Laat ik over één ding duidelijk zijn. Ik had een schat van een moeder. Zo’n moeder uit een boekje. ’s Morgens stond ze op, maakte ontbijt voor me en zorgde dat mijn lunchpakketje klaar lag. Als ik ’s middags thuis kwam zat ze met een luisterend oor en een kopje thee voor me klaar. Kortom, ze was het verzorgende typje. We waren met zijn zevenen, drie meiden en vier jongens. Een druk gezin en zij stond duidelijk aan het hoofd. Nou ja, aan het hoofd stond natuurlijk mijn vader en zoals mijn moeder het altijd keurig verwoordde: “Je vader is het hoofd van het gezin, maar ik ben het nekkie en het hoofd draait toch zoals het nekkie het wil.”

Over het algemeen was ze tevreden met haar jongens en meiden, op één klein dingetje na, waren wij de mooiste meiden en de knapste jongens uit de buurt. Het enige wat ontbrak was een dochter met lang blond haar en krullen à la Shirley Temple. Dat blonde haar was voor geen van ons een probleem, allemaal waren we gezegend met de kleur van Marlyn Monroe, maar daar hield dan ook iedere vergelijking mee op. Op ons hoofd prijkte namelijk melkboerenhondenhaar. Piekerig, pluizerig haar, zo stijl dat de stijlkam van Braun er jaloers op was.

Mijn oudste zus had, toen ze twee maanden oud was, al een strik in die anderhalve haar op haar hoofd. Iedere morgen werd met een pincet de anderhalve haar omhoog gehouden, waarna mijn moeder geroutineerd de strik er om heen wikkelde. Soms ging het mis en werd de haar zo uit het hoofdje van het arme kind getrokken. Mijn moeder was dan ontroostbaar.
Na vijftig jaar heeft mijn zus nog steeds nachtmerries, waarbij haar de haren uit het hoofd worden getrokken.

Mijn andere zus zal een jaar of drie zijn geweest toen permanenten een hype werd. Mijn zus was een lief kind, ze loensde ietwat, droeg een brilletje en regelmatig werden haar oogjes afgeplakt. Mijn moeder aarzelde niet langer en voordat de kleine meid het wist zat ze bij de kapper. Haar hoofdje zo vol beladen met zware ijzeren wikkels, dat mijn moeder het nekje moest stutten met haar handen. Regelmatig dreigde namelijk haar nekje te bezwijken onder de grote last. Mijn zus klaagde dat het stonk en dat ze pijn had, maar zo stelde mijn moeder: “Wie mooi wilt zijn, zal pijn moeten lijden”. Dat lijden is gelukt, maar het mooi zijn, daar moest nog een aantal jaren op worden gewacht.

Aangezien ik de jongste ben, had ze toen ik een jaar of vier was ietwat modernere middelen tot haar beschikking. Als er wat bijzonders stond te gebeuren bij ons in de familie, toupeerde ze mijn haar net zo lang tot er op mijn hoofd een suikerspin ontstond. De strik werd vervangen door een diadeem die altijd knelde op mijn hoofd. Mijn oudste zus probeerde me te beschermen door me regelmatig een rattenkoppie te geven. Een kort model, waar geen krulspeld, permanentroller of een toupeerkam zijn werk kon doen. Het mocht niet baten. Op zogenaamde feestdagen, liep ik met een rood hoofd van schaamte naast een glunderende moeder.
Nu nog, durf ik niet naar reünies van kleuter- of lagere school, want op iedere foto sta ik afgebeeld met een grotesk kapsel. Van suikerspin tot een Pipo de Clown kapsel, niets was haar te gek.

Nu zijn we op een leeftijd dat we ons kunnen verweren en de harde werkelijkheid onder ogen zien. Wij zijn getraumatiseerd en wel zodanig, dat we een brief hebben geschreven naar Minister Rouvoet met het voorstel om naast het in kaart brengen van schaamhaargroei, rookgedrag, alcohol- en condoomgebruik bij kinderen en jongeren, hier ook het kappersbezoek in op te nemen.
Hieronder kunnen jullie een soort van petitie tekenen, die wij met de brief binnenkort zullen gaan versturen.
Ik reken op jullie sympathie, medeleven en natuurlijk medewerking.

Categorieën: VEC

23 reacties

DriekOplopers · 1 maart 2009 op 10:19

Je hebt met me gedeeld, hoeveel bloed, zweet en tranen deze column je heeft gekost. Maar het resultaat mag er wezen!

