Open brief aan de koningin

Majesteit. Ik heb u al vele jaren verguisd, belachelijk gemaakt en diverse malen getracht een revolutie te ontketenen tegen het koningshuis. Daar heb ik overigens geen spijt van, maar u bent de enige tot wie ik mij op dit moment kan en moet richten. Majesteit, ik heb problemen met mijn Nederlanderschap. Sterker nog: ik wil er vanaf en wel per direct. Majesteit, u bent de enige die voor mij een lans kan breken (graag spreekwoordelijk) bij onze eerste minister Jan Peter Balkenende, u ondertussen wel bekend. Majesteit, hoe ik ook tegen u ben, nu heb ik een gunst van u nodig. Help mij. De dubbele paspoorten gate zit mij namelijk dwars. Ik ben het met Geert Wilders eens dat een dubbel paspoort uit den boze is. Begrijp me goed, ik heb er geen twee, slechts het Nederlanderschap is mijn deel. Maar mijn hart majesteit, mijn hart behoort niet aan Nederland toe. Dat is de reden dat ik u mijn paspoort wil overhandigen. Ik ben Brabander, in hart en nieren en al woon ik er al jaren niet meer, bij elk deuntje hoempapamuziek spring ik volledig automatisch in de polonaise en sla een vat bier aan. Dat heb ik u nog niet zien doen. Maar u bent dan ook van protestantse huize, en die vieren geen carnaval. Geeft trouwens niet hoor. Iedere gek zijn gebrek, zeggen ze bij ons.

Denkt u wel eens terug aan al die goede jaren in het Nederlandse voetbal? Wat waren we goed hè? Maar we winnen niks meer, na een paar rondjes Europees voetballen liggen we eruit. Kijkt u nog wel eens? Of bent u ook afgehaakt toen het voetbal naar Talpa ging. Dat heet trouwens nu Tien. Whats in a name. Zelfs de reservebankjes zijn niet meer hetzelfde als toen. Kijk maar eens goed. Overal liggen nu islamitische gebedskleden. Als moslim moet je vaak bidden en als je toch reserve bent heb je mooi de mogelijkheid. Je zou verwachten dat het geld het wint van de loyaliteit aan je geboorteland, maar ik heb zo mijn twijfels. U snapt dat natuurlijk wel. Ook u bent maar voor een klein deel van Neerlands bloed. Je gevoelens slingeren toch heen en weer.

Oké, ik moet toegeven dat die verrekte dubbele paspoorten ons ook goede dingen heeft gebracht. Wat was het voor jaar? Ik meen 1980, de Olympische Spelen in Lake Placid. Het Nederlandse ijshockey team werd daar negende. Het beste ooit gepresteerd door de schaatsende Oranjes. Maar hoe kwam dat? In Kijk ten noorden van die Amerikaanse stad ligt Canada. Nu wonen daar veel Canadezen die voorheen Nederlander waren en wiens kinderen Canadees waren maar een Nederlands paspoort konden aanvragen. En die Canadese Nederlanders konden ijshockeyen. Tja, dan is een en een al snel twee.

Of recenter met die Antillianen die eigenlijk niet bij Nederland horen, vinden althans veel mensen. Maar een Nederlands paspoort kunnen ze aanvragen, met een wipje geregeld. Kijk, en die mannen kunnen verdomd goed honkballen en dat komt Robert Eenhoorn natuurlijk prima uit. We werden niet voor niets vierde op de Spelen. Dus u ziet een dubbel paspoort kan ook zo zijn voordelen hebben. Onze eigen Marco van Basten ronselt Marokkaanse Nederlanders voor zijn eigen elftal. Geef ze een tweede paspoort en kassa, we worden wereldkampioen. Tenzij we tegen Marokko spelen natuurlijk. Dan worden we weer gewoon tweede.

Misschien moet ik eerlijk zijn majesteit. Het stuit me tegen de borst dat een Limburger – het spraakgebrek is duidelijk aanwezig toch – die de godganse dag een carnavalspruik op heeft zoveel ophef maakt over het hebben van twee paspoorten. Kijk eens in uw familie rond. Wijlen uw vader heeft nog geen dag fatsoenlijk Nederlands gesproken en naar het schijnt was hij beste maatjes met ene Adolf, ook van Duitsen bloed, maar afkomstig uit Oostenrijk. Weer iemand met twee paspoorten. Eigenlijk wil ik me niet scharen onder die groep Nederlanders die Geert Wilders zo graag wil. Dan ben ik liever stateloos. Alles beter dan hetzelfde paspoort hebben als die pruikenman. En alleen u, majesteit, kunt mij daarmee helpen. Neem mijn paspoort aan en verbrand het. Ontsla me van mijn verplichtingen Nederlander te zijn. Het Wilhelmus kon ik toch al niet. En van Duitsen bloed wil ik niet zijn. Ik ben Brabander.