Koptelefoon op. Opnameknop op scherp. En ondertussen héél goed luisteren wie er op de gang liep. Zo ging dat vroeger. In mijn jonge jaren luisterde ik naar de LP-show, de voorloper van – je raadt het al – de CD-show. Op donderdagavond als mijn geheugen mij niet in de steek laat. Er was een klein probleempje. Die had met mijn leeftijd te maken. Ik werd geacht rond die tijd al te slapen. Met name in de winter, vroeg donker, moest ik dus inventief zijn. Je wilt niet weten wat een hels licht de displays van versterker en cassettedeck uitstralen. Niemand mocht weten wat ik uitvrat – dus vooral géén pulserend blauw licht dat door het bovenlicht van de slaapkamerdeur te zien was.
Afdekken met zorgvuldig gevouwen en bijgeknipte stukjes karton: geen lichtstraaltje kwam er nog langs. Koptelefoon op. Opnameknop op scherp en op het juiste moment afvuren. Ik was (en ben nog steeds) erg kieskeurig, wilde (en wil) alleen goede nummers, helemaal van begin tot einde en zonder geklets. En ondertussen héél goed luisteren wie er op de gang liep. Daar liep mijn moeder de trap op. Kwam ze naar mijn kamer? Was ik erbij? Nee, ze liep door. Opgelucht kon ik weer ademhalen.
Ik was zelfs zo ervaren, noem het gehaaid, ik kon de mechanische knoppen van het cassettedeck vrijwel geruisloos indrukken en weer laten terugspringen. Feit is, ik ben nooit betrapt.
Wat hebben we het tegenwoordig toch makkelijk. Je koppelt je computer of je MP3-speler aan de receiver en neemt desnoods acht volle uur aaneengesloten op. De enige voorwaarden zijn: SnElLe CPU en véél harddiskruimte. Daarna hak en knip je alle troep eraf en je houdt de pareltjes over. Schijnt buiten de zon? Je hoeft er niet voor thuis te blijven. Laat maar doordraaien die spullen en ga ondertussen leuke dingen doen.
3 reacties
Godspeed · 7 oktober 2003 op 17:58
Kees,
Dat waren nog eens tijden.
Mijn moeder had een casseterecorder gekregen (30 jaar gelden) met een microfoontje en wilde het schlagerfestival opnemen van de TV. Volgens mij om die eikel maar toen nog een kind Dennie Christiaan op te nemen, of was het misschien Heintje??
Zij zat dan met het microfoontje voor de TV en wij moesten dan als familie de hele opname de mond houden.
Je zult begrijpen dat het voor ons een opgaaf was, en dat van die opnames niet veel is terecht gekomen.
Maar je had als familie dan wel een leuke avond, aangezien Nederlan 1 en 2 toendertijd nog geen hoogstaande programma’s uitzonden.
Ik zal eens vragen of ze het bandje nog heeft.
Groetjes,
Godspeed:pint:
Kobus · 7 oktober 2003 op 18:57
[img]http://home.hetnet.nl/~columnx2/IMG/recorder.jpg [/img]
De BANDrecorder die wij vroeger thuis gebruikten was niet zo gemakkelijk in bed. Opnamesterkte via neonlamp oogje. Ik heb zelf nog een ‘moderne’ bandrecorder.
Zal ook wel zo’n 28 jaar oud zijn. Volgens mij stamt de cassetterecorder uit een jongere periode.
Kees · 8 oktober 2003 op 08:19
Godspeed, vroeger moest ik urenlang door de woonkamer sluipen, anders schoot de pick-up over. Ik mocht wel praten gelukkig!
En dat bandje van Dennie Christiaan hoef je voor mij niet twe copieren, hoor! 😛
Kobus, ik heb ook een oude spoelenrecorder gehad. Philips, iets moderner dan op jouw foto. Mooi ding, meerdere spoeren alleen niet stereo. Later met een vriend gekoppeld aan de elektronica van een cassettedeck, zodat ‘ie wel stereo werd!