren die troep slikt? Ze kiezen er immers [i]zelf[/i] voor volgens jou.. Zullen we het maar verkopen bij de kassa? Misschien kunnen we zelfs een leuke BTW op de XTC plakken.

Het front zal er altijd zijn, en in zijn hart zal de junk een soldaat blijven.

Bakema_NL · 17 september 2004 op 19:42

Eeehm, ik had het niet over die eerste zin hoor. 🙂

De status van junk kies je niet voor nee. Dat je überhaupt gaat proberen/gebruiken wel….al zijn er natuurlijk onvrijwillige gevallen die er ingeluisd worden. Slechts 1 opmerking is nog geen mekkeren. En ik weet heel goed wat harddrugs allemaal omvat, dat hoef je mij echt niet uit te leggen. En ja, ik blijf daar vrij gevoelloos onder, want het is gewoon te dom voor woorden. En nee, zeker niet verkopen bij de kassa.
Niet zomaar wat aannemen.

“Iemand die teveel drinkt is een alcoholist.
Iemand die teveel harddrugs gebruik een junk”

Onzin wat je hier zegt. Iemand die (zeer) regelmatig teveel drinkt omdat hij er fysiek en/of geestelijk niet buiten kan is een alcoholist.
Iemand die fysiek en/of geestelijk afhankelijk is van drugs en er dus niet buiten kan is een junk.
Ik drink ook wel eens teveel, maar ben zeker geen alcoholist, kan makkelijk zonder. Harddrugs (is drank geen harddrug?) heb ik me nooit aan gewaagd en zal ik nooit doen ook.

rrobin · 17 september 2004 op 20:20

Mijn reactie was idd uitgebreider dan haarkloverij op je reactie naar aanleiding van die ene zin.

[quote]Onzin wat je hier zegt.[/quote]
Dank je. Een tijdlang is de marge van 20 glazen alcohol per week aangehouden om iemand tot alcoholist te bestempelen. Met “te veel” wordt niet de ene keer bedoeld dat jij je lam zuipt..

Geef een reactie

Avatar plaatshouder