Oorzaken van criminaliteit onder allochtonen

Meer dan 17% (2,8 miljoen) van de Nederlandse bevolking is allochtoon. In de gevangenissen is echter meer dan de helft allochtoon. Om het hoge criminaliteitscijfer onder allochtonen terug te dringen moeten de oorzaken van het hoe en waarom in kaart worden gebracht en bestreden streden worden. De centrale vraag is dan ook: waarom worden buitenlanders nu sneller aangezet tot dit criminele gedrag dan autochtonen? Hiervoor zijn verschillende oorzaken aan te wijzen. Om te beginnen is het belangrijk dat de toekomst van iedereen gewaarborgd wordt. Dus ook de toekomst van de etnische bevolking. Het onderwijs speelt hier een uiterst belangrijke rol in; hier leren ze de Nederlandse taal goed te beheersen en wordt door de andere vakken hun blik verruimt, wat de algemene ontwikkeling ten goede komt. Het beheersen van de Nederlandse taal zowel in woord en schrift alsmede een goede opleiding geeft meer kans op een goede baan. Hierdoor kunnen ze meer opkomen voor hun bestaansrecht en zijn ze niet alleen maar van anderen afhankelijk (bijvoorbeeld bij het lezen van overeenkomsten).Wanneer men de taal in schrift niet goed begrijpt dan mag men niet verwachten dat de woorden anders zijn, met andere woorden mensen voelen zich achtergesteld en dom maar uiten zich alsof ze door anderen zijn bedrogen terwijl veelal het gebrek aan eigen kennis hieraan ten grondslag ligt.

Als gevolg van het zojuist genoemde, geen opleiding en geen werk, zij het doordat ze in het land van herkomst niet goed voorgelicht zijn, of zij het doordat ze in Nederland geen eerlijke kans krijgen, leven velen op straat, zien ze hun vrienden die wel mooie kleren en een auto hebben. Deze “vrienden” geven hun het voorbeeld hoe ze aan al die luxe kunnen komen en is dus de link naar de criminaliteit gauw gelegd.
Volgens het CBS is de werkloosheid van niet-westerse allochtonen 26%. Ter vergelijking is dit cijfer 7% bij autochtonen. Vaak is het dan zo dat de ouders geen grip meer hebben op hun kinderen en dus de kans op een misdrijf steeds groter wordt.

Een derde en laatste argument is het beleid van justitie. Dit illustreert prof. Dr. Bob Smalhout in zijn column ‘Hoe gestoord is justitie’.
‘Een eenvoudige rekensom leert ons dat van alle criminelen slechts vier procent wordt gearresteerd, voorgeleid, veroordeeld en in de gevangenis opgesloten’. Verder zegt hij ook nog dat justitie vaak merkwaardige uitspraken doet, zoals het toewijzen van gestolen spijkerbroeken aan de dieven. En tot slot vermeldt hij dat een aantal jaren geleden een eigenaar van een gestolen autoradio deze alleen terug kon krijgen van de op heterdaad betrapte dief wanneer de dief hiermee instemde. De rechtmatige eigenaar kon dus naar zijn radio fluiten. Deze cijfers en voorbeelden vormen een niet omver te krijgen schrikwekkende conclusie: de criminaliteit wordt wel erg gestimuleerd door de instantie die als doel heeft diezelfde criminaliteit te bestrijden. Het zijn dan ook weer de mogelijkheden die men biedt en de “vrienden” die hun hierin verleiden die weer aanzetten tot de criminaliteit.

Ik praat de houding van een groot deel van de allochtonen zeker niet goed, maar dat de schuld enkel en alleen maar bij de allochtonen ligt is ook niet juist. Het is onze overheid namelijk die de regels bepaald en dus ook hoe men ze moet uitvoeren en naleven. Diezelfde overheid verliest wel de controle op de naleving van de regelgeving. Als een kind niet leert om dank je wel te zeggen, hoe kun je het dan hiervoor straffen? Daarom vind ik dat de overheid op z’n minst medeverantwoordelijkheid moet dragen – en wellicht medeschuldig is – voor het feit dat onze samenleving verder ontspoort. Men zal dan ook drastische maatregelen moeten nemen, maatregelen waarin de allochtone bevolking zich leert aanpassen aan onze normen en maatstaven met begrip voor de eigen zolang deze binnen het kader van onze regelgeving tolereerbaar zijn. Geef deze mensen wel de kans en diegene die deze kans niet wil aangrijpen zal men dan ook moeten behandelen als een ongewenste gast in een vreedzaam land.

Pas als dit bereikt is kunnen we spreken van een vreedzame multiculturele samenleving, een samenleving waar diep in het hart iedere Nederlander blank of gekleurd, met of zonder geloof, naar verlangt, maar op dit moment is het nog lang niet en denkt iedereen: :”wij willen zo graag, maar de ander spoort niet”. En zolang je alleen naar de ander kijkt en verwijt is een oplossing niet nabij.