Pamela en ik in de sauna

Ik sta enigszins strategisch opgesteld, met mijn kont richting muur gedraaid. Het moment dat ik mijn badjas uit moet trekken en plein public, blijft lastig. Iemand heeft me ooit de Indiaanse naam: vrouw-kont-molenpaard gegeven. Dag zelfvertrouwen, hallo complexje, sluit maar achteraan in de rij. Maar desalniettemin sla ik de badhanddoek om mijn blote lijf, zet mijn zelfverzekerde blik op, duw mijn borsten parmantig vooruit en als helpende gedachte beeld ik me in dat ik Pamela Anderson ben. Zo stap ik het voetenbadje in. Althans, dat probeer ik. Ik ontdek al gauw dat dat gemakkelijker gezegd is dan gedaan, want ik moet over een vrij breed muurtje stappen met mijn korte beentjes, terwijl ik uit alle macht probeer mijn handdoek bijeen te houden. Ondertussen probeer ik voet aan vaste grond te krijgen en niet uit te glijden, waardoor ik pijnlijk met mijn muts op het muurtje terecht zou komen. Of in een ander scenario, ik met een soort snoekduik in het pierenbadje zou belanden – geheel nakend – en zo dus ongewild de aandacht zou trekken. Voorzichtigheid is geboden dus. Uiteindelijk lukt het om mét de handdoek zorgvuldig voor de strategische plekken geslagen, plaats te nemen in het walgelijk warme voetenbadje. Om me voor te bereiden op het echte werk: de sauna.

Ik ben trouwens altijd blij als ik meer dikkerds zie rondlopen in de sauna en ik ben helemaal gelukkig wanneer ik niet de dikste blijk te zijn! Want om mijn blote fat ass aan iedereen te laten zien, is bepaald geen kleinigheidje! En dat ‘men dat niet ziet’ in een sauna, is een leugenachtige geruststelling voor iedereen die zich ongemakkelijk voelt in zijn blootje! Op een enkeling na misschien, is het óók in een sauna kijken en bekeken worden. Of ik moet de bekende uitzondering op de regel zijn…

Want ik zie zelf namelijk álles! Iedere verloren strijd met de zwaartekracht, de nadrukkelijke sporen van zwangerschappen, slappe buiken en hangborsten. Moedervlekken, wratjes, vergroeiingen of amputaties, ik registreer het allemaal. Goed verzorgde voeten, of kalknagels. Grote, kleine en kromme piemels. Besneden of niet. En soms verbaas ik me alleen maar en denk er ondertussen het mijne van. Blijft de vraag: ben ik de uitzondering of de regel?

Zo weet ik na een saunabezoek ook altijd weer wat er in de mode is, down under. Kaal blijkt nog steeds hip. Bij vrouwen is dat geen probleem, daar zit een duidelijk begin en een einde aan. Maar je ziet dat de heren worstelen met het bepalen van het grensgebied. Waar trek je de lijn, wanneer je borst en buik wel behaard wilt hebben, maar het hygiënischer vindt om de intieme plaatsen te scheren? Lastig. Maar natuurlijk zijn er ook nog altijd mensen die zich in de jaren zeventig wanen. Denk: oerwoud. Weelderige krullen van top tot teen. Behaarde driehoeken tot aan de buik en in het ergste geval ook nog aan binnenkant bovenbeen.

Ondertussen doorloop ik het hele saunaritueel meerdere keren. Ik weiger te dompelen in het ijskoude bad, maar ga wel braaf buiten onder de neveldouche staan. Ik schud mijn natte haren uit á la Pamela en besef plotseling dat ik haar al even niet meer bij me heb. Ergens onderweg is ze afgehaakt, blijkbaar vindt ze dat ik mijn mannetje wel sta. Zélfs in Eva kostuum.