Een positieve bijdrage aan de reeks estafette-columns!

😉

Driek

Prlwytskovsky · 1 maart 2009 op 10:21

Lekker nostalgisch leesvooer.

Als je haar maar goed zit. 😉

LouisP · 1 maart 2009 op 14:00

leuk verhaal, lekker om te lezen.
Alleen de zin ‘ik had een schat van een moeder’is voor mij even onduidelijk.

groet,
L

KawaSutra · 1 maart 2009 op 14:09

Toppertje Bitchy. Een uitstekende VEC, ik heb er smakelijk om moeten lachen. Uiteraard zal ik je petitie tekenen.

Mosje · 1 maart 2009 op 14:20

Ik teken onmiddellijk! Leuk stukje.

Siebe · 1 maart 2009 op 15:56

Ha! Als je ook nog het trauma van ministeriële bemoeizucht aan het lijstje toevoegt teken ik zeker!

Wij moesten ‘vroeger’ naar zo’n kerel in een stofjas. Hoe die daar ooit een boterham mee heeft kunnen verdienen is me tot de dag van vandaag nog steeds een raadsel.

Leuke column.

gr
s

Mien · 1 maart 2009 op 19:15

Nostalgische Bitchy VEC met goedgekozen titel.

Mijn kinderkapperstrauma starte toen de kapper in mijn oor knipte en ik de wondere werking ervaarde van aluin, waarna ik spontaan de kapper in zijn ballen trapte. Daar ging overigens geen aluin op!

Bij deze mijn kriebel voor de petitie:
X

Mien

Dees · 1 maart 2009 op 21:57

😆 Mijn zegen heb je. Of mijn handtekening. Arm kind 😉

Syl · 1 maart 2009 op 22:48

Toch stond het je goed de suikerspinnen :stom:
Heb de petitie al getekend en ga morgen met spandoeken naar Den Haag voor je :kus:

maurick · 2 maart 2009 op 01:20

[quote]maar zo stelde mijn moeder: “Wie mooi [b]wilt [/b] zijn, zal pijn moeten lijden”[/quote]

Is je vader[b]t[/b] toevallig Willem van Hanegem? Die plakt ook overal een -t- achter. 😀
Het is natuurlijk: ‘Wie mooi wil zijn, zal pijn moeten lijden.’

[quote]”Je vader is het hoofd van het gezin, maar ik ben het nekkie en het hoofd draait toch zoals het nekkie het wil.”[/quote]

Die zin doet me aan een cabaretier denken, alleen ik kom nu ff niet op zijn naam… 😀

Verder wel een leuke column, vooral door de leuke slotalinea.

lisa-marie · 2 maart 2009 op 09:37

Ik teken onmiddelijk !
Met veel plezier gelezen en ook erom gelachen. 😀
De titel heb je erg goed gekozen.

pally · 2 maart 2009 op 12:25

Erg leuk geschreven, ook mijn handtekening eronder, 😀
Heb hier ook ooit de column’Opknippen’ geschreven.
weet helaas niet hoe te linken….

groet van Pally ‘opknippen’

SIMBA · 2 maart 2009 op 15:56

Hetzelfde jeugdtrauma….ik heb er ook ooit over geschreven “permanent probleem” (kan helaas ook niet linken)
@Pally, we moeten samen op linkles 😀

phoebe · 2 maart 2009 op 18:59

Ik heb heel mijn leven krullen willen hebben.. één keer heb ik de gok gewaagd. Het stond best leuk. Alleen had ik de kop van ee 50 jarige op het lichaam van een 12 jarige.. mislukt..

Nu nooit meer.. maar ik snap je helemaal..
Mooi moeten zijn lijkt me erg.. gelukkig ben jij het gewoon van jezelf.. net als ik.. toch 😀

Leuk stukje.. :hammer:

DreamOn · 3 maart 2009 op 00:02

Mijn haren gaan recht overeind staan van dit stukje! 😀
Mooi geschreven, en ook bij mij komen herinneringen naar boven, waarvan ik juist zo blij was, dat ik ze vergeten was.
In pastelkleuren waren ze te koop; van die schuimrubberen krulspelden. Elke zaterdagavond werden de lange haren van mijn zus en mij in die dingen gewikkeld, zodat we ’s zondags met een Shirley Temple – kapsel in de kerk zaten! :oeps:
Ik weet nog, dat ik ’s nachts slecht sliep, met al die dingen op mijn kop! En maar draaien en woelen, totdat het eindelijk om uit te houden was… en mijn moeder zei ook altijd: “Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden! :hammer:

Ma3anne · 3 maart 2009 op 09:57

Ik teken meteen! Kan wel janken als ik terugdenk aan mijn kinderjaren wat kapsels betreft.

