Paddologenborrel

Moet nog eventjes bijkomen van de Nieuwjaarsborrel van onze Paddologenorde. Het overvloedig nuttigen van berkenwater en beukennoottruffels heeft zijn sporen nagelaten. Ook Raakhout ligt nog voor Pampus, maar dat heeft een andere reden, waarover straks meer. De speech die Zwam hield was fenomenaal. Iedereen van de paddologen was gekluisterd aan zijn lippen. Alles wat het afgelopen jaar de bosrevue gepasseerd was werd van de hak op de tak genomen. Hak, hak, hak. Tak, tak, tak, zak. Daarna volgde een heuse paddologenpolonaise over de gebroken twijgen. Het kreupelhout bibberde ervan. Raakhout was echter veel nerveuzer. Mijn lieve pad kruiste het pad van het padje van Zwam. De twee staarden elkaar speekselloos verliefd aan. Gelukkig hielden zij hun tong wijselijk binnen. In een onbewaakt moment sloeg Raakhout zijn slag. In een doldwaze homerun vergrepen de twee zich aan de liefde onder een paddestoel rood met witte stippen. De lezer kan zichzelf wel een voorstelling maken van hoe klef het gewip er heen en weer aan toeging. Daar gaan vast nog kliene padjes van komen. De voordracht die Panoramix hield over Cikkologie was erg boeiend en gaf zicht op de laatste bevindingen rondom de antroposofische maaitechniek in gemengde bossen in Noord-Europa. Alle paddologen reageerden met lovende kritieken en onderstreepten de economische betekenis van de manier waarop het loofhout voortaan duurzaam verwerkt kon worden tot maaiafval. Maar de kers op de dennenappeltaart van deze gedenkwaardige paddologennieuwjaarsborrel was wel de openbaring van druïde Preiznig op het verschijnsel Weronika. Maar daarover later meer.