De lucht die er in dit soort gebouwen hangt is overal hetzelfde. Het lijkt me een mix van schoonmaakmiddelen, ongewassen mensen en fecaliën, tegen etenstijd wat afgeblust met de geur van koffie en kroketten.
Vandaag echter overheerst er poeplucht in de gangen van het verpleeghuis. Op weg naar mijn vriend wandel ik in de richting van het paviljoen waar hij verpleegd wordt en zie de oorzaak. Er loopt een onregelmatig, dun poepspoor over het linoleum. Kennelijk heeft een luier, ondanks zijn superabsorptie, het aanbod niet kunnen keren.
Kan gebeuren. Als ik twee uur later afscheid neem van mijn vriend ligt de poep er nog. Er zijn zelfs rolstoelers doorheen gereden.
Ik denk erover na en herinner me dat ik in al die jaren dat ik in het verpleeghuis kom, nooit iemand van de leiding heb gezien. Alleen verpleegsters en uitzendkrachten en dan nog véél te weinig. De leiding, de managers, zitten in een aparte vleugel die weleens gekscherend “de goudkust” wordt genoemd. Hij lag vlakbij het parkeerterrein met de bordjes “Directie”, bij een viertal riante parkeerplaatsen, vlakbij de ingang.
Ik herinner me mijn baas van vroeger. Elke dag reserveerde hij een paar uur om ongestructureerd en ongepland door zijn fabriek te lopen. Hij zag alles, sprak iedereen aan en iedereen kon hem aanspreken. Hij beschikte onmiskenbaar over het vermogen om vaardig en doelbewust met informatie om te gaan, zonder de afdelingschefs of de hiërarchie te omzeilen of te frustreren.
In tegendeel, iedereen wist nu eenmaal dat hij/zij normaalgesproken de baas die dag te spreken zouden kunnen krijgen. Kort en terzake en soms was gewoon even de hand opsteken ook voldoende.
“Regelmatig zie ik vuiligheid liggen op die vloeren in de gang, is er niemand aangewezen om spoedklusjes te klaren tussen de geplande schoonmaak in? Ik dacht dat de huishoudelijke dienst dit zou klaren, weet jij hoe dat zit?”
“Ik zie dat uitzendkrachten in de verdeelkeuken soms mee-eten met de patiënten, weet jij wat we daarover hebben afgesproken?”
“Ik zie, ik zie , ik merk, ik voel, ik hoor”, alles wat hem opviel en wat in zijn ogen niet strookte met afspraken of een soepele gang van zaken, werd ogenblikkelijk en in een goede sfeer besproken en geregeld. Hij had de bekwaamheid en het niveau om de sfeer in belangrijke mate zelf te bepalen.
Daar waar de huidige managers in hun ivoren torens statistiekjes zitten te analyseren, zorgde mijn oude baas er voor dat er geen statistiekjes hoefden te ontstaan en dat vele zaken en zaakjes al geregeld waren voordat ze ergens op een agenda terecht kwamen.
Bovendien zou hij de bordjes “Directie” op de parkeerplaats direkt laten verwijderen.
“De beste parkeerplaatsen zijn voor onze klanten”, ik hoor het hem zeggen. Tegenwoordig moeten ze voor klantgericht denken op cursus.
13 reacties
Meralixe · 21 februari 2012 op 09:11
Breek me de bek niet open!
Ik kan een boek schrijven over dergelijke onderwerpen. Klein voorbeeldje maar op een ander terrein:
Toen ik klein was hadden we een gemeente die bestuurd werd door de burgemeester, zijn secretaires en de champetter. Nu is er een team van wel 20 mensen met zelfs, ik verzin het niet, een boomchirurg in de rangen. Wil men een documentje in orde brengen dan is de persoon die men er voor nodig heeft steevast “toevallig” niet aanwezig enz…….enz.
Libelle, goed geschreven maar toch opletten dat we niet cynisch worden. Ik weet wel dat het gemakkelijk schrijft maar met dergelijke onderwerpen zitten we vlug in het hoekje van de “zeurkousen, ”ook al hebben we 100% gelijk.
