Zaterdagmiddag twee uur, spitsuur bij de grootste grutter van ons land.
Ik hebmijn vracht boodschappen, genoeg om twee kredietcrisissen te overleven, op de transportband gezet en mijn winkelwagentje alvast door het kassapad gewurmd om op tijd aan het eind van de meedogenloze zwarte rol met lege tassen klaar te staan . Ooit heb ik nog geprobeerd in de winkel al te sorteren op koelkast, diepvries en keukenla, droog bij droog, nat bij nat, stevig onderin, breekbaar bovenop.
Door de snelheid die de caissières sinds het barcodetijdperk ontwikkeld hebben is dit een bij voorbaat verloren strijd die nog eens wanhopiger wordt door de kreet; ‘Heeft u een bonuskaart’, juist op het moment dat mijn Macho Bugles worden verpletterd door een zak perssinaasappelen. De toon waarop ze haar vraag tot mij richt geeft de ware aard van haar boodschap luid en duidelijk weer; ‘Sukkel, kun je ook een beetje opschieten.’
Op het moment dat ik mijn portefeuille tevoorschijn haal om de blauwe kortingskaart te pakken – waarom lijkt het trouwens of er steeds minder in de bonus is dan vroeger – trekt er iets aan mijn broekspijp.
Meneer heeft u ook voetbalplaatjes.
Voetbalplaatjes.!
De harddrug van de gewone man, die junks maakt in alle leeftijdsgroepen.
De Satan gaat in onze tijd gehuld in pakjes zilverfolie met daarin 5 stickertjes van jongens in korte broeken die als enig levensdoel hebben om een bal in het net van een tegenstander te deponeren.
Voetbalplaatjes..!
Op Marktplaats doen dichte zakjes 50 cent tot een euro per stuk. Telkens als ik er weer een aantal incasseer moet ik de neiging te lijf gaan om mijn zo langzamerhand enorme stapel voor €50 te koop te zetten. Moreel zak ik door de vloer bij die gedachte, ethisch voel ik me besmet en vervuild door Albert Heijn.
‘Meneer heeft u ook voetbalplaatjes?
‘Nog niet’, mompel ik. Met deze vage mededeling laat ik keurig in het midden of ik hem de begeerde kleinoden na ontvangst wel of niet ter hand zal stellen.
Vervolgens wordt mijn aandacht door administratieve handelingen in beslag genomen en nog voor ik mijn antwoord definitief moet geven, heeft de kleine verzamelaar besloten daar niet op te wachten en is hij als een gier bij andere kassa’s neergestreken.
Wanneer ik, opgelucht, heb afgerekend hoor ik hem ergens achter mij zijn door routine aangetaste vraag nog ‘n keer aan iemand anders stellen.
‘Meneer, heeft u ook voetbalplaatjes? ’
‘Nee en als ik ze had dan kreeg je ze nóg niet.’
De barse stem van een dikke gebrilde vijftiger bereikt ook andere boodschappende vaders. Er wordt begripvol en meesmuilend gelachen, Dát snappen we, hufters als we zijn.
Jongetje, het spijt me, stuur je adres aan Trawant, Europa, Wereld, Heelal en je krijgt per kerende post zóveel voetbalplaatjes dat je al die wanstaltige volwassenen met de verkoop van je dubbele exemplaren volledig leeg kunt trekken.
Categorieën: Algemeen
9 reacties
Prlwytskovsky · 8 maart 2009 op 09:43
Dus je gaat de volgende keer naar een iets kleinere grootgrutter? Eentje die geen plaatjes geeft maar goedkopere artikelen. 😉
Ma3anne · 8 maart 2009 op 10:08
Ik heb nog nooit zo’n plaatje gezien, noch kinderen die erom bedelen, noch ah zelf, maar voel me toch al doodgegooid met deze actie.
Je kunt geen columnsite meer openen of er staat wel weer een verhaal over voetbalplaatjes.
Zo help je de grootgrutter natuurlijk wel aan gratis reclame! :toeter:
u-queen · 8 maart 2009 op 10:59
Persoonlijk word ik het onderwerp een beetje moe, de plaatjes ook en ik ben blij dat ik mijn boodschappen elders doe. Ergens waar geen plaatjes maar goedkopere boodschappen zijn inderdaad.
Het onderwerp is al te vaak aan mij voorbij gekomen maar dit doet natuurlijk niets af aan het schrijven zelf 😉 Qua schrijven is het een makkelijk en vlot te lezen stukje 😀
LouisP · 8 maart 2009 op 11:05
Bij het begin, incl. de titel, had ik geen vermoeden dat die plaatjes weer zouden verschijnen. Goeie actie denk ik dan maar als er plaatjes van vroegere filmsterren gegeven zouden worden dan zou ik misschien ook wel eens naar die winkel gaan. Of bij de uitgang klanten aanspreken.
L.
Dees · 8 maart 2009 op 14:00
Hmmm, ik vind het toch een heel leuk stukje. Sympathiek en grappig. ik zal de dame straatkrantverkoper in het vervolg mijn voetbalplaatjes geven als ik de krant al heb.
Mosje · 8 maart 2009 op 20:51
Trawant, we benoemen jou tot oppersupermarktstukjesschrijver.
maurick · 9 maart 2009 op 08:11
Leuk stukje! 😀
[quote]Jongetje, het spijt me, stuur je adres aan Trawant, Europa, Wereld, Heelal en je krijgt per kerende post zóveel voetbalplaatjes dat je al die wanstaltige volwassenen met de verkoop van je dubbele exemplaren volledig leeg kunt trekken.[/quote]
:hammer:
Mien · 9 maart 2009 op 10:28
Totdat het plaatjesverhaal begon vond ik de column sterk.
Jammer dat je de handelingen aan de kassa niet verder hebt uitgewerkt.
Die waren herkenbaar en werkten op mijn lachspier.
Mien
pally · 9 maart 2009 op 15:36
Mmm, platgeslagen onderwerp, Trawant, maar jij weet er toch nog iets leuks van te brouwen. Kenmerk van De ware columnnist? 😉
groet van Pally