Ouwe oliebollen

Als het nieuwe jaar allang weer is aangevangen beginnen ze pas lekker te worden, onze oliebollen.
Dat kan liggen aan de soort. Bij ons zijn ze zelfgebakken, zonder vast recept en dat brengt verrassingen. In vorm en kwaliteit. Bij onze buren gebruiken ze al jaren hetzelfde briefje met altijd precies dezelfde ingrediënten en hoeveelheden. Heel erg verstandig, maar aan ons niet besteed. Wij gaan elke oudejaarsdag het avontuur aan. Als alchemisten of gifmengers ( als dat tenminste niet hetzelfde is ).

Een grote emmer wordt ervoor schoongemaakt. Waarom een hele emmer nodig? Geen idee!
De kinderen zijn allang uit huis( ze lustten ze trouwens niet eens ).
Dan gaan we van alles in die emmer gooien in altijd weer een andere volgorde, maar er gaan in elk geval veel resten likeur bij. Het staat ook bol van de krenten en rozijnen want we haten het om van de ene krent naar de andere te moeten fietsen.
Vervolgens komt de betondraaier tevoorschijn die soms stinkt zoveel moeite heeft-ie om er doorheen te ploegen.
Als hij erg gaat roken is het beslag klaar.
Een halve dag op de verwarming, dan rijst het wel twee centimeter.

Dan gaat mijn echtgenoot uren bakken in de bijkeuken, die grenst aan de boomgaard. Daar gaat het al gauw feestelijk naar de kermis ruiken. Tussendoor hoor ik hem bluesharp spelen.
Zouden die bollen daar beter van worden?
Oh, God , wat een dun deeg dit jaar! Zit er teveel drank in?
Het worden platte abstracte zieligerds in allerlei vormen. Even proeven ; beetje degig, beetje vet, beetje klef. Wel lekkere calvados en jeneversmaak.
Vorig jaar werden ze binnen een half uur zo keihard dat je ze met een bijl stuk moest slaan. Nu kun je ze bijna met een lepel eten.
Ik geloof dat ze in mijn maag pas goed gaan rijzen….
Na een poos zijn een aantal grote schalen gevuld. Met Flink poedersuiker erop lijken ze tamelijk echt.
Toch wel leuk van die platte buitenmodeldingen en het stapelt gemakkelijk.
We hebben zò vaak tussendoor geproefd dat we er voorlopig genoeg van hebben.

We gaan ze ronddelen in de buurt nadat ik nog een aantal appelflappen heb gebakken van onze eigen goudreinetten. Die vindt iedereen altijd heerlijk, maar ze krijgen ze op voorwaarde dat ze ook oliebollen nemen. Zonder appelflappen houden ze zich misschien niet thuis….Trouwens, anders zetten we ze gewoon voor de deur.

Twee schalen oliebollen blijven in de kamer staan, een aantal zakken vriezen we in voor de vogels.
Die vliegen hier straks weer dronken rond .

Maar een week later hè, dan zijn die belegen ouwe oliebollen toch zo heerlijk geworden!
Al moet je wel uitkijken voor je gebit.
Dan zijn ze de lekkerste delicatesse die ik ken.
Als ik ze heb opgegeten voel ik me pas weer opgewassen tegen het nieuwe jaar.
Een beetje later dan de meeste mensen………

Gelukkig Nieuwjaar!