ÓVER de broek!

Het wordt hoog tijd dat ik een ernstig probleem ga behandelen. Oubolligheid in columns is van tijd tot tijd erg geestig, maar laten we de wereldproblemen vooral niet uit het oog verliezen. Zo maak ik mij al enige tijd zorgen over het T-shirt. Niet over het T-shirt zelf maar over de wijze waarop het gedragen dient te worden. Jarenlang heb ik mijn T-shirts IN de broek gedragen. OVER de broek heen was not done.
Tot enkele jaren geleden! Toen werd ik plotseling bij voortduring gewezen op het ‘foute’ van het IN de broek dragen. OVER de broek dragen werd ineens IN. Gezien mijn eigenzinnige karakter verzette ik mij tijdenlang tegen deze, in mijn ogen, onmogelijke dracht en volhardde in het dagelijks proppen van mijn shirts IN de broek.
Uiteindelijk zwichtte ik toch maar voor alle spottende opmerkingen en ging over tot een revolutionaire stap: Ik liet het T-shirt over mijn broek hangen.
Tot mijn niet geringe verbazing moet ik opmerken dat vrouwen geheel vrij schijnen te zijn in de wijze waarop zij de shirts dragen. In of Over de broek mag voor vrouwen allebei. Een potsierlijk detail, maar toch…

Mijn gedachten dwalen naar dit ernstige probleem omdat ik naar de TV staar waarop een partij voetbal zich voltrekt. Al eerder meldde ik dat ik van voetbal absoluut niets begrijp. Neem nu het interview met een voetballer na de wedstrijd waarin deze verkondigt dat: “wanneer dat eerste doelpunt van de tegenpartij niet gevallen zou zijn, de wedstrijd heel anders gelopen was”. Met zo’n opmerking kan ik niets. Deze valt in de categorie:”als je in de regen loopt word je nat!”
Wat mij echter zeer verontrust is dat de spelers VERPLICHT zijn om hun shirt IN de broek te dragen! Kan dat nog in deze tijd? Moeten de regels van deze pseudo vechtsport niet eens grondig gerenoveerd worden? Of zie ik iets over het hoofd?
Geschokt vraag ik mij af of dat altijd zo is geweest. Werd het shirt, binnen deze legale criminele tak van sport altijd IN de broek gedragen of paste de mode zich, buiten mijn waarnemingsveld om, weer aan tot het dragen van het shirt IN de broek, zowel binnen het voetbalwereldje als daarbuiten.
Want dan zie ik mij namelijk weer genoodzaakt tot het terugdraaien van mijn T-shirts beleid.

Even later zie ik op TV de heer D. Bergkamp , voetballer van professie, in Engeland kortweg “de zoon van God” genoemd, zich naar de kant van het veld spoeden. Hij balleteert elegant naar de trainer van de tegenstander, ene heer Maradonna, voormalig beste voetballer ter wereld, die zich op de trainersbank, kennelijk uit verveling onledig houdt met het jongleren van één zijner ballen.
Breed grijnzend laat heer Maradonna zijn ballen los teneinde de heer D. Bergkamp een hand te geven wat op zich al een klein wonder mag worden genoemd gezien het feit dat begroetingen tussen voetballers onderling voornamelijk met de ellebogen worden beslecht.
Met een zucht van opluchting laat ik mij terugzakken in mijn stoel. De heer Bergkamp draagt zijn T-shirt namelijk OVER zijn broek. Precies zoals het hoort. Vooral wanneer je als zoon van God de hand van God zelf mag schudden…