Dan hebben we het nog niet gehad over het loonbriefje van deze heren. :hammer:
BlogBoy · 21 februari 2012 op 10:38
Als manager / directeur je bedrijf en dus je mensen blijven voelen, is een kunst. Je kunt personeel niet motiveren als je teveel afstand houdt. Ik denk dat in de zorg de motivatie ontbreekt, wat uitmond in klagen over werkdruk. Als ik binnenkom in een verpleeghuis, zit het personeel vaak aan de koffie met gebak (altijd wel iemand jarig). Ook de CAO is prima. Als je als verzorger/verpleger een nachtdienstje draait, wordt je daar rijk voor beloond. Dat is in de vrije sector wel anders!
pally · 21 februari 2012 op 12:09
Ben het helemaal met je eens,Libelle. Het waterhoofd van de meeste inrichtingen waar mensen verblijven, het management, lijdt aan ontmenselijking, vooral in de communicatie tussen personeel en directie. Overal worden protocollen over opgesteld, alsof mensen wiskundige eenheden zijn. En zo’n poepspoor loopt dan dus gewoon dood. Het wordt vast niet genoemd in het protocol, dus kan en hoef je er niks mee… Heel erg treurig. goed stuk :wave:
groet van pally
[/quote]Hij lag vlakbij het parkeerterrein.[/quote]
Deze verleden tijd komt voor mij eventjes uit de lucht vallen…
Ferrara · 21 februari 2012 op 12:42
Libelle, goed stuk. Ik kan me voorstellen dat je hierover wilt schrijven. Als oud-medewerker in de gezondheidszorg(op verschillende niveau’s en locaties) staat me bij dit verhaal het schaamrood op de kaken. Niemand voelt zich blijkbaar verantwoordelijk voor dat spoor en wie weet wat nog meer. Als in die twee uur niemand het heeft gezien moet je niet alleen hier maar ook in het verpleeghuis de noodklok luiden. Lukt dat niet bij het personeel of management, naar de clientenraad of klachtencie. Als je op locatie niet klaagt verandert er niets.
Ferrara · 21 februari 2012 op 12:44
Nachtdienst wordt inderdaad extra betaald maar om te zeggen dat het een rijkelijke beloning is lijkt me overdreven. Maar gebak maakt veel goed.
Libelle · 21 februari 2012 op 13:20
Ja maar Meralixe, ik wil graag een zeurkous zijn!
In de krant worden alleen mijn stukskes geplaatst (in de rubriek lezersreacties), die cynisch en zeurderig zijn.
Het zijn de oude zeurpieten die nog de klassieke krant lezen en die hun eigen gezeur graag herkennen.
Ook bij Column X moet toch plaats zijn voor enkele zeurpieten?
Frans · 21 februari 2012 op 14:15
Nog niet zo lang geleden werden verzorgingshuizen nog door een geneesheer directeur gerund. Die dachten vanuit de zorg en lieten bezuinigingen vanuit Den Haag die ten koste van de zorg gingen voor wat ze waren. Ze gingen er vanuit dat het gezonde verstand het uiteindelijk van de bezuinigingen zou winnen. Helaas. Ze zijn vervangen door managers die een verpleeghuis net zo runnen als een pretpark of een cafetariaketen en de bezuinigingen braaf hebben uitgevoerd.
arta · 21 februari 2012 op 14:22
Gezeur of geen gezeur: Ik vind het een goed stuk.
Wel valt mij op dat er een aantal slordigheidjes instaan, die voorkomen hadden kunnen worden. (Hij/zij zouden, bijv., is écht enkelvoud…)
Boukje · 21 februari 2012 op 17:24
Ik wil er nog even niet aan denken hoe het er over zo’n twintig jaar aan toe gaat in dit soort instellingen… 😥
Ferrara · 21 februari 2012 op 19:08
Ik hoop dat men dan tot inkeer is gekomen en dat het dan weer beter gaat. ’t Is momenteel nogal discutabel met de marktwerking in de zorg.
We leveren geen zorg, maar productie.
Libelle · 22 februari 2012 op 08:35
Er kleven hardnekkige slordigheden aan mijn geschrijf.
Ik ben er weer op gewezen. Bedankt!
Gelukkig geeft e.e.a. stof tot discussie. Zolang die vriend van mij om 19.00 uur naar bed gaat, omdat hij voelt dat dat voor iedereen beter uitkomt, moet er nog e.e.a. gebeuren ja.
Fem · 23 februari 2012 op 07:43
Ik vind dit juist helemaal geen zeurderig verhaal hoor! Het is helaas de werkelijkheid en daar mag best wel over geschreven worden…
Goed stuk!
trawant · 24 februari 2012 op 00:14
Het is afschuwelijk, de vloek die management heet woekert voort. De apenrots, noemden we het bestuursbureau in mijn onderwijstijd. Hypocriete carrierejagers, ver van de dagelijkse realiteit.
En onder Rutte gaat het allemaal door, zie de privatisering en de winstmaximilisatie van de grote ziekenhuizen.
Straks zijn ze nog beursgenoteerd, het is om gek van te worden.
Goed stuk!