Pijn

De lange, pijnlijke stilte verraadt langzaam dat de woorden die straks zullen vallen de toekomst voor altijd veranderen. De minuten snijden in je ziel en je lichaam vult zich met machteloosheid. Je sluit je af tegen de woorden en al de pijnlijke aspecten waarin jij je bevindt. De woorden weten zich binnen te dringen in de kleine gaten die je niet op tijd hebt kunnen helen .
De wonden trekken voelbaar weg uit je ziel. In plaats komt een grote leegte waarin een zware kei zijn plek weet te bemachtigen.

Ter bevestiging voeg je de woorden die zo juist zijn gevallen in je hoofd samen. De kei in je maag begint buitengewone proporties aan te nemen.
De realiteit lijkt mijlenver weg.
Alle emoties die je ooit hebt gevoeld voegen zich samen om vervolgens in stormloop door je lichaam te schieten.
De ongeloof is overheersend.

Van jou wordt verwacht dat je weer opstaat. Het leven dat je leefde moet weer worden voortgezet. Het pijnlijke accepteren en daarna de gebeurtenis verwerken.
Wat al die tijd een onmogelijke opgave leek, lijkt ineens een mogelijkheid.
De pijn slijdt.
Achter de tranen van verdriet schuilt een glimlach van herinnering.
De pijn die je hoofd, je ziel en je hart kon domineren wordt nu vervangen door een zacht gevoel.
De herinnering baant zich een weg naar je hart, terwijl het verdriet langzaam uit je lichaam weg sluipt.
Beetje voor beetje krijgt het leven weer zin.