Er werd zachtjes aan mijn mouw getrokken in het halfduister van de kathedraal. Ik keek om en zag het oude vrouwtje. Haar ogen smekend op me gericht wees ze naar het Mariabeeld, sloeg kruistekens en prikte telkens in mijn arm en die van mijn reisgenoot. Ze probeerde ons duidelijk te maken, dat ze voor ons zou bidden, als we haar wat geld zouden geven. Ze ademde benauwd en graaide met haar vrije hand in haar bloemetjesschort, waaruit ze een stripje medicijnen haalde. Daarmee wees ze op haar hart. Zo mooi dramatisch. Ik kon niet meer om haar heen.
Ze was de zoveelste bedelaar, die we de afgelopen week in Tsjechië hadden gezien. Lullig genoeg was ik ze allemaal voorbijgelopen, maar haar kon ik niet weerstaan. Het is immers een mooie gedachte dat iemand voor je wil bidden voor een paar centen. Zelf kom ik daar niet zo snel toe en zo kon ik mijn schuldgevoel om die andere bedelaars die ik genegeerd had toch een beetje afkopen vlak voor we het land zouden verlaten.

Ik schudde mijn portemonnee leeg en gaf haar alle munten die ik nog over had. Ze boog in nederige dankbaarheid en murmelde wat, waarna ze probeerde of ze van mijn partner ook nog iets kon lospeuteren. Toen dat niet lukte, richtte ze een hemelse blik op Maria en hief haar gebeden voor mij aan.

Met een goed gevoel liep ik de kerk uit.
“Mij kan niks meer gebeuren,” lachte ik naar mijn zuinige reisgenoot en ik was er van overtuigd, dat dat vrouwtje niets dan goeds met me voorhad en dat haar gebeden verhoord zouden worden.
Na een lunch op een gezellig terras, zochten we onze auto op om de reis te vervolgen. In de verte zag ik iets vreemds:
“Wat zit er aan ons achterwiel?”
“Gdvrdkt, een wielklem!” vloekte mijn metgezel en hij begon te rennen. Ik overzag in een fractie van een seconde de ellende en dook de eerste de beste winkel in. Wilde er even niet bijhoren. Laf, maar wel lekker dat ik het deze keer niet allemaal zelf hoefde opknappen.

Na een minuut of 5 keek ik eens om het hoekje en zag een politievrouw en dito man bij onze auto staan, samen met mijn drukgebarende vakantieman. Ik besloot, dat ik hem toch maar even bij zou staan. De sleepwagen draaide net de straat in, maar werd door de agent gedirigeerd door te rijden. Vakantieman trok inmiddels zijn beurs en telde de biljetten.
“Spijt dat je dat vrouwtje in de kerk geen geld hebt gegeven,” vroeg ik schijnheilig, “of bidden deze agenten ook voor je?”
“Rot op!” verwenste hij me vrolijk.
“Bitte?” vroeg de agente.
“Nee niks, laat maar,” antwoordde ik haar.

De uiteindelijke schade bleek, omgerekend, 10 euro te zijn. De minimumboete. Wat een meevaller.

Wat we ons later afvroegen:
Zou dat oude vrouwtje die wielklem aan zijn auto gebeden hebben, omdat hij haar niks gegeven had? Of had zij de voorzienigheid overgehaald ons niet weg te laten slepen, omdat ik erbij was?

We zullen het nooit weten.

Categorieën: Diversen

19 reacties

Eddy Kielema · 15 augustus 2005 op 17:08

Een bijzonder mooie & tegelijk hilarische vakantiecolumn! Helaas begrijp ik de titel niet helemaal, want mijn kennis van het Latijn is sinds de tweede brugklas volledig vervlogen…

bert · 15 augustus 2005 op 17:28

Heerlijk vakantieverhaal. En dat voor 10 Euro.
Daar wil ik het ook nog wel voor meemaken. 😀 😀 😀

Domicela · 15 augustus 2005 op 17:33

[quote] en graaide met haar vrije hand in haar bloemetjesschort, waaruit ze een stripje medicijnen haalde[/quote]

Ik ben in mei een weekje in Praag geweest met een vriendin, en voor ik het stukje had gelezen dat je in Tsjechië was, moest ik daar aan denken. Zo herkenbaar ….. En van die boetes daar krijg je in elk geval geen slapeloze nachten! Van de prijs van bier overigens ook niet ….. 😉

Leuk stuk.

Kees Schilder · 15 augustus 2005 op 17:35

Een leuk verhaal. Bloemetjesschort.Ze bestaan dus nog.

WritersBlocq · 15 augustus 2005 op 17:53

Prachtig Ma3, heel gaaf deze column!

Troy · 15 augustus 2005 op 18:25

Gewoon domme pech, maar wel een beetje bizar in de context van het biddende oude vrouwtje. God, heeft waarschijnlijk hard moeten lachen en dat vrouwtje kan in ieder geval goed bidden. Erg geestige column.

Grt Troy

Wright · 15 augustus 2005 op 19:16

Wie gaat er dan ook met de auto naar Tsjechië, als de bezem in de schuur staat? 😛
Humorvol geschreven, Ma3! Ennuh, verbaal wel sterk die ‘vakantieman’. 🙄

Li · 15 augustus 2005 op 19:41

Wat een heerlijk Ma3anne-verhaal!
En dank je voor de waarschuwing. Praag staat al een tijdje hoog op mijn verlanglijstje. En als ik daar ben, en ik ontdek een bloemetjesschort, dan sla ik drie kruisjes 😛

Li

Raindog · 15 augustus 2005 op 21:10

Bidde bitte: prachtverhaal en ontzettend humoristisch.

Pebby · 15 augustus 2005 op 21:19

[quote]Zou dat oude vrouwtje die wielklem aan zijn auto gebeden hebben, omdat hij haar niks gegeven had? Of had zij de voorzienigheid overgehaald ons niet weg te laten slepen, omdat ik erbij was?[/quote]

Ik denk dat laatste… 😉

Echt leuk geschreven!

Ma3anne · 15 augustus 2005 op 21:33

@Eddy: Ora pro nobis = bid voor ons.

vanlidt · 15 augustus 2005 op 22:09

“Bitte?” vroeg de agente

Echt geniaal

klungel · 15 augustus 2005 op 22:17

Erg hoed hoor :-).
Leer nog wat buitenlandse talen ook.
Ben in Kiev geweest en heb daar helaas moeten leren dat bedelen een bijbaantje is van gewoon werkende mensen, tot verdriet van de echte bedelaars. 🙁

melady · 15 augustus 2005 op 22:49

[quote]Zou dat oude vrouwtje die wielklem aan zijn auto gebeden hebben[/quote]

Leuk geschreven en een bijzonder geinig plot 😀

sally · 15 augustus 2005 op 23:20

[quote]Zou dat oude vrouwtje die wielklem aan zijn auto gebeden hebben, omdat hij haar niks gegeven had? Of had zij de voorzienigheid overgehaald ons niet weg te laten slepen, omdat ik erbij was?[/quote]

Dat laatste natuurlijk ma3anne.
Altijd het beste van de mensen blijven denken 😉

erg leuk verhaal.
groet
Sally

KawaSutra · 16 augustus 2005 op 00:28

Leuk verhaal Ma3, brengt herinneringen boven.

Louise · 16 augustus 2005 op 06:58

Heerlijk geschreven. Net een diavoorstelling; de plaatjes en vooral de gezichtsuitdrukkingen zag ik zo voor me!
[quote]Het is immers een mooie gedachte dat iemand voor je wil bidden voor een paar centen. Zelf kom ik daar niet zo snel toe en [/quote]
😀
En dan die uitsmijter…
(ik denk trouwens dat het vrouwtje gewoon op de loonlijst van wielklem & Co staat ;-))

Dees · 16 augustus 2005 op 11:17

Zou God een percentage van haar opbrengsten krijgen dat Hij zo goed meewerkt?

Erg leuke column! Alleen dat jij het je arme klusjesman helemaal in zijn up liet opknappen, dat had ik nou niet van jou niet gedacht. Je kunt je natuurlijk afvragen of je daarmee niet weer een Goddelijk kredietje verspeeld hebt 😉 😀

Ma3anne · 17 augustus 2005 op 07:00

@Dees: Nou, ik denk eerder dat ik crediet gewonnen heb door me eens een keer niet te bemoeien. Dat het uit lafheid was, heb ik God niet verteld. 😉

Iedereen bedankt voor de reacties.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder