Plak

Is het nou eigenlijk typisch Nederlands? Onder de plak zitten? Ik weet het eigenlijk niet. Sterker nog, ik zou graag denken dat het helemaal niet Nederlands is. Dat wij Hollandse mannen ons mannetje staan bij de vrouwen, ons niet van de wijs laten brengen door één indringende blik van de vrouw waarmee we ons leven delen. En toch, toch zie ik het om me heen wel. Ik zelf zit uiteraard niet onder de plak en al zat ik het wel zou ik het nog niet toegeven, daar ben ik te mans voor. Een goeie vriend van mij zal dat ook niet toegeven maar mijn hemel, die zit niet onder de plak, die zit vastgelijmd met een flinke laag nooit meer loslatende patex! Zelfs om te gapen moet hij nog een verzoek in drievoud in dienen. Zo hebben we al lange tijd het voornemen om naar de bioscoop te gaan. ieder weekend bereid ik me er weer op voor en nog belangrijker, ieder weekend bereid ik mijn vrouw erop voor dat ik naar de bioscoop ga, daarna een pilsje in de stad ga pakken en wellicht de vrouw tegen ga komen waarvoor ik haar ga verlaten. Iedere vrijdag gaat echter weer de telefoon, hij belt dan namelijk af. Zij is ziek, hij is ziek,
hun hond is ziek of ze zijn vergeten dat er iemand op visite komt. Iedere vrijdag belt hij en steeds neem ik weer op met ‘ok, geen probleem tot volgende week’ Maar ook dat dringt blijkbaar niet helemaal door. Hij steekt vrolijk zijn smoesje af en laat zich door mij niet van de wijsbrengen. De film die we in de bioscoop willen zien ligt volgens mijn vrouw allang in de vijf euro bak van de mediamarkt, maar dat weet hij niet, daar mag hij immers niet komen van zijn vrouw en ik ga het hem niet zeggen.

Ik heb me voorgenomen dat als we ooit bij de bioscoop staan ik heel verbaasd ga zeggen ‘goh, nou al niet meer in de bios?’dan zijn we in ieder geval in de stad vlakbij de kroegen. Soms gaan we doordeweeks weleens wat doen, ik haal hem dan om acht uur op en om half negen belt zijn vrouw dat hij thuis moet komen waardoor ik om kwart over negen alweer thuis op de bank zit. Toch is het jammer. het is een dood goeie vent en dat is meteen waarschijnlijk ook het probleem. Hij zou gewoon is flink stampend nee moeten zeggen ‘ik ga en als het je niet aanstaat dan ga je maar naar een ander’ maar dat doet de sullige goedzak nooit!
nu denkt u natuurlijk, zoek wat meer vrienden, laat hem barsten. Dat zou ik wel willen, al is het maar om hem misschien wakker te schudden, maar dat mag ik niet.
van wie niet? van mijn vrouw niet.