Poele Poolen Pula

Poele, poele, poele. Als hongerige eenden reageerden wij op de lokroep van de voetbalpoolleider. In plaats van met broodkruimels, lokte hij ons met klinkende euromunten de EK 2008 voetbalpool binnen. De spelregels leken simpel. Wijs de winnaar aan, noteer de uitslag, vul een aantal vragen in, en je verdient punten. Wie de meeste punten heeft, wint een aardig geldbedrag. De inleg is vijf euro per persoon en het invullen is kinderspel, zo verleidde hij ons.
Ik snapte er geen bal van. Hoe kan ik nou weten welk land er gaat winnen, wie de eerste gele kaart krijgt en wie de meeste doelpunten scoort, als ik niet eens weet wie er meespelen? Mijn Roemeense schoondochter was het helemaal met mij eens en riep ‘pula!’. Ja, poolen, knikte ik bevestigend. Niet wetende dat ‘pula’ een woord is waarmee je in Roemenië je ongenoegen laat blijken en waarvan ik de vertaling dus liever niet prijsgeef. Ze benadrukte haar misnoegen door er aan toe te voegen dat ze Hollanders maar dom vindt. ‘Hoe kan ik nou invullen wie er wint, als de wedstrijden nog gespeeld moeten worden?’
En weer knikte ik instemmend.

Na een uitgebreide uitleg van de voetbalpoolleider besloten we een gokje te wagen. Vulden getallen in, en zochten op internet naar Europese topscoorders. Zo klonk Luca Toni, een speler van Italië, mij wel lekker in de oren, dus vulde ik hem als goalgetter in. Niet wetende dat hij tegen Nederland moest spelen en ik hem op de wedstrijddag, met gevaar voor eigen leven, slechts fluisterend durfde aan te moedigen. Nederland won, tot mijn verbijstering, met grote overmacht.
Inmiddels zijn we ruim een week verder en is de tussenstand bekend. Mijn naam prijkt eervol op de eerste plaats van onderaf. Nul punten. Terwijl mijn poolgenoten het Nederlands elftal uit vaderlandsliefde toch nog een puntje gunden, zette ik Oranje steevast op verlies. Omdat ik geen hoge pet ophad van coach Marco van Basten, investeerde ik deze EK zelfs niet in oranje prullaria zoals vlechtpruiken, kaashoeden, bierpetten en geitmijters. Een achteloos uit de boodschappentas weggeworpen Welpie is het enige zichtbare oranjeprulletje in huis. Om niet uit de toon te vallen hul ik me, vlak voor de wedstrijden, in een vale trui die in het verre verleden oranje is geweest.

In feite is mijn gebrek aan vertrouwen dus de reden dat ik op nog maar nul punten sta. Ik geloofde er niet in. Maar nu Oranje als winnaar uit de poule des doods is verrezen, begin ik zowaar in een winnende stemming te komen. Ook al kan ik geen cent in de EK-pool meer winnen; toch hoop ik dat ‘onze jongens’ met grote overmacht winnen. Misschien worden ‘we’ wel Europees kampioen. Dus zit ik de rest van de EK, gehuld in een gloednieuwe boa, voor de tv. Eentje die is gemaakt van knaloranje eendenveren. Met of zonder poele, poule, poolen of pula. Ik ben er klaar voor!