Misschien moet ik daar ook maar eens een column over schrijven als therapie. 😉

Bitchy · 3 maart 2009 op 09:59

@ Driek Inderdaad, hoe makkelijk ik denk te schrijven, hoe moeilijk ik het vond om iets te schrijven wat een maand lang op de voorpagina zou staan. Brrrr en nog vind ik het eng 😉

@LouisP De zin *ik had een schat van een moeder* lijkt mij niet zo heel onduidelijk. Mijn moeder is al een tijdje geleden overleden, dus is het verleden tijd.

@Siebe Je weet de vinger op de zere plek te leggen. Hoe heb ik die bemoeizicht kunnen vergeten. Ik voeg het alsnog toe, voordat ik het opstuur 😉

@Mien Jij bedankt voor de support en je adviezen. Ik had het echt nodig!

@Maurik Inderdaad, ik heb over die *t* van *wilt* heen gelezen, niet gezien.
Mijn moeder gebruikte deze zin al in de jaren 50, ze had nu namelijk ruim 90 jaar geweest. Ik heb nog e.e.a. opgezocht en gegoogled, maar heb geen carabatier gevonden, die deze zin heeft gebruikt.
Beetje jammer dat je de kritiek op deze manier dacht te moeten verwoorden.

@Pally Ik heb nu je het zegt, jouw column idd gelezen. Onbewust moet dit zijn blijven hangen en vandaar uit is denk ik, die van mij gekomen. Ben jou dus dubbel dankbaar 😉

@Sim Dat linken?? Mag ik mee op cursus?

@Phoebe Natuurlijk ben ik vreselijk mooi, je zou me eens in mijn koeienpyama moeten zien 😉

@Do Bij de HEMA, die zachte dingen!!! Jij haalt nu bij nog een stukje erbij terug. O o o, je sliep echt niet, iedere keer een klein haartje wat uit je hoofd werd getrokken 😉

Al met al, dank jullie wel voor jullie leuke reacties

maurick · 3 maart 2009 op 11:54

Dat laatste was geen kritiek, joh. 😉
Ik had het gewoon ergens anders ook gehoord, niets mis mee hoor.

LouisP · 3 maart 2009 op 15:48

Hoi, B,
wat ik eigenlijk bedoelde is dat bij mij het eerste contact met jouw column overkwam alsof je moeder in het begin heel lief was geweest. En later niet meer. Na het lezen en reageren had ik dat ook door. Hoewel ik het soms vreemd vind om te zeggen of te lezen. ‘Ik had een moeder.’
Mijn vader is ook gestorven en toch voel ik dat ik nog een vader heb. Snap je. Voor de rest vind ik het een goed stuk.
groet,
L

Mien · 4 maart 2009 op 11:58

@Pally en SIMBA:

Hier zijn de links naar jullie kapperstories:

Pally: [b][url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=5560]Opknippen![/url][/b]

Simba: [b][url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=5763]Permanent probleem[/url][/b]

Voor korte uitleg (linkles) over het linken naar columns binnen ColumnX zie het CX-Cafe-topic:
[b][url=http://examedia.nl/columnx//modules/newbb/viewtopic.php?topic_id=206&forum=3]Linken naar columns binnen ColumnX[/url][/b]

Mien Link

SIMBA · 5 maart 2009 op 13:41

Bedankt Mien, leuk om die oude columns weer te lezen!

LouisP · 14 maart 2009 op 13:48

Hoi, Bitchy,

nog even over mijn reactie over je moeder.
Vooral de zin “Laat ik over een ding duidelijk zijn” versterkt mijn gevoel daarover. Nogmaals geen kritiek maar ik probeer het hele stuk goed te analyseren.
groet,
Louis

doemaar88 · 24 maart 2009 op 16:13

Ik ben een beetje aan de late kant, maar beter laat dan nooit 😉 Mooie, goed geschreven column welke hier terecht een maand staat. Goede VEC!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder