Ooit gehoord van de Jackson brothers? Vast wel. Altijd ergens te vinden op een dansvloer. Kleine broertje Michael altijd voorop. Dansend, zingend, springend, met geweldige moves. Ooit gehoord van de Elmont brothers? Waarschijnlijk niet. Maar ook zij zijn ware kunstenaars op een vloer. Volgden de Jacksons nog de harde weg. De Elmonts doen het volgens de zachte. Altijd netjes gekleed in wit of blauw. Hun jasje dichtgeknoopt met een zwarte riem. Met afgetrainde lijven, sixpack strak tussen hun revers, stelen zij de show op de tatami. Wat een heerlijke en eerlijke sport dat judo. Wat zeg ik sport? Het is geen sport, het is pure lichaamsfilosofie. Een belijdenis van lijf en leden met een ultieme uitdaging, controle over body and mind.

Balans dat is het grote toverwoord. Het judospel is heel simpel. Om te winnen haal je zo snel mogelijk de jin uit Jan of Janneke. Uiteraard zonder daar zelf bij om te vallen. Soms ben je in het spel zelf je grootste tegenstander. Vegen, zwaaien, trekken, stoten, splijten, werpen, maaien, duwen, hangen, wurgen, wijken, strekken, vallen, opstaan. Het hele bewegingsarsenaal trekt in korte wedstrijdjes van 5 minuten voorbij.

Gebukt gaan ze er onder, die judoka’s. Is de stand gelijk dan gaat het spel nog 3 minuten door. Is de stand na 3 minuten nog gelijk dan kun je nog slechts winnen met vlag en wimpel. Die steken de drie scheidrechters na 8 minuten gelijktijdig gedecideerd omhoog. Je wint met 3-0 of 2-1. Een knieval van geluk of verdriet valt de judoka’s daarna ten deel. Nog hijgend van de inspanning want meestal duurde de korte wedstrijd toch iets te lang.

Jammer maar helaas, de Elmont brothers hebben in Londen geen oranje medailles kunnen veroveren. Ze dansten vrij aardig op de tatami maar het leverde te weinig punten. Hun polka miste wat yuko’s en waza-ari’s. De beiden broertjes verloren yoko door iets te veel yusei-gachi. Gelukkig dragen de broertjes het verlies in de ware spirit van Zen en Kano. De weg der lering is en blijft oneindig. Hemelsbreed strekt hij zich vooruit, tot ver voorbij de hoogste dan’s.

Categorieën: Sport

Harrie

Tijdreiziger

6 reacties

Libelle · 2 augustus 2012 op 12:20

Licht verteerbare, leuk vertelde en informatieve column.

arta · 2 augustus 2012 op 12:49

Ik vinnum ook leuk!

LouisP · 2 augustus 2012 op 13:34

Ge bent een echte sportliefhebber en dat vind ik mooi

Mien · 2 augustus 2012 op 14:55

Harrie ge bent al net zo’n sportfanaat als ik.
Leuke verhaaltjes ook, zeer informatief.
Wel af en toe iets te veel doorgedraafd.
Maar ach, ook dat heeft zijn charme.

[b][url=http://file1.npage.de/005948/28/bilder/judo-body.jpg]Mien zonder Dan[/url][/b]

sylvia1 · 2 augustus 2012 op 15:24

Lees je column terwijl (jaaa) Mahrinde wint 🙂
Erg leuk deze olympische spelen columns Harrie.

Mup · 4 augustus 2012 op 11:34

Ik ben geen sportcolumn lezer over het algemeen, maar deze danste er lekker in!

Groet Mup

Geef een reactie

Avatar plaatshouder